Hallo iedereen,

Wij zijn HEELHUIDS thuis aangekomen! Echt heel knap van Jan, om de terugkeer af te kunnen ronden ondanks zijn gezondheid! Applaus voor mijn manneke!
Wij hebben ook het geluk, dat wij gewoon flink door kunnen reizen ondanks hier en daar de wegwerkzaamheden, maar met de caravan mag je niet harder dan 90 km per uur rijden, dus als iedereen 80 moet rijden vanwege de werkzaamheden, maakt het niet veel uit voor ons. Jan heeft vaker gerust en zelfs een half uurtje op bed in de caravan geslapen.
Het is zeker een vreemd gevoel voor ons om nu al naar huis te keren, maar wij accepteren het volledig, dus geen geklaag!

Toen wij op de grond van Nederland staan, zeg ik tegen Jan: stel je voor, dat ik geen Nederlander ben, maar een buitenlander en die op vakantie gaat naar Nederland, wat zou ik dan gaan vinden van Nederland en wat ik zal fotograferen. Ik kijk rond... en denk hardop: het is zo plat als een cent... de wegen zien er goed uit met de duidelijke aanwijzingen, mooie bomen, leuke gebouwen, (nou niet allemaal, hoor!), en ik zie niet eens een berg of heuvel... overal zie je de fietspaden... en al die rijtjeshuizen en flats... en niet vergeten, de koeien op de weivelden... als je het objectief bekijkt, valt er wel veel te zien in ons landje voor de toeristen.

En toen ik een bord met Nijmegen erop zie, denk ik hardop: Het is mijn stadje, blij dat ik hier woon, ik krijg er een blijgevoel, zalig toch, dat wij hier veilig kunnen leven...
Ik vraag aan Jan, wat voel jij als jij Cuyk-bord zie, (waar hij in zijn jonge jaren lang gewoond heeft> krijg ik het antwoord: niks... Maar ja, iedereen is anders, jan is duidelijk heel anders dan ik, hihihi...

Gelukkig heeft Jolijn ervoor gezorgd, dat wij onze caravan neer kunnen zetten voor onze poort. Zij heeft een container daar neergezet met papier erop: Hier vrijhouden voor de caravan.

Eerst de caravan goed neerzetten en dan gaan wij ons huis binnen. Het eerste wat ons opvalt, zijn de slingers die daar hangt met het papier: WELKOM THUIS!
Lief he! Wij snappen het goed, dat onze kids gewoon moeten werken. Maar wat wij totaal niet verwachten, dat zij na hun werk gelijk naar ons zijn gekomen!
Zelfs Anick met Liona zijn ook gekomen. Knuffelen, knuffelen, knuffelen, vooral Liona laat mij niet los, heeft echt eeuwig mij vastgehouden en geknuffeld. Wat is nou heerlijker dan een lieve knuffie, he! Wij hebben ook voor niets het cadeau (schildpadden: moeder en kind elkaar aan het knuffelen) gekocht voor Liona, waarmee zij heel blij is. Zij begrijpt de bedoeling van onze cadeau heel goed. Wat moet ik zo schrikken hoe hard Liona gegroeid is.

Alleen de voedingsproducten hebben wij gelijk uit de caravan gehaald. De rest doen wij morgen wel...
De volgende dag is Jan als eerste meteen naar onze huisarts gegaan om het bloedformulier op te halen en vervolgens ook meteen naar het ziekenhuis gegaan voor een bloedafname. Al na 1 dag heeft Jan de uitslag gekregen... staat heel duidelijk op de uitslag dat de waarde van zijn schildklieren flink verhoogd is, zelfs verdubbeld. Dus hij moet dan een aangevulde medicijn halen bij de apotheek. Helaas kan je je niet snel beter voelen want de inwerkingstijd duurt heel lang, namelijk 2-3 maanden, pfff.
Maar toch hoop ik voor hem, dat hij zich steeds langzamerhand beter gaat voelen.

De caravan is inmiddels buiten en binnen schoongemaakt. Jan is nu bezig met kleine dingetjes die gerepareerd moeten worden, zoals de luik die elke keer los gaat, de ene scharnier van de kast vervangen, etc... en niet vergeten de mover... hij heeft het probleem gevonden, namelijk dat de ene kabel van de motor eruit is geschoten, waardoor???
Tja het kan van alles zijn...

Lieve iedereen, wij danken jullie voor jullie belangstelling voor onze verslagen en voor de lieve berichtjes via Pindat en vooral via app.
Wij hopen, dat jullie het gevoel krijgen dat jullie meegegaan zijn met deze rondreis.

Heel veel liefs en ook veel knuffies van Jan & Heddy.

Geschreven door HeddyenJan