Vandaag gaan we naar Lake Komani. Een stuwmeer tussen de plaatsen Koman en Fierze. Het ligt op een hoogte van ongeveer 115 meter en heeft een volume van 600.000m3 water. De stuwdam is gebouwd tussen 1980 en 1988 door het toen nog communistisch Albanië. De meeste stuwdammen zijn over het algemeen de oorzaak van een hoop ellende en leiden tot verlies van natuur. Uitzondering is dit meer van 12km2 op de rivier de Drini wat een nieuw landschapswonder is geworden. Er zijn plekken op dit meer waar door de bergen nooit geen wind waait. Het water is daarom zo glad als een spiegel. Bergen spiegelen zich daarom bijzonder in het azuurblauwe water. Je kan op de foto’s zien, het verschil op het water tussen wind en geen wind. Bij wind zie je mooie kleine golfjes of andere bewegingen en de andere zonder wind helemaal glad.

De ferry was al geboekt. Vertrek om 9 uur, maar omdat de auto op de boot moet moeten we een half uur eerder daar zijn. Navigatie zegt 1,5 uur rijden op 64 km. De reisgids zegt: “houd rekening met 2 uur rijden vanaf Shkoder”. 😲 Dus wij vertrekken 5 voor half 7 van de camping. Eerst weer door de stad Shkoder, waar het leven op gang komt. Mensen op de fiets met kratten groente hoog opgestapeld achterop. 😚

Eenmaal buiten de stad gaat het al snel “verkeerd”. Onze navigatie zegt rechtdoor, waar het asfalt ophoudt en een grindpad begint. We staan inmiddels nergens meer van te kijken, 😎 dus rijden we door, en blijf rustig. Gelukkig komen we na een km of 2 weer op de begaande weg. Wij zeggen tegen elkaar: Moet niet eraan denken om nog een hele stuk te moeten rijden op zo’n slechte weg, pfff. Het is echt een pittige moment. Maar wij blijven gewoon positief denken en dat het goed zal aflopen. Het gaat verder naar Albanese begrippen heel goed, tot ongeveer de laatste 20 km. Stukken met flinke gaten in de weg houden ons tempo laag. We zien de reistijd flink oplopen. Ik kan soms niet harder dan 15km per uur. Dan weer een beter stuk, en gaat de snelheid naar 30, terwijl het aangegeven wordt, dat je daar zelfs 80 km mag rijden.

Het is half 9 en we moeten nog een km of 3. Heddy is van overtuigd, dat wij gewoon mee zullen gaan met de veerboot, dus gewoon doorrijden. 😘 We komen aan bij Koman. Maar we zien niks. Twee mannen die buiten zitten wijzen naar de brug. “Ferry, that way”, wijzen ze. Wij rijden de brug over, en kom zowaar op een splinternieuwe weg. Ze zijn nog bezig met asfalteren, maar wij mogen gewoon doorrijden. Over het gloednieuwe, en nog warme asfalt. We zien de rook er nog af komen. Dan staan wij voor een tunnel, ook nieuw……… zijn we wel goed? We gaan de pikkedonkere tunnel in. We maken van allerlei bochten en ineens staan wij nog half in de tunnel voor de veerboot.😃😃😃 Een hoop mensen erom heen. Mensen die van alles regelen, en mensen met backpacks op hun rug. Meteen komt er een man naar ons toe. Ik moet 2 euro betalen. “Tax tunnel”, zegt hij. Ik weet van niks. Dat kan iedereen wel zeggen. Dus ik zeg dat ik niks betaal, en op de boot afreken. In de instructie die ik gekregen had van de veerboot, is dat ik langs de weg niemand moest betalen, en alleen op de boot betalen. Dus ik betaal niks. Een andere man komt naar ons toe, en vraagt of wij op de boot moeten. Ja, wij hebben een reservering, zeg ik. Controleren doet hij niks, maar hij zegt dat 2 euro voor de tunnel oké is, en leidt ons op de boot. We zijn als laatste, om tien voor negen. Nu de stress laten zakken en genieten. 🤗🤗Achteraf blijkt het dat wij niet de laatsten zijn, want wij zien een camperbus achter onze auto, zelfs half op het oprijdek.

De boot vertrekt. We merken dat er nog meer Hollanders en Duitsers aan boord zijn. Ook zijn er lokale mensen die ergens een klus moeten doen. Ze hebben gipsplaten en een ladder boven op het dak van de auto liggen.
Al snel genieten we van het uitzicht. We weten niet welke kant we op moeten kijken. Mooi is het hier. Maar we zien ook dat op sommige plaatsen de plastic soep ook hier heeft toegeslagen. Op sommige plekken drijven vele lege plastic flessen. 😶 Maar andere stukken zijn dan weer prachtig. De tocht van 2,5 uur zijn dan ook snel voorbij. Er komt iemand rond voor de betaling, maar op een of andere manier lopen ze ons voorbij. Dus als we er bijna zijn, vraag ik zelf maar hoe of wat. De betaling is dan alsnog snel geregeld. Dan zijn we in Fierze om half 12.

Achter onze auto staat nog een camperbus. Die gaat als eerste van de boot, daarna ik. Achteruit, en daarna ff een plekje opzoeken voor onze lunch. De backpackers gaan meteen aan het bier. Ik vraag één van de mensen van de boot hoe te rijden naar Puké en Shkoder. Hij vraagt naar een kaart, maar ik heb alleen een navigatie. 🤐

De weg is gelukkig redelijk goed. Voor Albanese begrippen dan. We moeten de SH22 helemaal volgen en dan de SH5 richting west nemen. Maar al snel bij werkzaamheden probeert de navigatie mij weer een zijweg in te sturen. Ik vertrouw het niet, Heddy helemaal niet en vraag een van de bouwvakkers. De man spreekt gelukkig goed Engels. Hij zegt mij ook om gewoon de weg te blijven volgen naar de SH5. Dus rijden gewoon verder. Op een plekje waar we nog een mooi overzicht hebben op het meer en wat foto’s nemen, pak ik toch Google maps op de mobiel erbij. Het kost me wel ff wat mobiele dataverkeer, maar om straks aan de grens bij Kosovo te staan heb ik ook geen zin. Google maps zegt, dat we goed zijn, en de weg gewoon moeten volgen.

Het blijft een redelijk goede weg. Op sommige stukken zijn wat aardverschuivingen geweest en is de weg wat smaller, maar dat staat dan weer goed aangegeven. Je kunt op de foto’s zien, dat er veel keien en/of zand naar beneden zijn gevallen. Maar ongelofelijk veel bochten, waardoor het tempo laag ligt. Daar mag je ook nog 80 km rijden, maar wij zeker niet hoger dan 40 km. Maar we waren hierop voorbereid, en hadden de hele dag de tijd genomen.

Na ongeveer 2 uurtjes vinden we langs de weg een mooi plekje met een zeer mooi uitzicht waar we even pauze nemen. Stuk verderop staat een bord: HOTEL 3 km. Maar zulke hotels stellen niks voor of zijn zelfs gesloten of totaal leeg. Maar wel grappig, dat wij daar stoppen. Stoelen uit de auto, brood en drinken uit de koelbox en genieten maar. Fantastisch mooi uitzicht. Heddy zegt op een gegeven moment: Ik moet elke keer zeggen of hardop denken: WAUW. Dat heb ik ook. 😍😍

We zitten hier niet zo ver van de grens met Kosovo. Maar wat ik begrepen heb is dat Albanië niet veel bij de oorlog hier betrokken was.
Als we een kwartiertje zitten hoor ik het rommelen in de bergen. We krijgen onweer. Je kunt ook de donkere hemel zien aan de andere kant van de bergen. Dat willen wij wel vóór zijn hier in de bergen waar je niemand tegen komt. Dus inpakken en verder rijden.
Op de hele route hebben we maar 5 "achtervolgers" gehad. We laten ze dan ook maar rustig passeren. Kort daarna komen we een vrouw tegen met een paar koeien, en daar achter een kleine kudde geiten. Heddy maakt wat foto’s, en de vrouw blijft er zelfs even voor staan. Na een uurtje komen we bij de SH5. Rechtsaf gaat het naar Shkoder staat er, gelukkig. Google maps heeft het nog steeds goed. De navigatie heeft me al vele keren een andere weg proberen in te sturen. Deze weg is iets minder van kwaliteit, maar toch niet zoals op de heenweg.

Als we bijna in Puké zijn, begint het inderdaad te onweren. Met bakken komt het uit de hemel, en binnen een mum van tijd stroomt de modder over de weg. Nu zien wij de gaten in de weg ook niet meer, dus oppassen geblazen. We moeten nog zo’n 60 km. Nog 2 uur rijden. Ook vallen de hagelstenen. We zien hier en daar ook sneeuw liggen op de grond. Het is geen ideaal plekje en geen prettig weer, maar ik moet van Heddy nog een pauze nemen, anders gaat het mis. Dus toch maar gestopt, en even in de bosjes een plas gedaan. Even in de auto wat drinken en snoepen. Daarna na 10 minuten weer verder. Het wordt weer droog. En weer zien we een man met een kudde geiten langs de weg. Deze man laat zich goed zien hoe trots hij is op zijn kudde, toen hij Heddy ziet fotograferen. We naderen Shkoder. Waar we vanmorgen uit dat geitenpad kwamen, stuurt Google maps ons nu over de goede weg. Ook in de stad zelf gaan we over een minder drukke weg, langs de rand van de stad. Wij zijn na 12 uren op stap weer op de camping. De autorit vanuit Fierze naar de camping heeft 5 uren en 1 kwartier geduurd. Toch geen spijt van gehad, dat wij deze beslissing hebben genomen ipv mee gaan vanuit de camping met de bus: Bus, boot, lunch op de boot, dan weer terug met deze boot en met de bus naar de camping. Heen en terug met de boot, lijkt ons niet leuk. 1 keer zien is meer dan voldoende. Het is een gewaagde route, maar wij zijn gelukkig genoeg avontuurlijk om dit aan te durven. Dus in het vervolg toch maar Google maps gebruiken, en dan proberen zoveel mogelijk offline een route voor te bereiden.

Al met al een bijzonder mooie dag geweest. Eerst over het meer met de boot, daarna over een mooie terugweg met slangen, salamanders, hagedissen, haviken. Wat we nog missen zijn de beren en de wolven. Ze zitten er wel, maar laten zich niet zien.

Natuurlijk zijn wij vrij moe toen wij weer terug zijn op de camping. Dus wij zijn lekker pizza gaan eten in het restaurant van de camping. De pizza is zeer verrukkelijk: lekkere kaas met groente: aubergine en courgette. Wij hebben zoiets nog nooit gegeten, maar wij gaan het thuis ook proberen met aubergine en courgette en voor mij ook nog paprika erbij.

NB: wij hebben zoveel foto's gemaakt en het is voor nu veel te veel werk om goed uit te zoeken, dus maar alle foto's erop geplaatst.

Geschreven door HeddyenJan