Net terug van het kijken naar de Luizenmoeder (gisteren helemaal vergeten, en hier hebben we prima wifi). En een compilatie foto’s van Stef van onze eerste 2,5 week bekeken. Wat hebben we al veel gezien en wat zit er kleur in dit land. En het wordt nog veel mooier.

Maar nu terug naar vanochtend. We reden de camping af richting de eerste grote supermarkt die we in Marokko gaan bezoeken. Want er zijn toch wel weer wat boodschappen nodig. We kwamen aan bij een gigantisch parkeerterrein dat nagenoeg leeg was. De winkel was a la de hypermarchés in Frankrijk. Immens groot dus. We zochten onze boodschappen bij elkaar en door het verbod voor de vrouwen (van de mannen) om naar de non food afdeling te gaan, stonden we in een uurtje weer buiten. Op weg naar onze eerste tankbeurt. De diesel is hier spotgoedkoop (9.45 dirham per liter, dus zeg maar iets meer dan 90 cent). Prima dus.

En vervolgens op weg naar El Jadida. We zouden daar alleen een bezoekje brengen aan het stadje en met name de Portugese wijk. Veel steden aan de Atlantische Oceaan zijn in het verleden bezet geweest door Portugezen. Na 1,5 uur over de snelweg kwamen we in het stadje aan en parkeerden de campers aan de boulevard. Dat kan hier prima, want overal staan parkeerwachten die op je camper letten voor een paar dirham (tevens het parkeertarief). We liepen naar het centrum en de Portugese wijk. Een geheel door muren omsloten gedeelte. Maar daar wachtte ons de teleurstelling. We wilden graag de Cisterne Portugese bezoeken (een wateropslagplaats onder een huis), alleen die was dicht tussen 13.00 en 15.00 uur. Trouwens het waren ook wel een beetje afzetters, want Marokkanen hoefden maar 10 Dirham entree te betalen en Foreigners moesten 60 Dirham betalen. Dus liepen we naar de vestingmuur en maakten een rondje over de versterking.
Terug bij de camper een broodje gemaakt en heerlijk in het zonnetje op een bankje aan de boulevard opgegeten.

En verder naar onze eindbestemming voor vandaag Oualidia. Stef/de Garmin, loodste ons naar de kustweg. In eerste instantie prima, maar na verloop van tijd werd de weg steeds smaller en hobbeliger. En de berm was vaak veel lager dan de weg. Er was veel tegenverkeer, dus je moest goed uitkijken niemand te raken maar ook niet van de weg af te geraken. We reden langs gigantische fabrieken van de petro chemische industrie, die hier midden in de vlakte staan. En toen werd de weg nog hobbeliger, we rammelden kilometers achter elkaar, door elkaar. Gelukkig was het niet zover (80 km vanaf El Jadida). Maar we werden er allemaal wel moe van. Op de camping besloten we dan ook om het plan iets aan te passen en na morgen in Safi een extra dagje rust te pakken. In het plaatsje Oualidia wezen de borden ons al naar de camping. Deze is in 2017 geheel vernieuwd en zag er schitterend uit. De camping is boven op een heuvel met uitzicht op een het vissersplaatsje en de duinen/laguna. Alleen staan er nog geen bomen en het woei stevig. We dachten in de luwte van de campers te kunnen zitten, maar de wind waait er net tussendoor. Na de borrel werd het wel fris. We maakten het eten klaar en vertrokken toen naar binnen voor de maaltijd. Straks lekker naar ons bedje en morgen mogen we uitslapen. Het is maar 70 km naar de volgende camping en daar kunnen we dan ook de hele middag relaxen.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis