Gisteravond afgesproken, wij gaan gewoon opstaan als wij uit onszelf wakker worden en niet volgens de klok.
Maar ach, wij zijn beiden heel vroeg wakker... ik zelfs al om zes uur... doordat ik gisteren eerder naar bed ben gegaan. Ik voel me gisteren niet fit, kennelijk heb ik last van de vele stof onderweg, waar er aan de nieuwe snelweg wordt gewerkt. Verder echt bloedheet 39 graden, en er zijn veel slechte stukken op de weg, dus wij gaan veel op en neer. Mijn maag kan er niet goed tegen... wij hebben zelfs gistermiddag geslapen, maar toch blijf ik me niet fit voelen. Daarom gisteravond eerder naar bed gegaan met gevolg dat ik vanmorgen ook eerder wakker ben. Jan is ook wakker, dus maar opgestaan, ontbeten en klaargemaakt voor het vertrek. Om 7.50 uur zijn wij vertrokken.
Wij zijn zo benieuwd naar Bulgarije, wij hopen, dat het beter zal gaan dan in Macedonië. Vrij snel hebben wij te maken met de weg met veel slechte stukken. Dus de auto en de caravan en wij zelf ook voortdurend aan het "huppelen". Ik maak me wat zorgen om de caravan, maar mijn manneke zegt: Hoeft niet, het gaat goed...maar toch stoppen wij om zoveel tijd om te kijken hoe het gaat met de caravan. De wc deur hangt nog daar! Gelukkig zijn de wegen erna veel beter.
Wij zouden volgens de navigatie maar 3 uren hoeven te rijden naar de volgende camping in Rilski Manastir. De temperatuur wisselt nogal snel tussen 25 en 32 graden. Wat juist gunstig is voor ons, dan hebben wij niet constant zo warm.
En wij gaan steeds hoger en hoger, tot bijna 1200 meter hoogte. Sommige stukken zijn nogal steil, dus de auto moet keihard werken, wij merken op tijd, dat de temperatuur omhoog gaat, dus maar gelijk parkeren waar het net kan... toevallig met het mooi uitzicht naar de wolken...en er staat een bankje geheel in de schaduw, dus perfecter dan dit is er niet. Jan gaat meteen de oliepeil controleren maar alles is goed en de temperatuur gaat weer omlaag, dus alleen de kwestie van even bijkomen. Dan maar tegelijkertijd een pauze nemen...
Wij kijken naar de wolken en Jan zegt: het is altijd leuk om te kijken naar de wolken, want dit verandert continue. Op een gegeven moment zien wij een hart in de blauwpaarse gedeelte, dus maar vlug het fototoestel gepakt maar helaas net te laat... dan maar een selfie foto maken... wij denken, nu wat anders dan een handje geven, een kusje geven, dus maar neusknuffels, waarbij wij zo moeten giechelen... lachen is toch gezond, dus laten we maar lekker giechelen...
Daarna maar weer vertrekken naar de camping in Rilski Manastir. Maar je kunt toch niet starten zonder de autosleutel, gelukkig maar, anders zou Jan dit laten liggen op het bankje... en wat blijkt, mijn zonnebril ligt ook daar...
Bij de grenzen (Macedonië en Bulgarije) waren er geen lange rijen! Wij staan achter 4 auto's. Na een korte tijd stuurt een douanier drie auto's voor ons, naar de andere rij.
Hij wil bij hen letterlijk controleren wat ze in hun auto hebben. Jan wou ook naar die rij rijden maar de douanier wijst, dat hij op dezelfde rij moet blijven, dus maar 1 auto voor ons. Lekker toch, dan gaat het vlugger. De douanier stapt uit zijn kantoortje, nadat hij onze paspoorten en de kentekenbewijzen van de auto en de caravan heeft bekeken en zegt en maakt ook bepaalde gebaren erbij, dat hij in de caravan wil kijken. Jan snapt eerst niet, ik zeg, dat hij in onze caravan wil kijken. Jan is nogal even verbaasd, want tot nu is het nog nooit gebeurd, ook niet in de andere vakanties...De douanier neemt zelfs niet de moeite om helemaal naar binnen te kijken en hij is snel klaar met kijken... er valt eigenlijk niet veel te zien, als hij niet naar binnen gaat, want de wc is om de hoek, dus kan hij de slaapkamer niet zien. Maar ja, het is ons probleem niet! En wij mogen meteen gaan, maar na 100 meter of zo, zijn wij bij de Bulgaarse grens, dus weer even in de rij staan. Het kantoortje staat aan de rechterkant dus ik geef de paspoorten en kentekenbewijzen aan hem. Hij stelt allerlei vragen aan Jan. jan zegt: NO, NO, NO... oke dan mogen wij ook meteen gaan. Maar er is nog een controleur, dus weer paspoorten geven... hij kijkt erin en vraagt over alcohol en sigaretten. NO... oke dan maar gaan. Voordat wij echt kunnen gaan, moeten wij eerst de vignet kopen. Ziezo, dan begint de reis in Bulgarije. Wij merken meteen op, dat Bulgarije gelukkig "beter" is dan Macedonië.
Na een kwartier zeg maar; waar wij ook nog 50 km per uur mogen rijden, pfff zien wij een man in een gele hes... en maakt een stopgebaar... Blijkbaar moeten wij nog 1 keer gecontroleerd worden, dus weer vraag over alcohol en sigaretten en kijkt tegelijkertijd in onze auto door het raam. Jan zegt; NO. Oke, wij mogen verder rijden. Ik zeg tegen Jan; Raar, dat hij niet echt controleert, want wij hebben de witte laken over de spullen gelegd, zodat de auto niet te warm wordt en op voor de netheid. Er ligt bovenop een "knuffelhond" , die als een nekkussen dient. Wat zal hij van deze hond vinden, hahaha...
Wij hebben twee nesten gezien van de ooievaars, hoog op de paal, gewoon in een dorp!
Even later zien wij het landschap weer veranderen in een landbouw. je ziet zoveel landbouwvelden, heel mooi om te zien. Zo ordelijk, en in de verschillende kleuren. Het geeft een heel mooi uitzicht.
Oei, het zal regenen, zeg ik.. Welnee, zegt Jan... Je weet wel, mannen... even later ziet Jan druppel, druppel, druppel op het voorruitraam. Jan begrijpt maar niet dat ik kan voelen wanneer er gaat regenen. Ik ben eenmaal een goede thermometer. Maar de regen heeft zo kort geduurd, dus niks aan de hand... gewoon lekker even koel.
Ineens zijn wij af van de snelweg en komen terecht op een smalle weg, eigenlijk voor 1 auto, dus wij zijn alert voor de tegenliggers. Wij hebben vandaag weer nauwelijks de achtervolgers. En deze weg is nogal lang... ongeveer 16 km... en ook nog een paar keren een aardeverschuiving vanuit de bergen, zelfs 2x geheel op de helft van de autoweg. Dus bij de bocht kunnen wij niet zien of er een auto aankomt, brrrr.
Op een gegeven moment rijden wij langs een klooster, Uiteindelijk zijn wij er bijna bij de camping. Onderweg zien wij de andere campings, tot onze verbazing, omdat Jan ze niet op de website gezien heeft. Toch besluiten wij deze over te slaan en naar onze gekozen camping te gaan. En toen zien wij een ander camping Bor: onze 2e keuze. Maar de afslag naar deze camping ziet er zo slecht uit, ik durf het niet aan. Jan eigenlijk wel, maar ik wil het perse niet. Dus maar naar de 1e keuze Zodiah. Heus waar, wij kunnen deze camping NIET vinden, er staat geen bord etc... maar het is onmogelijk om te keren, er is gewoon geen ruimte voor, dus maar doorrijden met de hoop, dat wij ergens kunnen omkeren. Het duurt wel even voordat wij het kunnen... uiteindelijk is er wat ruimte, maar niet echt veel, maar het is Jan toch gelukt om te doen met mijn aanwijzingen. Jan zegt: dan maar naar 2e keuze camping Bor. Ik blijf weigeren. Dan maar verder terug rijden... wat blijkt, dat camping Zodiah daar ligt maar het is geheel vervallen, dus lang niet meer in gebruik. Dan maar de 3e keuze: terugrijden voorbij de klooster, daar ligt nog een camping...
Pfff, wij schrikken ervan: het blijkt geen camping te zijn maar een parkeerplaats, maar wij zien overal caravans en campers, ongelooflijk maar echt waar, zij zitten zo dicht op elkaar. En weet je, waar ze vandaar komen!!! Uit NEDERLAND. ja, de meesten zijn Nederlanders... het is vol, zegt de eigenaar van het restaurant. Jan vraagt over camping Bor aan hem. Volgens hem is het wel open, maar hij doet nogal vaag.
Onze caravan hebben wij voor het restaurant geparkeerd, Ik stel voor om een eetpauze te nemen want het is inmiddels half twee en ik wil perse dat jan wat eet voordat wij verder door moeten rijden. Tegelijkertijd heeft Jan uitgezocht naar een ander camping. Ik blijf zeggen, dat ik niet naar Bor wil om de redenen:
de weg naar Bor is echt niet veilig voor onze auto en caravan, waarom zoveel Nederlanders op het parkeerplaats bij het restaurant ipv bij Bor. Nederlanders op het parkeerplaats zijn chagrijnig. Zelfs een persoon met een rollator parkeert daar de camper, wat totaal niet geschikt is voor deze persoon. Er klopt zoveel niet en mijn instinct blijft herhalen: niet doen! Ook al heb ik echt letterlijk medelijden met Jan, dat hij dan langer moet doorrijden. Ik heb het ook gezegd, dat ik het zo knap vind van hem, dat hij het nog aan kan! Jan merkt zelf ook wel, dat er dingen niet kloppen, want hij zegt dat er tegenstrijdige informatie wordt gegeven op de website over deze campings. De dichtstbijzijnde camping is 53 km verderop. Wij hebben geen keuze dan gewoon doorrijden naar deze camping Verila in Saparena Banya.
Het is inmiddels drie uur geworden, want in Bulgarije is 1 uur vooruit.
Het begint wat te regenen, pfff, en wij zijn gelukkig goed aangekomen bij Camping Verila. Ook een raar camping, want wij moeten omrijden in een zeer smal paadje,die ook nog zo slecht is met veel kuilen en hobbels.
Het belangrijkste is dat er een plaats is, alleen geen goede plaats, het is een heel gedoe om de caravan goed neer te kunnen zetten, met de extra hout en steen onder de poten en de voorwiel van de caravan. Wat het fijnste is, dat er volop wind is, dus geen last van de warmte! Wij zijn rond half vijf daar aangekomen... een zeer lange dag wat wij totaal niet verwachten, maar ja, het is een soort uitdaging, zegt jan zelf...
Vandaag is de 13e dag en is het een toeval... vandaag met veel pech... en er komt nog eens een pech, namelijk dat wij niet verder kunnen rijden omdat het inmiddels op deze camping veel geregend heeft, en de grond is doorweekt, dus de auto begint te slippen. De ene Nederlander komt meteen helpen met de plastic oprijplaten, maar het heeft niet geholpen dan maar de caravan afkoppelen en dan met de mover op de goede plek zetten. De eigenares ziet dat er een probleem is, vandaar ons een ander plek gegeven. Wij zijn om kwart voor zes pas klaar met onze caravan! Op deze camping zijn er tentjes van de oudere pubers... sommigen zijn duidelijk aan de drank... ze kunnen maar niet recht lopen, maar net als de ganzen aan het waggelen... en ze laten hun tieten meerdere keren zien aan de jongens... als ze maar verder rustig blijven en ons niet lastig vallen, bemoeien wij ons niet mee met hen. Het begint te regenen en het gaat van zachtjes tot keihard regenen en de hele avond is het zo en het begint ook nog te onweren en bliksemen... maar ja, wij zitten veilig in onze caravan. Door de hele toestanden zijn wij vergeten om foto's te maken van deze camping maar dat gaan wij morgenvroeg wel doen voordat wij weggaan.

Eigenlijk is het onze bedoeling om hier 2 nachten te blijven zodat wij de aparte klooster kunnen bezoeken, waar wij twee keer voorbij hebben gereden, maar het gaat morgen ook de hele dag regenen en overmorgen ook al, dus het heeft geen zin om te blijven. De plaats van de volgende camping krijgt beter weer, dus morgen hup weg hier! Wel jammer van dat klooster maar er zijn ook mooie en leuke dingen te zien bij de volgende camping. Morgen wordt het ook pittig, want het is 316 km = 4 uren rijden...
Het is op zich geen echte klote dag, maar gewoon een zwaardere dag... wij zijn heel rustig gebleven, dus niks aan de hand...
Wij hebben tot nu eigenlijk heel veel goede dagen dus een pechdag kan wel erbij... Ik ben echt zo trots op mijn lieve manneke, die vandaag echt hard moet "werken".
Hij slaapt dan ook al vanaf 9 uur. En ik ga eerder naar bed... wel te rusten...

Geschreven door HeddyenJan