Vannacht toen Heddy naar bed wil gaan, blijkt dat de dakraamluik van de badkamer niet dicht is, gevolg een bodem water over de hele vloer en op de wc. Jan merkt er niks van, slaapt lekker door met de oordopjes in. Dus Heddy in de nacht aan het dweilen, dweilen, dweilen🙄. Jan zegt; JA op de vraag van Heddy of dat raam ook dicht is, blijkbaar niet 🙈🙉🙊

De Picos de Europa . Jan had er veel van gehoord. Dat het zo bijzonder gebied is. Daarom had hij dit gebied ook in de route opgenomen. Nou daar hebben we geen spijt van gehad.

We vertrekken weer lekker vroeg zodat het nog lekker koel is en rijden eerst nog over een lokale weg richting San Vicente. We zien de eerste pelgrims naar Santiago ook al wandelen. De casino del North loopt hier langs de kust naar Oviedo en buigt dan af naar Leon. We zullen deze route vandaag nog vaak zien. 🙂

Na San Vicente komen we op de N621. Die gaan we onthouden want we verlaten deze weg pas na zo'n 180km. We zien al snel de bergen opduiken, en voordat we het weten rijden we in het Nationale Park. Het weer zit niet echt mee want aan de kust kant van de bergen is het vochtig en regenachtig. De weg slingert zich door de bergen. De snelheidsmeter komt niet boven de 60km per uur. We zien regelmatig een bord dat je bij inhalen van fietsers 1,5 meter afstand moet houden. Maar we zien nauwelijks fietsers. Zie foto over anderhalf meter afstand voor fietsers. Eindelijk gelukt om een foto te maken, Heddy is elke keer te laat 😏🤭

Nadat we een uurtje hebben gereden tussen de bergen, gaat het ineens steil omhoog. We zien links de weg naast ons omhoog de berg op gaan. "Gaan wij daar ook omhoog?" vraagt Heddy nog. Ja, daar gaan wij ook omhoog.🙈
Het blijkt een klim van 21km. We zien de meter van de koeling van de camper langzaam oplopen, maar in paniek raken we niet. Heddy blijft maar foto's schieten onderweg. Het kolossaal gebergte blijft ons steeds verwonderen. Dan voelen wij ons zo piepklein. Wij hebben echt het geluk, dat er haast geen auto's achter ons rijden. 😊 zodat wij volop kunnen genieten van het natuurschoon/wonder. Eindelijk geraken we boven op de berg op ruim 1600 meter. Puerte de San Glorio Hier mag ons Hiemerke even afkoelen, hij heeft goed zijn best gedaan. Het is inmiddels 12 uur en we smeren even een boterham. 🥪

Daarna gaan we naar beneden. Eerst rustig en nog in de wolken, maar na 10 minuten begint de zon te schijnen. Je zit aan de andere kant van de bergen en het blijkt geheel ander weer te zijn. Nu rijden we bij Riano langs een groot stuwmeer. We kunnen zien dat een groot deel is opgedroogd. Aan het eind van het meer begint de rivier de Rio Esla aan de afdaling naar beneden, net als wij. Wij blijven een beetje langs de rivier rijden. Soms links, soms recht van ons.

Op een gegeven moment gaat de N621 over in de N625 bij Cistierna. Hier wordt het ineens vlak. In de spiegels zien we nog de bergen achter ons, en voor ons zien we de Spaanse hoogvlakte opduiken. De Meseta. Heel bijzonder. We zitten nu op zo'n 800 meter hoogte, maar waar we ook kijken, het is vlak. Je moet je voorstellen zo groot als Nederlland, nee zelfs groter. Jan herkent dit gebied nog wel van zijn wandeltocht naar Santiago. Heel moeilijk toen, omdat je door een soort woestijn loopt. Heel warm, en nergens schaduw. Je loopt van dorp naar dorp.

Uiteindelijk komen we in Valencia de Don Juan bij de camperplaats. Bij een mooi sportcomplex zijn 17 parkeervakken voor campers, met 3 verzorgingspunten. Alles voor nop. We zijn hier heel content mee.

Savond begint het stevig te waaien, een soort windhoos, zodat alles weg gewaaid kan worden, dus ramen minder wijd open. En koelt het lekker af. Heerlijk, wij genieten. De N621 vergeten we niet meer, wat een mooie weg.




Locatie:
Valencia de Don Juan.
"Area de Coyanza"
W42° 17'15"
W05° 39'48"

Afgelegde km:
Totaal: 1940km
Vandaag: 237 km
Weer: smorgens vochtig, smiddags zonnig, 32°C

Geschreven door HeddyenJan