Jan kwam gisteravond met het plan om vandaag Trondheim te bezoeken. Er is daar vanalles te zien, maar voor ons is het Norsk Døvemuseum wel leuk. Gaan we doen.

Rond 11 uur gisteravond gaat de zon onder achter de bergen. Maar al snel zal die weer opkomen, want als Jan om half 2 snachts een foto maakt is het weer licht.

Vanmorgen de 2 mannen uit de VS uitgezwaaid. Zij gaan met de camper naar Tromsø, daar leveren ze hem in. In Tromsø proberen ze dan een auto te huren en rijden dan via Zweden weer terug. We wensen ze een goeie reis. De derde camper uit Duitsland staat nog, ze zwaaien ons uit.

We rijden naar Trondheim naar de parkeerplaats. We betalen met de app van Easy-park, en wandelen dan een stukje naar het museum. Onderweg komen we langs een winkel met volkskleding in de etalage. Daar moet Heddy een foto van hebben. 😄 omdat wij eigenlijk naar een openluchtmuseum zouden gaan. Maar Heddy mocht deze keer kiezen en heeft dan voor dovenmuseum gekozen. Vandaar de noorse kledingsdracht dan zijn wij zogenaamd ook bij een openluchtmuseum geweest 🤣😂

Daarna naar het museum. Klokslag 10 uur zijn we er. De deur is net open als we naar binnen wandelen. Een jonge vrouw begroet ons, en begint meteen met gebaren naar Heddy. Ze begint enthousiast te vertellen, maar ook te vragen. Waar we vandaan komen, en hoelang Heddy al doof is. Heddy laat haar foto's zien van vroeger van het instituut voor doven in St. Michielsgestel. Ze wordt alleen maar enthousiaster. Daarna krijgen we een korte inleiding over het museum en wat we allemaal gaan zien. Zij legt uit, dat dat gebouw vroeger een doveninstituut was en dat de dove kinderen vanaf 6 jaar tot 15/16 jaar daar "woonden". Ze gingen niet naar huis, en de ouders kwamen heel af en toe op bezoek. Wat triest, omdat je dan geen familieband kon opbouwen.😢 De vrouw vindt het heel triest allemaal maar blijkbaar waren de kinderen toch wel gelukkig.
Heddy vertelt dat het op haar doveninstituut ook zo was maar in mijn tijd ging ik bijna elke weekend naar huis.
Daarna gaat zij haar werk verder doen en mogen wij verder lopen door het museum. Maar wij mogen haar gewoon storen als wij een vraag hebben.

Het begint met een stukje geschiedenis. Ook van vroeger uit de tijd van voor Christus en Aristoteles tot de acceptatie van de dovencultuur in de maatschappij. Op een groot poster staat afbeeldingen van dove mensen die elektronenschokjes in hun oren of in hun keel kregen. Het was een soort experiment om te kijken of ze werken om te kunnen horen of te kunnen spreken. Heddy herkent het helemaal niet daarom aan die vrouw gevraagd wat het was. Zij vertelt dan over elektronenschokjes. Afschuwelijk vind ik, ik vraag me af of het ook was voorgekomen in Nederland?
Ook, de ontwikkeling van de technische hulpmiddelen van hoortoestellen tot de huidige smartphone.
De volgende kamer gaat over de ontwikkeling van het doven onderwijs. En de laatste zaal wordt gebruikt om te laten zien de communicatie tussen dove en horende mensen. Hier wordt aan de hand van toneel en rollenspel mensen geprikkeld om zonder gebruik van gesproken taal zich toch verstaanbaar te maken. Om toch een vorm van communicatie te vinden. Hetzij door mimiek of lichaamstaal.

Het was heel interessant. Heddy is verbaasd hoe anders de gebaren zijn die bij plaatjes horen. Maar na uitleg van die vrouw blijkt dat ze niet bij elkaar horen. Dus lachen! 🤣
Zij zegt zelfs tegen Heddy, dat zij daar voorlichting moet geven omdat de vrouw haar kleine voorstelling geweldig vindt. Zij laat het zien hoe zij op de horende scholen in Nederland de voorlichting geeft. Heddy geeft die vrouw ook complimenten omdat zij goed mimiek en mooi mondbeeld heeft. Zij is ermee heel happy. Het is echt een heel lief en open vrouw. Op een gegeven moment praten wij over grootouders en schoonouders.
Blijkbaar hebben de grootouders en schoonouders van vaderskant en moederskant in Noorwegen eigen benamingen. Bij Heddy : zij wordt omi genoemd en de schoonmoeder van haar dochter ; oma. Er is 1 opa, dus Jan gewoon opa.
In het noors;
Grootvader van vaderskant = Farfar
Grootmoeder van vaderskant = Farmor
Grootvader van moederskant = Morfar
Grootmoeder van moederskant = Mormor

Schoonvader van vaderskant = Svigerfar
Schoonmoeder van vaderskant = Svigermor
Schoonvader van moederskant = Mors svigerfar
Schoonmoeder van moederskant = Mors svigermor
Het klinkt allemaal ingewikkeld 🙈🙉
Die vrouw verbaast zich helemaal, dat wij zeer korte namen; oma, omi en opa hebben. Makkelijk voor de zeer jonge kinderen om te leren zeggen dan in het noors.🙄
De meeste vingeralfabetgebaren zijn dezelfde als van Nederland.

Aan het einde liet de juffrouw ons nog het gebouw vanuit binnenplaats zien. Er was daar nog een laag gebouwtje waar dove en doofblinde kinderen dagopvang hebben. Er worden spelletjes gedaan en "gekletst", koffie of thee gedronken, dat soort dingen. Er is niet elke dag dagopvang, maar als we daar aanbellen en uitleggen dat we net door het museum gelopen waren dan mogen we vast en zeker een kijkje nemen. Oké, dat doen we. Die vrouw vraagt nog of wij verdere plannen hebben. Jan vertelt over de reis naar Noord Kaap, Zweden en Finland. Heddy laat nog wat vakantiefoto's zien. Zij gebaart een groot hart, waarmee zij wil zeggen, dat zij groot liefde ziet tussen Jan en Heddy. Echt zo'n lief en warm mens is zij! ❤
We nemen afscheid van de museumjuffrouw en lopen naar de dagopvang. Helaas, we bellen een paar keer maar er doet niemand open. We kijken even door de raam naar binnen, maar we zien ook niemand. Dus lopen we terug naar de camper. Het was heel interessant. Bij de parkeerplaats zien we een sykkelhotel, een fietshotel, maar denk niet dat je daar kunt slapen hoor. Het is een fietsstalling. Een hotel voor de fiets. 🤣

Bij de camper stellen we onze navigatie weer in op verder naar het noorden, en al snel laten we Trondheim achter ons en rijden we op de E6. Er staat ook nog een groot cruiseschip aan wal. (Henk en Corrie, zijn jullie ook in Trondheim geweest met dat schip?)
Er zijn verschrikkelijk veel tunnels, zelfs weer een rotonde in de tunnel, maar veel minder mooi dan de eerdere rotonde. Je zou een snelweg verwachten, maar daar hebben ze hier andere ideeën bij. Het is wat bij ons een N weg heet. Een eenbaansweg met om de zoveel tijd een rotonde en soms ook stoplichten. En dan te bedenken dat deze weg meer dan 1000 km lang is.
Onderweg zorgen we nog voor vers water en een lege wc.
Ook zien we onderweg nog een ree de weg oversteken. Door een weiland rent ze weer weg richting bos. En we zien ook nog Kiwi supermarkt, op tijd afgeremd voor afslag. Jan gaat ff kijken voor waterflessen. Hij is wel tevreden over Kiwi, dus maar de volgende keer bij Kiwi boodschappen doen 😊

Rond half 5 rijden we ons plekje voor vannacht op. Er staan 2 campers voor ons, maar die vertrekken na een poosje. Wij vinden het weer prima hier. Lekker aan het water. En we hebben nog steeds ontvangst op de schotel. Al wordt het wel moeilijker om hem goed gericht te krijgen. Misschien wel de laatste keer.
Heddy vindt het vandaag maar een saaie weg. Wel mooie natuur, maar steeds op dezelfde weg is slaapverwekkend. Zij kan niet wachten tot ze de eerste rendieren tegenkomt.


Locatie: Hammer

Vandaag: 192km
Totaal: 3044 km
Weer: 20°C, zonnig en warm. Voor ons gevoel 25°C

Geschreven door HeddyenJan