We vertrekken weer uit Wijster en gaan nog verder naar het noorden. We willen in Leek naar Jasicamp voor "borstelafdichting" voor onze hordeur. Dus heeft Jan een leuke camperplaats uitgezocht in Grootegast. Een hagelnieuwe plek, pas vanaf 1 juli open. We zijn benieuwd. Eerst nog even boodschappen in Oosterwolde.
Het eerste stuk gaat over de provinciale wegen, het laatste half uur zijn het smalle wegen. Maar we komen zonder kleerscheuren aan in Grootegast.
Het verrast ons, zo mooi is het. Een gedeelte zijn verharde plekken, met gras voor buiten te zitten. Andere plekken zijn helemaal gras. Wij kiezen voor een grasplekje. We zijn de enigste hier, dus kunnen het mooiste plekje uitzoeken. Jan loopt meteen even naar de receptie, maar er is niemand. Wel hangt er een briefje met het telefoonnummer van de eigenaar. En op het bord een duidelijk verzoek: " In verband met de hevige regenval van de laatste paar dagen, gelieve zoveel mogelijk de verharde plekken gebruiken." Oeps.... ik voelde de wielen al wel een beetje slippen en wegzakken. Ik bel even met de eigenaar. "Heb je de camper al op de plek staan? Dan laat maar staan. Ik kom zo wel even kijken."
Wij overleggen zelf ook even... wat is verstandig? We besluiten toch om geen risico op wegzakken te nemen, en besluiten om toch een verharde plek te nemen.
Als we goed en wel op de plek staan komt de eigenaar. Alex, een onderwijzer in Groningen van halfweg 40 jaar. Heel enthousiast begint hij te vertellen over de pas geopende camperplaats en over de omgeving. Leuke en vriendelijke man.

We gaan eerst eten en daarna gaat Jan de fiets van Heddy weer uit de garage halen. Het blijft vanmiddag mooi weer dus kunnen eigenlijk nog best een stukje rondfietsen. De eigenaar is aan het grasmaaien, zijn dochtertje Rianne van vier jaar is erbij. Zij geeft een pen (reclame) aan Jan. Zij is nogal verlegen, omdat zij niet gewend is dat er mensen met hun campers in "hun" tuin staan. Zij kijkt verbaasd naar de ligfiets. Zij weet niet wat zij moet denken, maar durft niets te vragen. Het is nog vroeg in de middag. Jan maakt een route naar Boerakker. Heddy wil niet te ver, dus een route van ongeveer 16km.
In het begin van de route komen we bij een vogelspothut waar we even naar boven lopen. We hebben onze kijker niet bij ons, maar zo laat in de middag maak je toch weinig kans denken we. Daarna komen we bij de N388 die we oversteken en dan naar Boerakker. Heddy vindt het zo'n mooi weer dat ze de route iets langer wil maken. Dus gaan we in Boerakker een lus maken. Als we het dorp net uit zijn komen we langs een struisvogelboerderij. "Ohh, wat leuk. Ze geven ook rondleidingen", zegt Heddy. Maar Jan ziet dat niet zo zitten, en we fietsen weer verder. Maar 100 meter verderop bedenkt hij zich toch, en we keren weer om.

We fietsen het erf op en bellen aan. Mevrouw komt naar buiten lopen. "Mogen wij even rondkijken?", vragen we. "Natuurlijk", zegt ze. Ze loopt mee, en legt een en ander uit. De struisvogels zijn voor de leg, vertelt ze. De eieren worden uitgebroed, en de kuikens gaan dan naar de slacht. Ze heeft 55 volwassen hennen en 3 hanen. De hennen leggen om de andere dag eieren. Dus 3 hanen moeten hard werken!😱 Hoeveel weten we niet. Een kleine 30 minuten hebben we rondgekeken en foto's gemaakt. Daarna zijn we weer verder gefietst.

We komen door buurtschap de Jammer en het Kret. (Er zijn hier echt grappige plaats-en straatnamen:
Ik wil graag naar de Jammer, als je niet weet dat de Jammer een naam is, zal men zeker zich afvragen? Wat bedoel jij nou met de Jammer...🤣
Zoals wat ga jij doen in voor de broeken? Zo heet een straat: voor de broeken;
Hoe laat gaat de winkel in opende open? Zo heet een straat: Opende, er zijn nogal veel die zulke namen! Lijkt me verwarrend🤯)
Langs het water gaat het naar Oldekerk en Kuzemer. Op een gegeven moment lijkt het alsof we een boerenerf op fietsen, maar volgens de navigatie klopt het helemaal. Ineens staan we dan voor een smalle brug. Net 80 cm breed, want de ligfiets gaat er net overheen. Het lijkt net of we weer in Giethoorn zijn. Even later zien we een aantal schapen langs de weg liggen. Niet in de wei, maar gewoon in de berm. Ze staan zelfs niet overeind voor ons. Nog even en we zijn weer terug bij onze camper. Uiteindelijk toch nog 22 km gefietst.

Na het avondeten staan de eigenaar, eigenares en kleine Rianne weer bij ons. Rianne geeft een opgerold papier aan Heddy. Zij heeft een hart getekend voor ons. Zo vertederend. Ook nog wat reclame-spulletjes aan ons geven. Rianne fluistert keer op keer in de oor van haar moeder. Zij wil iets vragen maar zij durft het niet. Uiteindelijk vraagt zij of zij in ons camper mag kijken. Heddy zegt: Ja hoor, kom maar. Heddy steekt haar hand toe en Rianne neemt het aan. Zij is gelijk met grote ogen aan het rondkijken. Echt totaal verbaasd dat wij alles hebben in de camper: bedden, bank, stoelen, koelkast, keukentje, badkamer met wc en douche...En ook nog een tv... Zij zegt tegen haar moeder: zij hebben ook een tv!
Moeder vertelt, dat Rianne vanmiddag tegen haar zegt: mevrouw heeft een heel grote fiets. Zij bedoelt de ligfiets. Wij laten de ligfiets zien die al in de garage hangt. Na een half uur gaan zij weer weg, Rianne zwaait naar ons.

Heddy heeft blijkbaar veel last op haar rug, je ziet daar veel rode bultjes. Achteraf zitten wij zitten te denken dat het door eikenprocessierupsen komt. Want het was niet heet geweest. En zo laag in de rug komt de zon niet op. Toen het hard regende op zaterdag, gingen wij ons schuilen onder de bomen. Kennelijk zijn de haartjes door de flinke regenbui op mijn rug terecht gekomen. Wat een jeuk, echt zo irritant. 🤪🥵

Geschreven door HeddyenJan