Prima geslapen bij het stadion van Klaipeda. Tot 10 uur savonds werd er nog gevoetbald door de jeugd, daarna was het rustig. We stonden met 2 campers.
We maken ons weer klaar om te vertrekken. Onderweg een groot schildpad in een tuin gezien. Je moet maar zelf kijken of het een echte schildpad is of niet😉

Vandaag staat op het programma een bezoek aan het koude oorlog museum . Midden in een natuurgebied hadden de Russen in 1960 tijdens de koude oorlog een raketbasis voor kernraketten gebouwd. Toen Amerika ondergrondse raketbasissen ging bouwen, hadden de Russen meteen hun antwoord. De wapenwedloop was een feit. Deze basis in Litouwen was de eerste. Vanuit hier kon men heel Europa bereiken, tot aan Turkije toe.Toen Litouwen in 1990 onafhankelijk werd, trokken de Russen weer huiswaarts maar lieten alles achter. Zelfs geheime documenten.
Het museum laat zien hoe de koude oorlog begon, en zich ontwikkelde. De Cuba crisis, en de propaganda van beide kanten. Wij in het westen zagen het gevaar vanuit Rusland, en de Russen zagen de agressie juist vanuit het westen.
De militairen die in de basis waren gestationeerd konden 15 dagen binnen in de bunkers blijven, hermetisch afgesloten. Er was binnen een generator voor stroom. Er was gezorgd voor een waterleiding vanuit het nabij gelegen meer, en ventilatie. Rondom de basis moest iedereen verhuizen en werd een stevig hek gezet met 4 zones. Interessant en geeft je koude rillingen als je je bedenkt wanneer ook maar een van die raketten zou zijn afgeschoten.

Na het bezoek onder de grond zien wij twee auto's staan op de parkeerplaats met de grappige kentekenborden, namelijk KPN en JAT en vertrekken we verder naar Letland, naar Liepãja. Maar om hier van het museum naar de grote weg te geraken is nogal een puzzel. Allemaal gravelwegen, echt vreselijke wegen, Hiemerke hobbelt constant heen weer, tot we bij een kleine camping de weg vragen, dat moet van Heddy, anders blijven we tot morgen in de rondjes.🤪 Gewoon volhouden, je komt vanzelf weer op de grote weg, wordt er gezegd. Klopt, uiteindelijk komen weer goed op de route.

Tot in het plaatsje Salantai. Daar is een brug met een hoogtebeperking 2,7 meter. Verderop moet er iets zijn dat je niet door kan rijden als je langer bent dan 2,70. Onze camper kan minimaal bij 3 m hoogte doorrijden. Dat gaat dus niet lukken. Omdraaien dus. Maar in plaats dat Jan een stukje terug rijdt, gaat hij een stukje verder door het dorp. In de hoop dat de navigatie een nieuwe route vindt. De campernavigatie stuurt ons elke keer terug, maar Google Maps stuurt ons verder. Op een gegeven moment komen we weer op een gravelweg. Jan hoopt dat het maar een klein stukje is, maar het blijkt bijna 16 km gravel te zijn. We zijn helemaal door elkaar geschud, en Arme Hiemerke, goddank dat wij vanmorgen de banden hebben opgepompt. Het lukt niet meteen. Heddy vraagt aan een man om te komen helpen. Jan wilt geen hulp vragen, vandaar dat Heddy het doet. Mannen toch...🤪. Man helpt ons goed, legt goed uit hoe het werkt. Het gekke is dat het systeem niet anders is dan in Nederland 🤣 maar eerst werkt het niet, gisteren ook niet. Misschien te ongeduldig 😉😁 ff later komt een andere Litouwse meneer met zijn dochter langs onze camper aanlopen en ziet dat wij uit NL komen. Hij zegt; wij zijn in Nederland geweest! Grappig hé!

Inmiddels is het ook al 3 uur en we moeten nog lunchen. Bij een monument voor de partizanen uit de Russische tijd nemen we even tijd voor de lunch, maar daarna rijden we meteen weer door. Uiteindelijk komen we op de snelweg. Maar het begrip snelweg is hier net als in Noorwegen, 1 baans zonder middenberm en kruisingen onderweg. Dus hooguit 90km/h. Net voor de grens met Letland rijden we nog op een politiecontrole. Wij mogen gelukkig doorrijden. We hebben een vriendelijke en brave uitstraling. 😊😂

Dan passeren we de grens. Meteen is de weg ook een stuk beter. Geen knip en plak werk meer. Net voor Liepãja gaan we van de snelweg af naar de camping. We willen vannacht even aan de stroom in verband met de koelkast. De diepvries doet het goed, maar de koelkast is met 15 graden te warm. Dus vannacht even aan de stroom, kijken of dat helpt. We hebben sinds we vertrokken ook geen stroom meer gehad. Dus niet zo raar dat de koelkast hard moet werken op gas.

Maar o wee, wij komen ook nog op een verkeerde camping. 🫣. Het is niet duidelijk, er blijken twee borden staan. Heddy zegt, daar, maar Jan ziet het andere bordje staan en rijdt er naar toe. Ojee, piepkleine toegang. Jan stapt uit en loopt de camping binnen. Komt terug en zegt: nee te klein. Maar ondertussen komt de campingeigenaar naar buiten en vraagt aan Jan. Ze gaan samen terug naar de camping. Jan betaalt meteen het bedrag. Samen met Heddy kijken naar twee keuzes. Nou geen goede keuzes eigenlijk maar wij zijn moe van de lange dag dus kiezen voor de "beste" keuze. Het is een hele gedoe om Hiemerke op deze plek te krijgen vanwege de lage boomtakken. Elke keer heen en weer rijden is het gelukt, maar dan zakken de voorbanden in het zand, pfff. Gelukkig lukt het eindelijk. Gelukkig vinden de buren uit Litouwen het niet erg, dat wij de camper meer achteruit parkeren.. Die aardige mensen die ons op de foto zetten met de vlag🇦🇹🇵🇱🇳🇱. Ze vertellen over de vakantie die nu in Litouwen is. Ook over de midzomernachtsfeesten. Echt aardige mensen.

Voor het avondeten gaan wij lekker douchen, samen onder de douche en hebben wij elkaars rug lekker aan het zepen, zodat wij het niet zelf hoeven te doen. 😋
Pas om kwart voor acht gaan eten...gelukkig daalt de temperatuur van de koelkast iedere uur 1⁰ naar beneden. Verder lekker relaxen voor het slapen.
🤞🤞dat we morgen geen wegproblemen krijgen! Tja, dit hoort erbij, en wij hebben het steeds weer overwonnen!💪


video van knip en plakwerk


Vandaag 210km
Totaal 3120km
Weer blijft goed. 😊

Geschreven door HeddyenJan