Deze keer gaan we naar zuid-limburg. We hebben afgesproken met een vriendin en klasgenoot van Heddy. Zij woont samen met haar man in Bunde. Rond 11 uur hadden we afgesproken bij hun thuis. Onderweg was het rustig. Lekker weer, dus raam open in de camper. Tot net voorbij Venlo Jan de raam een stukje omhoog wil doen. Knopje reageert niet. Hij zie dat de meters op het dashboard ook niks meer doen, behalve de snelheidsmeter. De brandstof en temperatuurmeter doen niks. Ook de toerenteller staat op nul. Even de richtingaanwijzer proberen. Nou, die doet ook niks. Gelukkig komt er snel een parkeerplaats want we zijn benieuwd of de verlichting het wel doet. Dus de parkeerplaats op en kijken naar de koplampen. Gelukkig, die branden.
Als Jan de sleutel in het contactslot wil omdraaien springen de meters ineens weer op. Waarschijnlijk zit er iets niet lekker in het contactslot. Goed om in de gaten te houden.

Om 10 over 11 zijn we bij Tiny en Hub. Blij om elkaar weer te zien. Al snel komt de Limburgse vlaai op tafel. Oei, wat is dat lekker. Verse pruimenvlaai en vlaai met pudding en kruimels. Daar kan geen multivlaai tegenop. Gezellig kletsen tot half 2. Daarna vertrekken we naar de camperplaats in Geulle, 3 minuten rijden.

Een mooi plekje uitgezocht. Alle plekken hebben een verhard stukje terras, en rondom gras. Nu eerst lunchen en daarna fietsen. Jan heeft vroeger als kind in Bunde op een zgn vakantiekolonie gezeten. Dus hij wil wat herinneringen terug roepen hier. Hij is hier vroeger begin jaren 60 twee keer geweest. Een keer voor een periode van 6 weken, en een keer 12 weken.
We fietsen eerst naar het klooster waar zij zaten. Jan weet de weg nog blindelings. Blijkbaar heeft die periode grote indruk gemaakt op hem. Aan de ene kant heeft het grote impact als kinderen van 8 of 9 jaar zolang van hun ouders weggehaald worden. De nonnen waren ook streng, weet hij nog. Pap met vellen of klonten. Lustte je die niet, dan stonden er wel 2 of 3 nonnen klaar om met harde hand te helpen.
Aan de andere kant vond hij het heel leuk als ze gingen wandelen. Of naar het bos, of naar het vliegveld Beek, wat toen nog veel kleiner was. Of ze wandelden lang het julianakanaal. Ook dat weet hij zich nog heel goed te herinneren. Jan zei tegen Heddy, dat hij daar in het water heeft gespeeld. Heddy kan het niet geloven, maar vlak ernaast staat een groot informatiebord over dat klooster. Daarop staan ook enkele foto's o.a. over het baden in dat water. (Zie bij foto's 😊)

Het klooster staat er nog, de nonnen zijn weg. Er zijn nu appartementen en studio's in gemaakt. Rondom het klooster staan nu allemaal vrijstaande bungalows. De herinneringen komen weer volop naar boven.

Daarna fietsen we de berg op die we vroeger op moesten lopen. De Dennenberg en kloosterberg in Bunde. Bij wielrenners wel bekend. Steigingspercentage minimaal 7 en maximaal 12%. Geen kattenpis. Jan gaat moeizaam in de laagste versnelling naar boven, en het laatste stuk moet hij lopen. Heddy heeft er ook moeite mee, want zij heeft een bepaalde snelheid nodig om naar boven te kunnen fietsen. Maar door Jan's trage snelheid moet zij afremmen dan zakt zij makkelijk weer naar beneden, en kan haast niet uit zichzelf weer naar boven. Jan stap dan af en gaat haar duwen. Dit is toch geen pretje😛 . Daarom gaat Heddy zelf met eigen snelheid naar boven en wacht daar op mij. Zij begint te zeuren over een elektrische fiets met zonder stang! Maar Jan vind dat hij er niet klaar voor is. Nou, zij heeft toch wel gelijk, nu hij weet waar zijn grenzen liggen. Misschien moet hij toch ook aan de elektrische fiets.

Eenmaal boven zijn we in het plaatsje Kasen. Dan gaan we parallel aan de A2 naar Moorveld. Rechts zien we de landingslichten van het vliegveld. Sommige oude huizen en boerderijen herkent Jan nog wel. Vanuit Moorveld gaan we door naar Stommeveld en Hussenberg. Hier gaat het weer steil naar beneden naar Geulle. Na anderhalf uur zijn we weer op de camperplaats.

Huize Overbunde
Wikipedia

Geschreven door HeddyenJan