Vannacht geen goede nacht 😴voor mij (Heddy), wat last van een soort kramp in mijn kuit. 🤪Gelukkig niet zo ver gekomen, dat ik zoals gewoonlijk een gil geef en Jan mij dan mijn voet naar voren moet duwen. Dus ik was vanmorgen niet goed klaarwakker om rond zes uur… maar ja, …lang leve de vrijheid…😀
Het is geen ramp als wij wat later vertrekken… het is 7.30 u. geworden dat wij vertrekken ipv 7 u.
Wij gaan naar Vajgurore, 12 km noordelijk Berat (nog steeds in Albanië). De rit is 190 km en zal 3u en 15 minuten duren zonder caravan. Dus met caravan rekenen wij anderhalf uur erbij.
De poort v.d. camping wordt gelijk geopend door de bewaker en die zwaait ons ook nog uit.🖐
Ziezo, de laatste keer op deze vreselijke onverharde weg naar de openbare weg… alhoewel ik de indruk heb, dat het beter is dan de vorige keer, doordat het meer gelijk is gemaakt. We zien daar op deze weg op de verschillende plekken, een hoop zand met grind. Jan denkt er anders over, hij denkt namelijk dat het komt omdat wij beginnen te wennen aan de slechte wegen. Maar ach, het is zo voorbij, en het zal ook niet de laatste slechte weg zijn, wij zullen het wel vaker meemaken.

Eenmaal op de goede weg gelijk naar het tankstation om bij te tanken zodat wij onderweg niet naar een tankstation hoeven te zoeken. Jan probeert de creditkaart te gebruiken, want er staat op het bord, dat het kan, maar de benzinepomp-medewerker wil perse contant geld… 🙄 Jan zegt dan: 2500 leks. Dat is dan € 19,80. Nu begint dan de reis!
De bergen zien er nu anders uit, door de heldere lucht, dan zie je de structuur, dus vlug een paar kiekjes maken. Want de structuur op deze bergen zijn echt overweldigend. Zo apart, dat zie je niet vaak. Je kunt zelfs bedenken waarop deze plekken lijken…

Het kasteel dat wij de weg naar boven niet hebben kunnen vinden, zien wij het weer, maar dan vanuit de andere kant. Dus ook vlug ervan 2 foto’s gemaakt.

Vandaag is het echt een dag met veel VERBAZING, CURIEUS, VERBIJSTEREND, VERBLUFFEND, VERWONDEREND, OPZIENBAREND, LACHWEKKEND, noem maar op :

• Het is zó moeilijk te geloven, maar wij zien echt de 🐄🐂🐄🐂 gewoon in het midden van de weg lopen,​dus aan de beide kanten rijden de auto’s gewoon voorbij, dus wij ook. En de koeien zijn niet eens ​schrikachtig maar lopen met een rustige tempo gewoon door. Achter de koeien loopt een soort ​koeienherder. Hij vindt het ook doodnormaal, hij loopt met een glimlach en verwelkomt op zijn​manier iedereen die voorbij rijden. Blijkbaar kan het allemaal in Albanië.
• Onderweg zien wij meer dan op de andere dagen: karren met 🐎 of ezels, verder ook soort​brommers met een kar ervoor.
• Opvallend is het ook, dat wij haast geen vrouwelijke automobilisten zien maar ook haast geen ​vrouwelijke fietsers, die dan wel op de fietsen voor de vrouwen rijden, want wij zien geen typische​🚲🚲herenfietsen. Vrouwen lopen of gaan met de bus mee. De meeste fietsen zijn ook nog zeer oud en ​ook aan de kleine kant. Misschien is het een soort gezinsfiets. Ze rijden gewoon dwars door de ​rotonde of steken zo over. Meestal kijken ze niet vooruit of achteruit of er auto’s aankomen.
• Ik zeg tegen Jan: Kijk die dezelfde vrouw aan de straatkant om de groente te verkopen en ook nog ​met dezelfde kleren…wat een hard leven… 😔 Jammer dat de foto niet goed gelukt is.
• Voor de Albanese begrip is een bepaalde weg een “snelweg” : tweebaansweg met 2 richtingen! ​waar je maar meestal maximaal 50 km, anders 80 km mag rijden, groot verschil met Nederland​waar je soms zelfs 130 km mag rijden.
• op deze snelweg zie je enkele fietsers, brommer met kar… het is zo gevaarlijk… zo smal zijn de​wegen, dus goed uitkijken…
• Ook op de andere plaatsen zien we gebouwen, die alleen van steen zijn gebouwd, meer niet, dus ​geen ramen. (geen geld meer om verder te bouwen, of geen vergunning, of geen stucadoors door​het werken in Nederland…
• Ineens zijn wij op een “gebruikelijke” snelweg, dwz vierbaanseweg, met tussenin een vangrail van

de rode heg, en tussen beide vangrails de planten met de witte of 🌺🌺🌺 bloemetjes, wel leuk en mooi om te zien. Veel vrolijker dan de saaie grijze ijzeren vangrail.

• Blijkbaar weten de Albanese rijders niet goed hoe zij moeten rijden op een echte snelweg: zoals​toevoegen, de snelheid. Het komt omdat zij niet gewend zijn.Daar mag je ineens 110 km per uur​rijden. Dit is de 1e keer dat wij het zien, dat het harder gereden kan worden dan 80 km. 🙄
• Maar dat de snelweg ook nog gelijk zo slecht van kwaliteit is volgens de Nederlandse begrip. Er zijn​zoveel van die kuilen of drempeltjes...buitengewoon slecht voor de auto en vooral als je ook nog de ​grote caravan mee moet trekken. Het is een heftig gehobbel, een lange stuk. 🙃🙂🙃🙂 Op een gegeven ​moment rijden wij maar op de linkerbaan, dit is veel beter dan de rechterbaan.
• Dat er om de korte afstand zoveel verschillende snelheden zijn, nogal om gek van te worden, voor​Jan wordt het een waas voor zijn 👀daarom zeg ik hardop: 40, 80, 60, 110, 40, 60, dan hoeft hij​ alleen maar op de oneffenheden van de weg letten ipv op de verkeersborden.
• Ook zie je ineens heel wat flats, veel flats op een rij, aan de beide kanten van de weg en dat de ​huizen zo kleurrijk kunnen zijn, zelfs fel paars. Helaas te laat om ervan een foto te maken.
• Om zeg maar 50-100-200 meter zien wij een tankstation, zelfs ook nog aan de beide kanten van​deze weg. Het wordt alsmaar erger en erger, echt moeilijk te begrijpen waarom er zoveel​tankstations zijn op dezelfde weg. En we zien meestal geen auto’s bij deze tankstations, zo druk is​het dus helemaal niet. Ik probeer achter te komen via foto’s hoeveel verschillende tankstations zijn,​op een gegeven moment houd ik ermee op, het wordt teveel. Dit betekent duidelijk, dat het​onmogelijk is om zonder benzine te komen staan. Eigenlijk wel een geruststelling! Maar toch hoeft​het voor ons niet extreem overdreven veel te zijn. Al die foto’s met tankstations zijn allen gemaakt​op dezelfde stuk weg!

De problemen met de navigatie: Het grappige is, dat de navigatie bijna de hele stuk goed werkt. Ik zeg plagend tegen Jan: Navigatie wil niet slechter doen dan Google maps, daarom nu goed zijn best doen. Pas bi richting Berat, zien wij twee verschillende aanwijzingen: Google maps op mobiel geeft een andere richting aan. Voor de zekerheid Jan gevraagd aan iemand; Google maps heeft het goed. Ik denk, dat de weg nog niet op de kaart v.d. navigatie is verwerkt, want het is een nieuwe weg. Jan blijft toch “mopperen” op de navigatie en ik zeg: Je kunt toch niet verwachten dat de navigatie elke dag nieuwe kaarten maakt, dus gewoon loslaten en thuis een “klacht” indienen bij navigatie-bedrijf. Mannen, hé… 🧐 maar ja, zij kunnen ook lief zijn ;-). Want tot nu functioneert de navigatie vrij goed. Anders zijn wij niet zo ver gekomen. Bovendien wie is nou eenmaal perfect, niemand toch!
Helaas blijkt dat Pindat niet alle km heeft opgenomen, tja, het ligt niet aan Pindat maar helaas aan mijn lieve manneke (mannen, hé). Je moet ervoor zorgen, dat je Pindat “aanzet” op je mobiel zodat het de route kan volgen waar je bent. Volgens Pindat hebben wij tot nu 3148 km gereden maar volgens de kilometersteller van onze auto 3640 km. Daarom zie je ook op de route hier en daar geen blauwe lijn. Jan heeft geprobeerd om het te veranderen in Pindat en dat is helaas niet gelukt. Misschien als wij weer thuis zijn en hij aan Pindat vraagt om het aan te passen, dus maar afwachten.

Aantal km voor Vajgurore zien wij de bergen volop met de olijfbomen. Een mooi gezicht.

De camping: “Berat Caravan” meteen gevonden. Geen leuk bord bij de ingang zoals wij gewend zijn, maar de oprit is daarentegen zeer sfeervol en het bord met "Berat Caravan Camping", terras en het huis van de eigenaars zijn ook prachtig.
Het is een zeer klein camping, maar ideaal voor de caravans. Wat vooral opvalt, is de vriendelijkheid van de eigenares. Zij geeft een hand 🤝Wij mogen zelf een plek uitkiezen, maar ja, er valt ook niet veel uit te kiezen, hahaha. Wij kiezen voor het uitzicht.

Toen wij bezig zijn met de caravan goed neerzetten, komt de eigenaar met twee grote glazen met ijskoffie! Wat een lief welkomgebaar! Ik kijk naar Jan, of ik het kan drinken. Ik houd namelijk niet van de koffie, maar Jan zegt, dat het echt lekker is, dus vooruit maar, een slokje proberen via een riet… Ja, er is een rietje bij, dus je moet het opzuigen. Ojee wat lekker zoet en vooral o lekker zo koud. Dit kunnen wij goed gebruiken vanwege de hitte, die er al is om rond elf uur.
Ziezo, de caravan is vlug gereed, want de grond is mooi gelijk, dus geen krik erbij nodig.
Jan vraagt onder het middageten, hoeveel reisverlies wij hebben… ik zeg,: haast niks… volgens de navigatie 3u en 15 min. rijden, wij om 7.30 u vertrokken en om 11.10u aangekomen op de camping, maar vergeet het tanken en korte rust niet. Dit is echt de 1e keer in Albanië dat wij geen reisverlies hebben, dus wel bijzonder voor ons. Het komt gewoon omdat de meeste wegen goed zijn en de snelheid niet hoger dan 50 of 80 km. Met de caravan rijden mag je dan maximaal 90 km per uur rijden.

Wij hebben al besloten om te eten in het restaurant van deze camping als het tenminste kan wat voor mijn maag betreft, anders naar het dorp of zo. De eigenares geeft een menukaart, maar vertelt ook erbij met veel trots, dat zij vandaag een lokaal gerecht maakt. Iets met paprika, uien, etc… wat ik beslist moet vermijden. Ik wijs naar mijn maag en maak een gebaar van operatie. Zij begrijpt mijn probleem meteen en komt erna met de gevangen vissen uit deze streek. Ik zie vijf vissen, met alles erop en aan op een bord. Zij steekt haar duim omhoog, ik begrijp meteen wat zij ermee bedoelt, deze vis is goed voor mijn maag. Ik steek dan ook mijn 👍 omhoog. Jan krijgt het andere lokale gerecht. Wij kunnen om zes uur komen eten, dan is het klaar. Daarna legt zij uit over flessen wijn, raki en olijfolie.

Jan tolkt elke keer voor mij, mijn Engels en Duits zijn waardeloos voor een gesprek. Dus ik leg uit in gebaren dat ik niet kan horen en wijs mijn CI aan. Jan legt uit over mijn doofheid en geen goed taalbeheersing in de andere talen. Zij kijkt ons verbaasd 👀🙄👀 aan, dat ik doof ben, want zij heeft een nicht van 42 jaar, die alleen communiceert in een bepaalde gebarentaal en vingerspelling. Het is ons niet duidelijk of deze dove persoon ook nog een verstandelijke beperking heeft. Zij komt om elke 2 weken 2 daagjes logeren bij haar. Maar zij blijft verbazen, dat ik als een dove hier sta, getrouwd en zelfs moeder van 2 kids en dat ik via liplezen kan communiceren, zij kan ook maar niet geloven, dat wij nu al 66 en 64 jaar zijn, schat ons veel jonger, fijn toch… Het is echt een heel aardige mevrouw, zij is 44 en heeft twee zonen, zij werken ook op de camping als helpers, zeg maar, zoals tuin onderhoud, horeca. Zij zijn beiden nog jong, jong volwassenen.

Tot 6 uur hebben wij lekker in het zonnetje gelegen, er waait heerlijke wind, alsof wij op het strand liggen. Dan kan ik eindelijk mijn benen lekker bruin laten worden, want ze zijn nogal hagelwit, anders wordt er gedacht, dat ik half blank en half zwart ben.
En om 6 uur naar het restaurant. Een groot vierkant tafel, echt ruim voor twee personen.
Een papieren tafelkleed erop gelegd door de helper. Even later wordt het eten gebracht.
Zeer smakelijk om te zien… en het smaakt verrukkelijk, echt zeer smaakvol. Ik zit echt te genieten en te smullen. Jan ook wel, maar het is wel een wat machtig gerecht. Een visgerecht met gebakken aardappels en salade, en een lokaal gerecht met “meatballen” en paprika met rijst, een halve liter wijn (home made) en een liter water voor €18,00 bij elkaar. SPOTGOEDKOOP!😁

Vandaag ondanks niet veel gedaan dan alleen maar gereden en gegeten en toch een heel bijzondere dag met vol nieuwe ervaringen! 😉🖐

Geschreven door HeddyenJan