Gisteren hoorde we al van andere mensen dat om 9 uur de eerste bus gaat naar de kloosters. Je kunt dan bij alle kloosters uitstappen. Dus moet je een keuze maken. Wij kiezen er toch voor om zelf met de auto te gaan. De kloosters liggen allemaal aan de weg, hebben een parkeerplaats en we zijn dan flexibeler met stoppen en teruggaan naar de camping. We besluiten wel om vroeg te gaan, want het is heel druk, en warm. 😎

Om 8 uur zijn we al klaar om te vertrekken. Brood en drinken bij ons. Ook camera en verrekijker in de rugzak. De gps gaat ook mee, want er ligt een serie van 6 geocaches op de route.
Vanaf de camping een klein stukje door het dorp. Daarna staan we al snel tussen de steile rotsen. Wat een massieve gevaarten. 😲. Het zijn echt mooie kolossale rotsen. Niet eentje lijkt op een ander, het lijkt alsof ze ieder een eigen leven heeft. Wij denken constant : WAUW, WAUW, WAUW. Wij willen alles goed kunnen zien en bekijken. Voor Heddy is zoiets de 1e keer, zij heeft zoiets nog nooit gezien. Na een paar bochten zien we al het eerste klooster. Agios Nikolaos Anapafsas. We hadden niet verwacht om al zo snel bij de kloosters te zijn. Voor half negen is het nu, en de kloosters die open zijn gaan pas om negen uur open. Maar we kunnen alvast beginnen met foto's maken van de buitenzijde. Nu zijn de parkeerplaatsen ook nog rustig. Maar als we bij het 2e klooster foto's staan te maken, komen de bussen bijna in file voorbij rijden. Het is dan ook bijna negen uur. Ook de Japanners zien we hier weer massaal. 👲 Daar heb ik ook een boom gezien met de paarse bladeren, volgens mij groeien ze tot bonen.

Het 2e klooster is het nonnenklooster van Roussanou, en is ook nog niet open. Maar we staan versteld van de schoonheid van de bouwwerken boven op de rotsen. We maken wat foto's en gaan dan door naar de 2 mooiste kloosters. De Varlaam en de Metamorphosis. Bij de Varlaam lopen we even naar boven voor wat foto's, hoewel die vrijdags gesloten is. Goed is hier te zien hoe alle materialen omhoog getakeld werden. 😥😥 Bij de terugkeer bij de uitgang zie ik een doos met de wikkelrokken. Heddy stelt voor dat wij beiden een wikkelrok aantrekken voor een foto, maar het is niet gelukt om via een selfie een foto van ons samen te maken... vandaar ieder apart. Tja, ik ben het niet gewend om zo'n rok te dragen, vandaar mijn verlegenheid...maar ja, als ik mijn vrouwtje ermee blij maak, doe ik het wel even.

Daarna zijn wij buiten op een platform gaan staan om te kijken of er mooie foto's gemaakt kunnen worden met ons samen. Gelukkig is er een mevrouw die bereid is om foto's te maken. En ze zijn heel mooi geworden.

Het is inmiddels kwart over negen als we bij de hoogste en grootste klooster komen. Gebouwd op de broad stone platis-lithos. Alle rotsen hebben nl een naam. Het is al gigantisch druk op de parkeerplaats. Ook de bussen staan al in rij. Wij hebben geluk want als we net willen omkeren, gaat er iemand weg, en komt er een plaatsje vrij. Fijn, nu hoeven we niet ver te lopen naar de ingang.🤗 Wel nog daarna flink wat trappen klimmen. Gelukkig zijn de treden niet zo hoog van elkaar. En af en toe een kleine pauze nemen om te puffen. Eenmaal boven moeten we € 2,00 per persoon betalen om binnen te komen. Heddy moet een wikkelrok om haar kniebroek doen, en schouders moeten bedekt zijn. Ze zijn hier strenger dan in de moskee in Shkodra, daar hoefden we alleen de schoenen uit. 😁😁 Wij moeten ook eerst door een smalle tunnel lopen. Zo'n ingang hebben wij totaal niet verwacht. Wat wij ook totaal niet verwachten, zijn de vele doodskoppen, zelfs mooi naast elkaar. Totaal geen idee waarom ze het doen, kunnen wij ook niet vinden op het internet.
Het gekke is, als wij beneden zijn, zien wij hoe hoog de kloosters staan, zelfs heel hoog, maar als wij in het klooster staan, hebben wij niet eens het gevoel dat wij heel hoog zitten.
De kloosters hebben wel allemaal dezelfde kleuren en stijl maar toch zijn ze verschillend, vooral in de grootte. En de meeste kloosters zijn NU NOG in gebruik door de nonnen en broerders. Natuurlijk is het nu heel anders dan vroeger. Vroeger waren er geen goede wegen om naar boven te komen. Alleen leven zij nog steeds geheel buiten de buitenwereld om, dwz dat zij geen contact hebben met de buitenwereld. Dus wij hebben ook geen enkele non of broeder gezien. Zij zijn in de kamers, waar wij niet binnen mogen komen, dus lang niet alle kamers zijn toegankelijk voor de toeristen! Zelfs worden de containers via de kabelbaan naar beneden gebracht om het te legen. Misschien de boodschappen ook zo naar boven halen. Vroeger worden de mensen zo met een mand naar boven getakeld.

Maar eenmaal binnen kunnen we rondkijken in de oude keuken, hoe er vroeger hier wijn gemaakt werd, en meer. Ook de orthodoxe kerk mogen we bezoeken. Met zijn talloze typisch Bizantijns schilderingen. Ook het museum met de 13e eeuwse gebedsboeken bezoeken we. Het is ons zeker de moeite waard. De schilderingen in de kerk mogen we niet fotograferen of filmen. Er loopt zelfs een controleur rond. Dus stiekem fotograferen zal het niet lukken, wat Heddy beslist zou doen. Maar we hebben een boek gekocht waarin we altijd kunnen terug kijken. Daarna gaan we weer naar beneden met de trap. Het is inmiddels bijna elf uur als we weer bij de auto zijn.

Verderop zien wij mensen op de rotsen gaan staan voor de foto's en natuurlijk ook voor het uitzicht. Wij zijn ook gaan kijken, wij moeten ervoor een stukje echt gaan klimmen. Heddy vindt het wel wat eng, maar wil ook zulke foto's hebben. Gelukkig is het ons heel goed gelukt zonder de ongelukken. En ik zou als een model kunnen werken, zo mooi sta ik op de foto. dankzij Heddy!

Daarna gaat dezelfde weg weer naar beneden tot voor het klooster van Roussanou. Daar splitst de weg zich, en we houden links aan voor de kloosters Agia Triada en Agios Stefanos. Deze laatste willen we ook nog even bezoeken. Hier betalen we €3,00 per persoon. Heddy heeft eerst stiekem een foto gemaakt van de non aan de kassa, terwijl zij wel goed weet dat de non niet op prijs zal stellen. Vervolgens vraagt Heddy aan de non of zij een foto mag maken. No No ,me no (wijst zij zichzelf aan), maar daar wel. Maar ach, de foto is al gemaakt, alleen niet scherp. Stoute Heddy, hé! 😣 Maar een wikkelrok vond ze voor Heddy weer niet nodig, terwijl andere vrouwen wel een doek om hebben. (Heddy: De non vindt mij gewoon aardig, ;-) ) Dit is duidelijk een kleiner klooster. Voordeel is dat het hier dan ook niet zo druk is. Een drie kwartier later staan we dan ook weer buiten. Het is inmiddels bijna half twee, en we maken er een einde aan. Het is ook nog bloedheet.
Wij denken hetzelfde, namelijk, dat deze rotsen het mooiste zijn van de hele reis in Griekenland, dus gelijk een mooie afsluiting van Griekenland.

Ik ga nog even tanken voor de reis van morgen, nog even geld pinnen voor de camping te betalen, en nog even naar Lidl voor flessenwater, koffiemelk en brood. Daarna terug naar de camping. Een koude douche, en alvast klaar maken voor morgen. Bij het tankstation olie gekocht voor de auto en screenwash voor de ruiten. Dus klaar voor morgen. 🤗

Oja, de geocaches. We waren ze niet vergeten hoor. Het was ook niet dat we ze niet konden vinden, maar ik zag later pas dat ze allemaal terrein 4 hadden. Dat wil zeggen moeilijk te bereiken. In dit geval moest men klimmen en klauteren over de rotsen. Dat risico wilde we niet aangaan. Dus deze keer maar niet.

Geschreven door HeddyenJan