7 mei 2018 reis naar Albanie 3 uren overgedaan ipv 1 uurtje

Wij weten, dat wij vandaag niet ver hoeven te reizen met onze caravan naar de volgende camping, namelijk 1 uurtje, dus wij hoeven ons niet te haasten…
Ik neem zelfs de tijd om de foto’s goed te sorteren en op te slaan op Pindat. Het duurt zo lang omdat de WiFi zo zwak is en ook nog elke keer wegvalt.
Maar uiteindelijk heb ik alles kunnen afwerken.
Toen wij over een bepaalde weg terugrijden, zeg ik: nu voor de 6e keer daarover gereden. Jan denkt na, ik zeg hardop: 1. Naar de camping, 2. Naar het centrum Ulcinj, 3. Terug naar de camping, 4. Naar Bar, 5. Terug naar de camping, 6. Nu naar de volgende camping…

Even later wordt er gezegd tegen ons, dat wij niet verder kunnen rijden en terug via Bar en de oude weg naar Skodor, dus omkeren. Tja, wij zijn vooraan en er zijn volop achtervolgers achter onze caravan. Ik stap uit en zeg tegen de automobilisten dat zij terug moeten omdat de weg afgesloten is. Sommigen reageren, de anderen negeren mij, pfff. Gelukkig komt er een man aan en die zegt tegen Jan: nee, gaat niet zo, beter een stuk doorrijden dan omkeren via een tankstation. Oke, maar de tegenliggers blijven gewoon ons negeren op enkele na, die laten ons eerst passeren… echt een moment van pffff… echt ongelooflijk dat er geen hek voor staat zodat iedereen het kan zien, dat je niet daar door kan rijden, maar ze laten het gebeuren alsof het heel normaal is. De man zegt ook: rijd door naar Bar en dan van daaruit naar ShKodra. Dus wij rijden zoals hij voorgesteld heeft, maar de navigatie zegt elke keer dat wij een zijweg moeten nemen. Ben je gek, hoor, want deze wegen zijn helemaal niet geschikt voor de caravan. Dus wij rijden gewoon door… en Jan pakt de kaart en ik zeg: beter doorrijden naar Podrigica en van daaruit naar Shkodra. Jan doet lekker weer koppig, hij stapt uit en vraagt aan iemand. Deze meneer raadt ons aan om terug te gaan rijden tot na Zavego en bij Sukubin afslaan, deze weg gaat ook naar Shkodra. Oke, dus voor de 7e keer terug naar dezelfde weg, hihihi…

Ik krijg kriebels, Jan op een gegeven moment ook, want de navigatie heeft deze weg niet doorgegeven… dus weer stoppen en vragen of deze weg inderdaad naar Shkodra gaat. Ja, dus wij rijden deze steile weg op… en deze weg wordt alsmaar steiler… mijn hart begint te bonzen, bij Jan ook wel, alhoewel hij het niet zal toegeven maar ik kan zien aan zijn rijstijl… maar verder doet hij gelukkig echt uitstekend. Jan vraagt wat hij straks verdiend heeft. Ik heb gezegd dat hij van mij een kusje krijgt...Maar eentje, hij kijkt zielig... Oke, jij krijgt tien punten voor jouw goed rijden dus ook tien kusjes zal krijgen . Hij glundert.
Terugkeren kan echt niet meer, deze weg is veel te smal en op sommige plekken staan de huizen gewoon aan de weg, dus wij moeten het gewoon doorzetten met doorrijden.

https://youtu.be/Q6ezLMlET34


Even later zien wij een Duitse camperwagen, Jan vraagt over of wij door kunnen. Hij zegt: wel een slechte weg, maar toch wel haalbaar. Gelukkig hebben wij niet veel tegenliggers en ook niet veel achtervolgers.

Na een ruim half uur zien wij eindelijk een “normale” weg, dus weer overwonnen…Een korte rij bij de grens van Albanie, maar uit ervaring weet ik dat het toch lang zal duren en dat is ook zo. Uiteindelijk zijn wij aan de beurt, alle papieren zijn goed, dus wij mogen gaan… en nu snel naar de camping toe…

Maar owee, wij kunnen de camping niet meteen vinden… het adres wijst anders, maar wij weten gewoon rustig te blijven, dus weer opnieuw bekijken op de navigatie en nieuw adres invoeren en het blijkt, nog 11 km verder te moeten rijden. Hoera een bord gevonden met Lake Shkodra Resort, nog 2 km… op navigatie lees je 4 km… weer een moment van pffff… en wij gaan na 2 km linksaf en wat voor weg komen wij daarop… op een heel slechte weg, dus weer zuchten: zucht zucht zucht…zou het wel een goede weg zijn… even later komt een auto met Duitse automobilisten ons passeren. Jan vraagt of het wel de goede weg is.Ja, zegt hij, dus wij rijden gewoon op een heel lage snelheid verder.
Jaaaa, wij zien een luxe camping met een gesloten poort, dus als een soort slagboom. Maar zodra wij dicht bij aan komen rijden, gaat de poort open. In plaats van een reis van 1 uurtje is het 3 uren lang. Wij zijn nogal bekaf , natuurlijk Jan vooral, hij neemt normaal gesproken om 2 uren een pauze maar vandaag is het onmogelijk om ergens te parkeren vandaar gewoon doorgereden.
Juf van de receptie is een heel aardige jonge vrouw, die spreekt goed Engels.
Zij weet niet, dat de weg afgesloten is, dus zij begrijpt het, dat het voor ons een pittige reis is geweest. Wij mogen een plek uitzoeken… toen gelijk de caravan daar op deze plek neergezet.
En toen als eerste brood gaan eten, want wij hebben zo’n honger.
Vandaag verder niks meer dan lekker relaxen, en morgen weer verder bekijken… dat is juist het voordeel dat wij niet aangesloten zijn bij een reisbureau of gereserveerd hebben, lang leve de vrijheid!

Geschreven door HeddyenJan