Het weer voorspelde niet veel goed vandaag. Weeronline gaf de hele dag regen in grote delen van Montenegro. Gisteravond werd ik al wakker toen het heftig begon te waaien. Alle was hing nog buiten te drogen. Maar ik dacht als het gaat waaien dan gaat het misschien ook regenen. Dus riep ik Heddy om de was binnen te halen. Zij was immers nog wakker, en ik lag al te snurken op één oor. het meeste was droog, maar wat nog niet droog was werd binnen in de caravan te drogen te hangen. Hoewel het niet geregend heeft vannacht, werd het vandaag dus slecht weer. Althans volgens weeronline. Wat is verstandig dan om te doen? Binnen blijven of toch volgens planning een bezoek brengen aan Cetinji en het klooster van Ostrog. We besluiten toch te gaan en de paraplu mee te nemen.

Eerst naar Cetinji. De hoofdstad van het huidige Montenegro. Volgens de navigatie 45 km en 56 minuten rijden. We zijn dit onderhand al een beetje gewend. Eerst terug naar Budva, dan klimmen naar de berg Lovcen. Centinji ligt op zo'n 600 meter hoogte. We parkeren de auto n.b. voor het ministerie van cultuur. Later komen we er achter dat er aan de andere kant een grote parkeerplaats is voor toeristen, zelfs voor bussen. Maar goed, de auto staat goed hier. Eerst lopen we een stukje door de oude stad. De socialistische invloeden zijn sterk merkbaar door de diverse muurschilderingen. In een klein souvenierwinkeltje kijken we nog even voor iets aan onze reismuur. Ik vraag de man ook of hij autostickers van Montenegro heeft met MNE erop. Hij duikt onder een kast in een la en laat me 2 verschillende stickers zien. Yes, voor de verzameling op de caravan. We komen bij het plein van de revolutie en lopen naar het oudste gebouw van Cetinji. Een servisch-orthodox kerkje uit 1450. De Vlaska kerk. Een klein kerkje met aan weerszijde van de ingang een graf. Alles is in orthodox schrift, dus wie daar ligt kunnen we niet lezen. Maar waarschijnlijk kennen we die mensen ook niet. Mooie muurschilderingen en relikwiën. Daarna naar het oude klooster gebouwd in 1701. Een aantal keren vernield door de turken, maar steeds weer herbouwd. Foto's mogen alleen van buiten het gebouw gemaakt worden. In het zuidelijke gedeelte van het klooster staat de doodskist van de heilige Sveti Petar Cetinjski, met daarin zijn relikwieën. Bij de ingang van het klooster zijn de graven van prins Danilo en groothertog Mirko, de vader van Nikola I Petrovic. Als we binnen staan te kijken komt er ineens een man binnen die begint te bidden, kruisjes te slaan en boeken en relikwiën te kussen. Wij verlaten het klooster weer.

Op de berg bij het klooster ligt ook nog een geocache. Die gaan we zoeken, want van Montenegro heb ik nog geen cache gevonden. Er liggen er ook niet zo veel, maar deze ligt nu vlakbij, die laat ik niet liggen. We gaan de berg op, en op anderhalve meter hoogte ziet Heddy hem al van een afstand liggen. Duidelijk zichtbaar. Maar lieve Heddy zegt; jij mag het zelf doen. Ook dit kan weer van mijn lijstje gestreept worden. 😀😉

We rijden van Cetinji door naar het klooster van Ostrog. Ik ben in de veronderstelling dat Ostrog een plaatsnaam is, maar de navigatie kent de naam niet. Ik zoek het Ostrog klooster in google maps op de mobiel. Maak daarop een route offline. Maar na een kwartiertje houdt die ermee op. Dan maar rijden en de borden goed volgen. Net voorbij Podgorica zien we een groot tankstation. Ik stop, en wil al beginnen met de slang te pakken als er een man naar me toe komt. Ik begrijp meteen dat het hier nog geen zelfbediening is. Ik vertel hem om de tank vol te doen, en wijs hem super 95 aan. Nou, totdat er ook geen druppel meer bij kon heeft de man de tank vol gedaan. "Bravo" zeg ik tegen hem.Hij moet lachen. Binnen bij de kassa geef ik mijn bankpas. Juffrouw vertrouwt het niet helemaal met mijn aap op de bankpas. Ze kijkt naar het maestro logo, en roept er iemand bij. Ja, hij doet het wel, en de pin is ook goed. Ze moeten er allemaal om lachen.

Even later rijdt er een politieauto achter mij. ik merk dat hij haast heeft, maar gebruikt geen zwaailicht of geluid. Maar als hij de kans krijgt komt hij mij voorbij. Ik laat hem passeren. Hij passeert nog een aantal auto's, maar rijdt zich dan vast op een tegemoetkomende vrachtauto. Alle auto's rijden door. Midden op de kruising staat de politiewagen stil.

Wij rijden verder, maar hebben nog geen bord gezien van Ostrog. We zijn al een uur aan het rijden, als ik toch een beetje begin te twijfelen. Voordat we dadelijk heel Montenegro hebben door gereden probeer ik het nog een keer op de navigatie. Nu via attracties. Dan zien we ineens staan historische plaatsen. Klik...... En daar staan ineens Monastery Ostrog. Yes, die moeten we hebben. We gaan de navigatie volgen, maar blijven ook goed opletten op de borden. Maar goed ook, want waar de navigatie ons naar links stuurt, zeggen de borden juist naar rechts. Toch maar de borden volgen. De navigatie maakt een nieuwe route. Na een poosje zien we boven in de berg inderdaad het klooster. Bijna boven op 800 meter zit een man op een stoeltje en stuurt ons naar de parkeerplaats. Hier geen bussen met Japanners. Vanaf de parkeerplaats moeten we met een stenen trap naar boven. Een hele klim nog pfffff..... maar eenmaal boven blijkt alles toch wel de moeite waard. Een prachtig gebouw gebouwd strak in de rotsen. Alleen het voorgevel is zichtbaar, de rest geheel in de rotsen. Gesticht in de 17e eeuw maar na bijna volledig te zijn uitgebrand in 1923 herbouwd. Mooie muurschilderingen en mozaiëken. Toen we in een van de piepkleine kapelletjes aankwamen, was men bezig met een herdenking van een belangrijk persoon, die heel lang overleden is, die waarschijnlijk gebalsmeerd is en voor eeuwig “goed” blijft. Een geopende lijkkist met gezang en zegeningen. Apart, men was ook niet verbaasd of geërgerd dat wij daar stonden. Kortom de moeite waard. Helaas ook hier geen foto's mogen maken binnen in het complex. Alleen de buitenkant. Het klooster is ook een pelgrimsoort voor orthodoxe christenen. Die zien we hier dan ook volop.

Dan komt de terugweg. Het adres van de camping weer in de navigatie, en rijden maar. Ruim anderhalf uur. Een stukje naar beneden, en dan begint de verwarring. De navigatie stuurt mij naar rechts, terwijl wij van links naar boven zijn gekomen. Ik stuur naar links, en de navigatie berekend een nieuwe route, 2 km langer. Dus ik keer de auto, en neem de eerste keus van de navigatie. Dat zal best wel goed komen. na 500 meter word ik links gestuurd, een smalle weg in. Smal, maar toch goed te doen als er geen tegenliggers komen. het zal ook wel niet zo ver zijn dit stukje. Heddy raadt om terug te keren, maar ik, de koppige, luister weer niet naar mijn vrouwtje...dus het duurt maar en het duurt maar. Alsmaar naar beneden. Dus constant de rechtervoet op de rem.😲😲 Heddy zegt; dan doen wij het tv-programma van “De gevaarlijkste wegen”. Mensen vertellen daarin over hun leven." Zal ik jou vertellen hoe ik Jan heb leren kennen"...wij hebben zoveel gelachen, de hele rit... Op een gegeven moment gaat de weg over in een geiten pad. terug naar boven is geen optie. Keren kunnen we hier niet. Er komt een splitsing. Wat is verstandig? 🙃🙃Toevallig komt er nog een auto die naar rechts gaat. Een man en een vrouw.Ik vraag aan de vrouw die zit te bellen waar we naar toe moeten. "Podgorica" en ze wijst naar links. Hetzelfde grindpad, alsmaar naar beneden. Op een gegeven moment hoor ik dat ik over een lege fles rijd met mijn rechter voorwiel. Hopelijk sta ik dadelijk niet met een lekke band, want dan ben ik helemaal de pisang. Eindelijk na ruim een half uur zie ik op de navigatie een grotere weg verschijnen. Opgelucht..... nu naar de camping. We hebben de hele dag redelijk mooi weer gehad. Maar nu gaan we door een tunnel van ongeveer 4 km. Aan de ene kant nog mooi weer. Maar als we de tunnel uit komen stromende regen. Ook op de camping alles kletsnat. Maar goed dat we niet zijn gebleven.

https://www.youtube.com/watch?v=crsjRPlfG4A&feature=youtu .be
https://www.youtube.com/watch?v=GkOCQmEOTnI&feature=youtu .be


Een leuke, maar bijzondere dag. Zeker weer de moeite waard. Ricky en Jolijn zullen zeggen; een typisch dag voor onze ouders !😉

Wij vinden de natuur van Montenegro veel mooier dan de archituur. Echt een prachtig natuur, echt de mooiste wat wij in alle vakanties gezien hebben! Want het is hier nogal rommelig; oude en moderne tijd, waardoor het rommelig oogt. Maar de moderne archituur is dan wel mooi. Opvallend is de strakke lijn. Maar daarentegen zijn de huizen van de gewone volk zo onverzorgd en oud.
Wat ook erg opvallend is, dat dit land totaal ongeschikt is voor de blinde mensen en voor de rolstoelers want de wegen, vooral de voetpaden zijn zo superslecht, overal van die kuilen en gaten en ongelijke drempels... alleen de gebouwen van de regering zien er zo verzorgd uit. Alsof alle geld daarin wordt gestopt ipv in het volk.
Politiek... Geen betere politiek ontdekt...🤪

NB Heddy ziet op een gegeven moment een schildpad midden op de weg staan. 🐢🐢En zegt meteen; Jan, STOP, een schildpad, moeten wij hem ff redden... ja, hij leeft nog dus hem opgetild en verderop op de zijkant vd weg gelegd. Hij blij meteen wegkruipen...😀i

Geschreven door HeddyenJan