Zeer relax opgestaan, het is tenslotte zondag… maar er wordt gewoon doorgewerkt hier in Albanië, want wij zien overal mensen werken, zoals lassen, puin opruimen, alle winkels zijn open…
Wanneer hebben ze een rustdag? 🙄 Totaal geen idee… en ze beginnen s’morgens ook nog heel vroeg.😜

Vanwege de Moederdag in Nederland hebben onze kids: Ricky en Jolijn lieve dingen gezegd tegen mij via app.💝
Rond 10 uur naar Berat, een stadje, 12 km hier vandaan vanuit de camping. De eigenares heeft op het papiertje geschreven waar wij het beste kunnen parkeren en dat is ons gelukkig gelukt, zonder het te hoeven zoeken. Onderweg merken wij meteen op, dat er een groot verschil is tussen de vorige dorpjes en stadjes en dorpjes en stadjes van hier. Het opvallendste is dat de 🏘 veel mooier en kleurrijker zijn en ook beter onderhouden. De wegen zijn ook veel beter en zelfs zijn er trottoirs. En er staan bomen 🌴🌴🌴aan de beide kanten vd weg.
Ook zien wij veel jongere mensen. Het betekent, dat men daar meer met de tijd mee gaat dan bijv, in Shkodra.

Wij zijn dan gelijk in de wijk, waar het oude stadje gebouwd is vanuit de Ottomaanse rijk. Berat bestaat zelfs al 4000 jaar. Voor de mensen die meer zouden willen weten over Ottomaanse Rijk:
Het Ottomaanse of Osmaanse Rijk was een islamitisch rijk dat gesticht werd door de Oguz Turken onder Osman I, de stamvader van de Ottomaanse dynastie en naamgever van dit rijk. Het kan beschouwd worden als de opvolger van het Seltsjoekse sultanaat Rûm. Het Ottomaanse Rijk was een wereldrijk tussen de 14e eeuw en de 20e eeuw n.Chr.
Historisch centrum van Berat:
Berat is een van de oudste steden van Albanië, in de oudheid werd de stad Antipatreia genoemd. De vroegste sporen van bewoning zijn uit de periode 2600 tot 1800 v. Chr. Tijdens de Byzantijnse periode werd de stad Pulcheriopolis genoemd naar Aelia Pulcheria, keizerin van het Byzantijnse Rijk. In de 18de eeuw was Berat een van de belangrijkste Albanese steden van het Ottomaanse Rijk. ( Dus veel ouder dan Nederland, Nijmegen de oudste van Nederland is maar ruim 2000 jaar oud!)

De vele huizen op een berg die zo dicht op elkaar staan vallen ons als eerste op… zeer indrukwekkend. Zoveel raampjes, het is echt prachtig om te zien. Vandaar hier en daar foto’s gemaakt. Wij zullen dit niet snel vergeten. Zelfs hebben wij een souvenir gekocht voor onze vakantiemuur, kun je het raden wat wij genomen hebben: namelijk een schilderij waarop huizen met veel ramen staan. Dus dit wordt een souvenir van Albanië. 😁
Meer info hierover over “Stad van Duizend Ramen”:
Berat wordt nu de Stad van Duizend Ramen genoemd, vanwege de vele ramen met uitzicht op de Osum rivier. Berat was vooral een stad van ambachtslieden en handelaars. De traditionele woningen met de vele ramen en dus veel daglicht zijn voornamelijk gebouwd in de 18deen de 19de eeuw en staan symbool voor het stadsleven op de Balkan in die tijd.

Wij zijn verder gaan lopen, met het doel om naar het kasteel te gaan.
Info over dat kasteel voor de geïnteresseerden:
Het Kasteel van Berat ligt op een heuvel op een hoogte van circa 240 meter en is oorspronkelijk gebouwd in de 4de eeuw v.Chr. maar daarna regelmatig herbouwd. Binnen de muren van het fort werden in de loop der tijd circa 20 kerken en een paar moskeeën gebouwd.
Je leest ongeveer 240 meter, dus dit betekent, een hele klim naar boven. Wat blijkt, dat er een keienpad is, gebouwd uit de historische blokken stenen. Echt prachtig om te zien, deze historische architectonische elementen en deze weg is ook supersteil, 24% helling.
Eerlijk gezegd ben ik geschrokken, 😳 toen ik deze keienpad zag… kan ik het aan… ik besloot om het gewoon te proberen. Mocht het niet lukken, dan gaan wij teruglopen.
Het maakt het eigenlijk nog zwaarder, dat er aan dit keienpad wordt gewerkt. Het wordt diep afgegraven voor de nieuwe riolering. Dus overal zand en grindsteentjes, wat nog meer onprettig gevoel geeft bij het lopen. Dus stap, stap, stap, stap, stap, zucht, zucht, stap, stap, stap, stap, stap, zucht, zucht…🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️😛😛🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️😛😛🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️😛😛 stap, stap, stap, stap, stap, zucht, zucht...zo gaat het eindeloos duren. 😬
Het is ook nogal warm😰 en nauwelijks schaduw en ook haast geen windje… Ondertussen een grote kiepwagen die steeds bezig is met achteruit rijden met volle grindsteentjes, iedere keer een kleine stapjes achteruitrijden en dan nog op het steile keienpad. Dit is echt heel knap en secuur werk. Het keienpad is ook nog zo smal, dat er zo maar weinig ruimte overblijft. De bezoekers van het kasteel moeten dan 1 voor 1 langs de keepwagen en de grote graafmachine lopen. Het is wel zonde, dat het hierdoor het prachtige en historische keienpad wordt vernietigd.

Weer verder gaan met stap, stap, stap, stap, stap, zucht, zucht, stap, stap, stap, stap, stap, zucht, zucht…🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️😛😛🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️😛😛🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️😛😛 stap, stap, stap, stap, stap, zucht, zucht

Sommige mensen lopen terug… maar ik wil verder proberen, maar op een gegeven moment houd ik niet meer vol, mijn knieën en kuiten beginnen zeer te doen en niet vergeten, ik moet nog terug lopen. Dus na driekwart vd weg moet ik besluiten om te stoppen. 😪😪😪Jan mag van mij verder lopen en ik wacht dan gewoon op hem, dan kan ik bijkomen voor de terugkeer. Steil aflopen is ook niet gemakkelijk! Jan loopt verder en zal wat foto’s maken van het kasteel. En ik kijk naar de kiepwagen, die alsmaar op een heel lage tempo achteruit rijdt. Ondertussen is een grote groep pubers aangelopen… 3 jongens maken er een wedstrijd van wie het snelste boven is… maar er zijn ook pubers bij, die niet meer verder naar boven willen lopen, maar door de stimulans van hun groepsgenoten lopen ze verder op enkele pubers na, die lopen terug. Op dat moment zeg ik tegen mezelf met een binnenpretje: ik doe het niet slecht, hihihi. Ineens zie ik een oude vrouwtje met twee grote zakken op haar schouders naar mij toelopen, die blijkt een bedelaar te zijn…zij loopt op sloffen!!! En steekt haar hand naar voren. Ik laat mijn zakken zien, geen poen… maar zij blijft vragen…
Even later hoor ik nogal lawaai, wat mij afschrikt…😱 het lijkt op een soort geblaf… ik kijk snel rond, en denk zelfs even, of er een beer of een wolf zal rondlopen…maar omdat ik zie, dat enkele lopers gewoon doorlopen en niet eens aan het schrikken zijn, voel ik me weer gerustgesteld.
(Achteraf blijkt, doordat Jan het ook gehoord heeft, hetzelfde geluid, dat het komt door de mensen (grote groep jonge mensen) aan de andere kant v.d berg wat lawaai maken. Ik ben onder de indruk, dat ik het kan horen vanuit de grote afstand.) Jan moet lachen over mijn gedachten over beren en wolven.
Weer even later is er een koppel naar beneden aangelopen en die vrouw zucht heel erg en valt vlak na mij op de grond. 😩 De stenen zijn zo ongelijk en glad… ik heb de waterfles bij me, ik geef haar wat water om haar knie die is gaan bloeden, te deppen met een papieren zakdoek. Zij strompelt verder naar beneden. En ik denk hardop: laat mij niet vallen… Gelukkig is het niet gebeurd. Jan heeft mij zo goed mogelijk gesteund met zijn arm en in mijn andere hand heb ik de wandelstok vast.

Blijkbaar moet je ervoor betalen als je de binnenkant van het kasteel wil bekijken. Jan besluit om het niet te doen, omdat ik er niet bij ben, en ik ook anders veel langer moet wachten op hem. Daarnaast wil hij liever een cache (geocaching, hij wil per land minstens 1 vinden) vinden, die daar in de buurt verborgen ligt. Helaas kan hij het niet vinden. 😪

Eenmaal beneden besluiten wij nog even rond te lopen door een soort boulevard langs de rivier met heel veel terrassen. De rivier ziet hier en daar zo anders dan normaal. Je ziet daar ook een bodempje water maar een stuk verder zie je het water juist hard stromen. Dan zie je weer de huizen met veel ramen… Daarna terug naar de auto om terug naar de camping te gaan.

Terug op de camping zien wij, dat er nieuwe mensen bij zijn gekomen.
Blijkbaar kennen wij deze mensen, zij hebben op dezelfde vorige camping gekampeerd als wij. En zelfs een praatje gemaakt tijdens het afwassen op de vorige camping. Nu zijn er drie koppels van de vorige camping op deze camping! Met de ene koppel weer staan te kletsen. Zij komen uit Nederland maar wonen heel lang in Zwitserland. Ze praten gewoon Nederlands. Het is wel frappant, dat wij elkaar weer tegenkomen, maar ja, er zijn niet veel keuzes in Albanië wat de campings betreft. Verder is er een meneer uit Noorwegen, die gisteren ook gekomen is. Hij is met de fiets, jaaaaa met de 🚲!
Maar niet vanuit Noorwegen maar vanuit Athene, wat ook al zo ver is naar hier. Hij gaat terug naar huis fietsen.

De zoon van de eigenaars (de helper in horeca) komt de glazen met ijskoffie brengen. Ik dacht: hehe zeker een misverstand… gisteren hebben wij het al gehad, maar wij krijgen het gewoon opnieuw.
De eigenares vinden ons blijkbaar lief! 😁

Daarna besproken over morgen: wat gaan wij doen… besluit: naar de volgende camping en vandaaruit enkele dingen bezoeken, wat het zou zijn, krijg je wel te lezen.😉
En toen ook nog even buiten lekker “zonnen”.

Na het eten en afwassen zeg ik tegen Jan: zullen wij een toetje gaan eten in het restaurant: ijs of zoiets…ik heb zin in iets kouds…
Helaas is er geen 🍦… de zoon haalt de eigenares (moeder) uit de keuken, is aan het koken voor de mensen die in het restaurant zitten. Zij vindt het zo sneu voor ons, en bedenkt zich, dat er wel wat lekkers ligt in de koelkast die eigenlijk bestemd is voor eigen kinderen, maar die mocht wij hebben. Er is maar eentje maar ik zeg in gebaren: no problem, samen delen met Jan. Zij haalt gelijk twee lepels en twee servetjes. Ik wil een foto maken van haar, maar zij zegt ook in lichaamstaal: niet zo in mijn kleding (schort voor koken), bezweet door koken en hitte en wat slordig haar… maar ik zeg: duim omhoog, no problem. Oke, dat mocht… en toen lekker smullen, het is een soort mousse-toetje. Echt lekker maar wel machtig, dus maar goed, dat wij samen ieder de helft opeten. Ook gezegd tegen deze kokkin, die gisteravond onze eten heeft gekookt, hoe smakelijk het was. Zij is er blij mee. 🙂
Onze toetje is opgesmuld en toen gevraagd aan de helper hoeveel het kost. Gratis, echt lief van deze mensen, maar wij geven toch 200 leks. IJs zou ook 200 leks kosten vandaar die prijs.
Echt een prima camping, ook al is het klein… maar de geweldige en aardige eigenaars is het belangrijkste en heel fijn!😍

Geschreven door HeddyenJan