Wat zullen wij vandaag doen... er zijn verschillende keuzes... wij besluiten naar een Palamidi fort. (Grieks: Παλαμήδι) is een fort ten oosten van de Acronauplia in de stad Nafplio.
Wij gaan dus met de auto naar Nafplio, en de navigatie geeft een andere route, namelijk vlak voor de kust. Hierdoor is de route verkort naar Nafplio. Onderweg zien wij een afwijkend berg, namelijk die op een borst met een tepel lijkt. Wij hebben totaal geen idee wat het zou zijn daar helemaal aan de top. Daar in het oude stadje van Nafplio aangekomen is het gelijk duidelijk hoe druk het allemaal is... de auto's zijn zo slordig geparkeerd. Wij willen perse dicht bij Palamidi parkeren en willen het liefst door rijden maar wij zien het niet, dus een stuk achteruit rijden en omkeren. Maar nergens een parkeerplaats vrij of het is niet duidelijk of je daar mag parkeren.
Na een rondje dezelfde route zie ik een lege plaats tegenover de markt. 😀 Wij twijfelen allebei toch wel of wij daar mogen parkeren. Jan zegt: iedereen doet het, dus wij ook. Maar ik wil meer zekerheid ivm de verkeersboete, die wij achteraf kregen uit Italie ! Daarom ga ik toch naar de overkant en vraag aan een mevrouw door aanwijzen en gebaren. Mevrouw snapt mij meteen en zegt dat het goed 👍 is en dat wij niet op het verkeersbord moeten letten.😁 Oke, fijn voor ons. Een heel klein stuk vlak lopen en toen moeten wij gelijk de trappen 🚶‍♀️🚶‍♀️oplopen. Wij dachten, het valt wel mee, dus trap op, trap op, trap op... en wij gaan steeds hoger en hoger... en toen zijn wij toch gaan twijfelen of wij ermee kunnen doorgaan. Nog even volhouden en gewoon heel rustig doen, een slakkentempo 🐢🐢🐢aanhouden en regelmatig stilstaand puffen. 😤😤😤Sommige trappen hebben geen leuning, dat vind ik wel heel eng, ivm mijn evenwichtsstoornis. Dan krijg ik een hand van Jan! Lieve mijn galante heer! 😘❤️😍
Weer trap op, trap op, trap op... 😤😤😤 zo gaat het na heel veel trappen maar wij zien geen einde...
Op een gegeven moment vertelt een toerist tegen ons: 760 treden en dan nog eens 240 treden... O lieve hemel, denk ik. 😟
Toen ziet Jan een poort, dus hij denkt dat het dan een einde komt aan trappen oplopen. Dus wij houden de moed in maar blijkbaar zijn er nog meer trappen achter de poort.
En niet vergeten een kusmoment... 💏💋 en wij proberen ook een andere positie te nemen, wat niet goed gelukt is dan de ene foto...

Maar de uitzichten zijn dan wel heel mooi! 👀👀👀 Na de poort is er een platform, waar veel wind is, dus wij zijn daar gaan uitrusten. Jan wilt doorgaan, ik dan weer niet. Deze trappen na de poort zijn steiler. En mijn benen worden onrustig, vandaar dat ik zeg tegen Jan: ik ga niet door, maar jij mag doorgaan, ik wacht hier wel op jou.
Jan gaat dan weer trappen op, maar ik kan wel zien hoe zwaar het is voor Jan. En ik geniet met volle teugen van de lekkere flinke wind en de mooie uitzichten.🤗

Na een half uur is Jan weer terug gekomen... hij zegt dat het echt zwaar is, zeker voor mij. dus ik heb een goed besluit genomen, Ik zie de andere mensen ook niet naar boven gaan maar na uitrusten op het platform weer naar beneden zijn gegaan.

Trappen af, is ook wel vermoeiend want de treden zijn nogal hoog en op sommige plekken zelfs glad. Het zijn zeer oude stenen, maar zo glad door veel geloop daarop.
Ik zeg lachend tegen Jan: wij zijn gratis bij fitness geweest! Hierdoor hebben wij niet veel meer puf 😓om nog veel andere dingen te bekijken, dus wij hebben besloten om gelijk naar een folkloristische museum te gaan in de buurt.
Wij lopen dan langs de scholen, weer dezelfde type scholen: hoge hekken en naast elkaar: basisschool en voortgezet onderwijs. Het zijn nogal heel sombere gebouwen en er lopen veel kinderen binnen de hekken op een heel kale terrein. Ik zie geen leuke dingen zoals een speeltuintje, iets om mee te spelen. Helemaal niets van de vrolijkheid, zoals je wel ziet bij ons in Nederland.

Gelukkig vinden wij deze museum heel snel. Wij moeten eerst naar de 2e verdieping, want daar begint het. Gelukkig voor ons is er een lift, en er is een grote spiegel in de lift. wij proberen leuke foto's te maken met spiegelbeeld, maar het is niet echt gelukt. Drie keer geprobeerd, gelukkig is de ene wel aardig.
Daar op de 2e verdieping is er ook een wc 🚽dus gelijk ervan gebruik gemaakt. wat blijkt: er is geen deur bij de wc, maar de opklapdeuren, zoals je ziet bij het western.
Het zijn nogal zware deurtjes, hierdoor krijg ik een paar keren klapjes. Maar het is wel grappig, zulke deurtjes... maar gelukkig is er wel een deur ervoor bij de wasgelegenheid. Ik denk dat ze zoiets gedaan hebben omdat er te weinig ruimte is voor nog een deur.
Ik zeg tegen Jan, jij kunt daar lekker opfrissen, koud water op je gezicht. Dat laat hij zich niet voor de 2e keer zeggen.
Ondertussen is een grote groep gehandicapte mensen met hun begeleiders. Ze moeten gelijk op de grond zitten dus geen ruimte om rond te lopen. Jan en ik besluiten maar terug naar de lift om naar de 1e verdieping te gaan om daar te beginnen. Het zijn echt prachtige dingen, vooral de kleren, die zo kleurrijk zijn en zo apart. Ook de tafel die gedekt is met de borden, glazen, en bestek. wat een grote bestek is het, het ziet er ook zwaar uit. Al die dingen staan achter de glazen wanden.
Het is echt heel leuk om zoiets te bekijken. Vervolgens zijn wij teruggegaan naar de auto, het is weer 34 graden, dus weer behoorlijk warm, dus wij moeten verstandig zijn om niet te lang daar te blijven hangen maar lekker op de camping even bijkomen en zwemmen 🏊🏼‍♂️ of douchen🚿. Onderweg naar de auto zie ik een luifel met "Chocola" erop, dat vind ik zo leuk dat ik er een foto van gemaakt heb.

Na heerlijk zwemmen in zwembad ( wij hebben gekeken of wij kunnen zwemmen in de zee, maar de bodem zit vol stenen, dus niet geschikt voor mij) en douchen
gaan eten en toen gaan overleggen over de komende week... en een camping in Athene gereserveerd omdat het anders te moeilijk wordt om daar te komen kamperen plus Athene bezoeken. Jan wil perse niet auto rijden in Athene, en bij deze camping is er een bushalte die elke 10 min komt voor Athene, dus echt ideaal.
Gelukkig is er nog plaats voor ons. Maar wij gaan eerst nog naar Korinthe.

Geschreven door HeddyenJan