Vandaag dus een rustig dagje in Tiznit. Vannacht was het warm in de camper, maar nog wel te doen. Toen we opstonden douchen en lekker buiten ontbijten in het zonnetje. Om een uur of elf liepen we richting Bab Lakhmis (poort naar de medina op 100 meter van de camping) en liepen het stadje in. Het was weer een echt Marokkaans stadje met heel weinig toerisme. Veel gesluierde vrouwen in kleurige kleding. Zo jammer dat je die niet mag fotograferen en stiekem lukte vandaag ook niet echt.

We kuierden door het stadje en werden aangesproken door een man op de fiets. Zag meteen dat we Hollanders zijn en vertelde ons dat we naar de Berber juwelier shop moesten gaan, want elders was al het zilver namaak. Na enig zoeken – Stef heeft een offline kaartapp gedownload, en die bracht ons prima van de ene plek naar de ander, vonden we de shop. Werden allervriendelijkst ontvangen en kregen allerlei speciale sieraden te zien en uitleg hoe ze gemaakt werden. Henriëtte kocht oorbellen en Bea een ketting en armband. Werd wel flink onderhandelen over de prijs. Wij kregen de oorbellen voor 210 dirham (oorspronkelijk vroeg hij 280).

Vervolgens zochten we een restaurantje op. We kwamen in een restaurant terecht met allemaal Marokkanen en een menukaart aan de muur. We bestelden een plat agneau/plat boeuff met couscous. We kregen als eerste gang een heerlijk bordje salade (bietjes, worteltjes, komkommer, sla, boontjes: oftewel heerlijk) met brood, daarna kregen we ons plat: een enorme berg couscous met een bakje groente in een heerlijke saus en vervolgens het vlees. Dat laatste was niet zoveel bijzonder, veel bot en vetjes, maar het smaakte heerlijk. Het toetje was een bordje met voor ieder een mandarijn en banaan. Koffie en hoge thee toe. En dat voor nog geen 4,5 euro per persoon.

Meteen ook een moment om de Marokkaanse thee ceremonie uit te leggen. Als je hier thee bestelt dan krijg je dus als eerste een blad met daarop een kannetje met heet water, een stengel met muntblaadjes, twee glazen en minstens 6 grote suikerblokken. Als eerste breek je de muntstengel in stukjes of je trek de blaadjes eraf en doet dat in het kannetje met heet water met minstens 4 van de suikerblokken (ieder blok is ongeveer 2 klontjes bij ons). Dat laat je even trekken en daarna giet je het in glas 1 vanuit een hoge positie boven het glas. Daarna doe je de inhoud van het glas weer terug in het kannetje. Dit herhaal je ongeveer 3x en bij de laatste keer doe je ook nog de resterende suikerblokken erbij. Dan nog een keer uitgieten en terugdoen en vervolgens schenk je de thee vanuit een hoge positie in glas nummer 2. Dat gebruik je om de thee uit te drinken. Wij vinden al die suiker afschuwelijk (Henriëtte kreeg bij haar thee ook 6 suikerzakjes), maar de Marokkanen zijn er verzot op. Dat is trouwens ook wel te zien aan hun tanden, die zijn er niet meer of afgebroken en geheel zwart.
Henriette bestelt dus gewoon heet water en heeft zelf wel en zakje om erin te doen.

Net nu ik dit blog schrijf, horen we de Muezzin weer, die oproept voor het laatste gebed van vandaag. De luidsprekers staan hier heel hard, en er zijn verschillende moskeeën dus je hoort het vanuit alle kanten. Een kakofonie van geluid. En dat 5 keer per dag, de eerste ’s morgens om 6 uur.

Na het eten liepen we door de medina weer terug naar de camper, waar we heerlijk in de zon konden bijkomen van de wandeling (toch weer 5,5 kilometer volgens Google Fit stappenteller). Hoewel het wel weer flink waait. En dat maakt je rusteloos en moe. Mijn ogen gaan dan tranen. Na verloop van tijd werd het bewolkt en kouder. Na de borrel dus maar naar binnen voor een potje Tokken (2-0 voor de mannen). En daarna naar onze eigen camper voor een broodje. Vervolgens video-bellen via whatsapp uitgeprobeerd met Micah (ging redelijk goed op het netwerk van de camping) en daarna nog even bellen met Yoskha en Annika via whatsapp: wat een uitvinding is dat!!

Morgen gaan we weer op pad. Naar Tafraout, de leren sloffen/schoenen stad. Het is maar een klein stukje rijden (106 km) over een mooie route inclusief een hoge col. Tafraout ligt op 1200 meter, dus het zal wel een stukje koeler zijn dan hier.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis