15 juni
Al vrij na het opstaan en ontbeten hebben wij weer te maken met een stroomuitval, poeh, de 4e keer, gisteravond 3 keer en nu maar deze keer duurt het echt eeuwig voordat het weer in orde is.😜🤪😛
En wij willen eigenlijk niet langer wachten met het vertrekken voor een dagje uit… vlug kippenvlees wat gebakken, zodat ze in de diepvries kunnen voor langer kunnen bewaren. Het is namelijk niet verstandig om rauwe kip in de piepkleine koelkastje te bewaren, vandaar. 😷
Helaas blijft de stroom bij het vertrek nog steeds uit. Het is in ieder geval niet zo heet buiten, en de koelkast is nog aan de koude kant, dus wij denken, het zal wel meevallen…

Heel snel omdat het bij de camping ligt, zijn wij al bij de 1e kloostergebouw. Nu wonen er geen kloosterlingen meer, het is ons niet duidelijk. Maar er wonen wel de mensen, misschien toch wel de kloosterlingen, want wij zien de was buiten hangen, de tuin is goed verzorgd. En er lopen een moeder met een kind van 8 of 9 jaar even rond. Maar ze spreken geen ander taal, dus het heeft geen zin om vragen te stellen. Misschien zorgt zij voor de oude kloosterlingen… Wij zien ook dat alle ramen dicht zijn, pfff. Ik kan even vlug naar binnen kijken toen dat kind naar binnen gaat. Het is vrij klein en zeer donker… lijkt me wel heftig voor een kind om zo te moeten leven. Maar ja, misschien weet zij het niet beter.

Er is een gebedshuis met de prachtige schilderingen. En de buitenste dakranden zijn ook mooi geschilderd, het is nu wel wat afgebladerd, maar je kunt genoeg zien hoe het mooi is geweest.
Dat gebouw is gebouwd in jaar 1272. Maar toch wel goed veel goed gebleven, vind ik.

Daarna gelijk naar de andere klooster… Ook niet ver vandaan… wij kunnen het meteen vinden, maar wij zien in de verte alleen maar een meneer aan tafel. Het is duidelijk geen echte toeristische plek want wij zien verder niemand, en geen andere auto’s…
Gelukkig stapt deze meneer, wat blijkt, hij is een monnik is, want hij is in een lange jurk 👗😂met de koord op zijn taille, naar ons. Hij geeft Jan een hand🤝. Ik steek ook mijn hand naar voren en zijn handdruk is zeer sereen. Maar ik zie dat het ook nogal opgezwollen is. Zonder te spreken maakt hij een soort gebaar dat wij achter hem meelopen. Wij lopen naar een gebedshuis en hij maakt de deur open, is op slot… ojee, een donkere ruimte zonder ramen, maar toch tegelijk zo imposant. Wij zien hoofdzakelijk muurschilderingen, muurversieringen, en vele schilderijen, allemaal in de vorm van religie: ik vermoed de orthodoxe invloed. Deze monnik vermeed het oogcontact🙈, wil geen vragen horen 🙉 maar ik heb toch gevraagd in gebaren of ik foto’s mag maken. Hij gebaart terug dat het mag.
Het is echt een aparte ervaring, dat er geen oogcontact is. Wat al bekend is, dat zulke mensen geen contact willen hebben met de buitenwereld, en wij horen bij de buitenwereld, dus wij respecteren zijn keuze. Er zijn dan foto’s gemaakt. Op een gegeven moment zie ik een ander kamertje met de deur open en ik zie daar veel gouden dingen… en andere mooie dingen, dus ik vraag weer via gebaren of ik daar binnen mag komen toen ik zie dat hij mij in de gaten houdt met zijn scheve ogen. De monnik geeft duidelijk aan van nee met zijn hand. Hij wacht geduldig totdat wij klaar zijn en bij de deur zie ik nog met potlood de tekeningen op de muur. Ik vraag weer in gebaren of hij zelf gaat schilderen. Man knikt van ja, en ik steek de duim omhoog: dwz dat ik hem knap vindt wat hij allemaal doet in dat gebedshuis, maar er is beslist geen oogcontact.. echt een aparte ervaring. Hij laat niks merken dat hij ook trots is op zijn werk. Het geeft mij wel een onprettig gevoel, maar ja, het is zijn keuze. Ik wil hem bij de deur voor laten lopen, maar hij maakt een gebaar dat ik als eerste eruit moet komen, daarna Jan en dan hijzelf. Hij maakt de deur weer op slot en toen loopt hij “weg”. Ik vraag aan Jan, moeten wij hem weer achterna lopen of moeten wij ophoepelen…
Hij loopt rechtstreeks naar de waterkraan en laat het water stromen in een emmer. Wij twijfelen wat de bedoeling is… wij lopen even mee, maar hij loopt terug naar het gebedshuis met de volle emmer.
Geen gedag of laten weten dat wij klaar zijn… geen enkele woord of gebaar. Wij twijfelen of wij weer een hand moeten geven maar besluiten maar weer te gaan. De hond 🐶 komt ineens bij de poort en ik zit gelukkig al veilig in de auto, hhihihi.

Vervolgens rijden wij 40 km verder en stoppen bij een tankstation om weer vol te laten tanken.
Onderweg even gestopt om te kijken naar de navigatie en toen zien wij echt mooie vlinders🦋🦋🦋, zulke kleuren hebben wij nog nooit gezien. Geprobeerd om er een foto te maken, maar het is moeilijk te zien, dan moet je echt heel goed kijken. Want de kleuren zijn juist niet opvallend fel, maar meer zachtgroen met strepen.
Daarna gelijk naar Tryavna, een dorp verderop, dus nog 13 km rijden… Er zijn nogal slechte wegen, naast de goede wegen… en bij de ene spoorovergang is er een flinke bult, en de grote bus rijdt voor ons, en wij zien de achterwiel omhoog van de grond af, wat een eng gezicht. Goddank dat wij geen caravan achter ons hebben! En ook niet dat wij met de trein reizen, want de rails en het station en zelfs de trein zien er zeer oud uit. En een stuk verder zien wij alleen maar groene struiken en bomen🌲🌿☘️, zo dicht op elkaar alsof deze stuk dicht gaat groeien… misschien uit een van de sprookjes…

Gelukkig meteen een parkeerplaats in Tryavna te kunnen vinden. De parkeerwacht zegt dat wij ervoor moeten betalen… maar wij hebben geen Bulgaars geld meer en hij wil € 10,00 niet hebben. Ik zeg: Jan, vraag waar je kan pinnen… ach aan de overkant… fijn dat wij niet eens ernaar hoeven te zoeken, wat wij straks zouden doen.

Dit dorp Tryavna ziet er gelijk heel anders uit dan alle dorpen die wij tot nu gezien hebben in Bulgarije. Echt een mooie dorp met zeer veel oude en goed bewaard gebouwen.
De meeste gebouwen zijn gebouwd in rond 1800. De meesten zijn dan wel gerestaureerd maar toch zie je heel veel elementen van de oude tijd, zoals de ramen en vooral de daken. Wij kunnen meteen een souvenir van Bulgarije vinden voor onze vakantiemuur! Dus gelijk klaar met Bulgarije. De volgende is van Roemenië.
(wij hebben besloten om Moldavië over te slaan, omdat het moeilijk is om de campings te vinden. Wij hebben in Bulgarije goed gemerkt, dat het moeilijk vinden van de campings niet verstandig is om het toch te gaan proberen, want dan zijn deze campings meestal op een zeer afgelegen omgeving en dan moeten wij door de zeer slechte wegen rijden. Wij willen onze bejaarde auto en caravan zulke situaties besparen.)

Op de terugweg naar de parkeerplaats zien wij een poes🐱 die “staand” aan het kloppen is op het raam om binnen gelaten te worden, grappig om te zien. Jan heeft er een foto kunnen maken.

Wij zijn op een gegeven moment bij een oud huis… en ik ga zogenaamd kloppen en de mevrouw aan de overkant moet erom lachen…

Bij een winkel wijs ik op de zonnebloemen, terwijl ik tegen Jan zeg: kijk… dan komt de juffrouw gelijk naar mij en probeert dit verkopen aan mij. Ik zeg met mijn hoofd en mijn hand: No.

Er is ook een huis, die duidelijk zeer oud is, daar is niet eens gerestaureerd, maar het ziet er toch indrukwekkend uit. Het wordt gewoon nog steeds gewoond door de mensen.

Een zeer leuke spijkerschoenen gezien! Er zijn duidelijke grote verschillen in de kleding: zeer ouderwets tot modern… wel grappig om te zien.

Ojee, het begint steeds donkerder te worden en het begint ook nog te regenen💦💧💦💧, terwijl wij alweer veilig in de auto zitten om terug te keren naar “huis”.

Wat ik als eerste heb gedaan toen wij weer thuis zijn: diepvries controleren, en het blijkt niet eens bevroren te zijn… en het blijkt zelfs dat wij nog steeds geen stroom hebben. 😭
Jan gelijk naar de receptie en het blijkt, dat de stroomuitval van vanmorgen al binnen 5 minuten is gerepareerd maar bij ons duidelijk niet. De receptiemedewerker loopt mee naar onze caravan en doet allerlei testen maar zonder enkel resultaat. Zij zal een soort monteur sturen en hij is ook gekomen maar Jan heeft al ontdekt dat het probleem bij ons ligt. De zekering is wel goed.
Dus de hele kleedkast moet leeggeruimd worden… monteur inmiddels aangekomen en samen ernaar gekeken… hij zegt zijn spullen te gaan halen. Maar Jan die niet op hem wil wachten, heeft verder uitgezocht. Een andere verlengsnoer geprobeerd, en die doet het wel. De stekkers van de andere verlengsnoer gecontroleerd, maar blijft weigeren. Volgens Heddy is de kabel kapot door blikseminslag. Jan heeft daar nog nooit van gehoord zegt hij. Er is ook helemaal niks te zien aan de kabel. Alleen de stekker met open draden moet nog goed gemaakt worden. Het begint ook nog hard te regenen! Wat een dag is het ….
De laatste drie dagen veel regen… het is beslist heel anders dan wat wij in 2 maanden hebben ervaren. Ik hoop dat het niet zo blijft… ik merk aan mijn lijf dat het niet veel van de regen kan hebben, zo’n druk en veel vocht… maar ja, wie weet, komt de stralende zon weer terug.
Af en toe regen hoort er gewoon bij maar als het elke dag zo gaat, hoeft het niet voor mij, hoor, voor Jan ook niet… Maar wij blijven positief 👍en wachten gewoon af want wij willen wel doorgaan, wij vinden het veel te leuk voor om nu al naar huis te keren. 😀
Omdat het bij elkaar nogal veel is voor ons beiden, hebben wij besloten om nog 1 nacht hier te blijven om goed uit te rusten en goed uit te zoeken over de komende routes. Er komt nog 1 camping erbij in Roemenië, zodat de afstanden niet te lang zijn.

Geschreven door HeddyenJan