Nog steeds mooi weer. Na de lunch gaan we naar Sint-Michielsgestel. Heddy wil nog eens kijken waar ze vroeger op het instituut voor doven zat. Over het buitengebied van Wijdebosch komen we langs de schaapskooi van Schijndel . Er zijn daar verschillende soorten schapen, maar de kudde is nu onderweg. Er staan zoveel mooie lange rechte bomen. Populieren. Jan zegt, dat de klompen zijn gemaakt van deze bomen.
Via Liesend, Maaskanje en Den Dungen komen we in Sint-Michielsgestel. Heddy herkent meteen alles en krijgt abrupt een nostalgisch gevoel. Zij heeft daar van 1958 tot 1971 gezeten. Het was toen nog de gebruikelijke periode met de nonnen, broeders, paters en priesters. Vandaar het gebouw in drie afdelingen; in het midden voor priesters en paters, rechterkant voor de meisjes en nonnen en de linkerkant voor de jongens en broeders.

Er is niks veranderd volgens haar. Zelfs de bushalte is er nog, waar de oudere meisjes en jongens wachtten op de bus naar het station in Den Bosch. En vandaaruit met de trein of de volgende bus naar hun huis voor het weekend of vakantie. Alleen het is veel drukker, het kleine plein is flink uitgebreid. Het oud huisje waar vroeger een oud bekend echtpaar heeft gewoond is nu Jumbo! 🤔🙄 Het bruggetje is er ook, onder dat bruggetje stroomt de Dommel.

Ook brengen we even een bezoek aan het voormalige instituut. Alleen aan het buitenkant dan, want het kost teveel tijd om binnen te bekijken, het is zo'n kolosaal gebouw. Tevens is het geen instituut meer en het is "verkocht" aan de gemeente. Verder is het voorgevel een monumentaal pand. Waardoor het oude naambord op het gebouw weer zichtbaar moet zijn: R.K instituut voor Doofstommen. Later werd een nieuw naambord daarop geplaatst: R.K. instituut voor Doven, dat naambord is eraf gehaald. Belachelijk dat monumentaal belangrijker is dan dove mensen beledigen met het woord: doofstommen🤪.

Voor de mensen, die van binnen ff willen bekijken, kan het bekijken in deze video: Kentalis . Door de fusie met de meerdere dovenscholen in Nederland heet het nu Kentalis en niet meer Instituut voor Doven.

Nadat we bij het instituut de nodige foto's (lijkt haar leuk om weer te gaan staan bij de voordeur, waar zij en alle andere dove kinderen zoveel keren hun ouders hebben uitgezwaaid, deze keer zal het wel de laatste keer, dat zij daar staat, dus een soort afscheid van dat gebouw) hebben gemaakt gaan we verder langs de bossen aan de Esscheweg. Hier ging Heddy vaak wandelen met de groep van het instituut om lekker te kunnen spelen in het bos. Het witte huis in het bos is van de boswachter.
Bij landgoed Venrode fietsen we richting de Dommel, steken die over en gaan dan een heel stuk langs de Dommel. Bij een paar vissers is een bankje waar we even rusten en kijken naar de vissers. Een jonge vader met zijn zoon. Vangen doen ze niks. Althans niet als wij daar zijn.
We laten de Dommel links liggen bij de Hogert en gaan richting Gemonde. Via Oetelaar komen we weer in Schijndel. We fietsen door het centrum en dan door een stukje natuurgebied weer naar Wijdebosch.

Nadat we uitgerust zijn eten we savonds nog pannenkoeken en gaan we alvast opruimen voor morgen. Morgen gaan we nu naar huis.

Geschreven door HeddyenJan