Portugal, Fátima

Dit verslag kom een dag te laat. Gisterenavond ben ik nog naar het rozenkransgebed en de processie gegaan. Die duurde zeer lang, waardoor ik mijn verslag niet afhad.

Na een heerlijke nacht en een goed ontbijt ga ik het heiligdom voor de eerste keer verkennen. Ik loop rond en neem foto’s, bid een rozenhoedje in de basiliek van Maria van de rozenkrans, brand een reeks kaarsen voor de intenties van allen met wie ik verbonden ben en die ik in mijn hart draag. Ik ga om half tien naar de eucharistieviering in het Frans, maar er komt geen priester opdagen. Ik trek mijn stoute schoenen aan en vraag aan de koster waarom er geen mis is en zeg dat ik bereid ben om de mis te doen. Maar het is tien minuten over de tijd en dan kan het niet meer omwille van de volgende viering. Dan maar de Italiaanse mis van half twaalf…
‘s Middags zoek ik iets om te eten en ga daarna wat rusten op mijn kamer.
Ondertussen krijg ik mijn terugreis geregeld. Ik kan met Flixbus vrijdag vertrekken naar Brussel. Naar Amsterdam is er die dag geen rit meer beschikbaar. Mijn fiets wordt volgende week hier in het hotel opgehaald en naar Assel gebracht. Dat is ook weer helemaal in orde gekomen.
Om half tien vanavond is het rozenkransgebed en kaarsenprocessie. Eerst denk ik niet te gaan omdat ik me moe voel, maar dan krijgt het verlangen om er te zijn de bovenhand en vertrek ik toch. Eerst is er het rozenkransgebed en daarna de processie. Die gaat vanaf de kapel van de verschijningen helemaal naar achter en keert in het midden terug naar het altaar voor de basiliek van Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans. Dan komen er nog drie lezingen en een homilie achteraan. Het lijkt wel of ze nog een eucharistieviering doen. Het is ondertussen na elven en ik besluit terug te keren naar het hotel en te gaan slapen.

Vandaag, twaalf september is het exact zevenenveertig jaar geleden dat ik mijn eerste geloften heb afgelegd en salesiaan van Don Bosco geworden ben. Als ik vandaag terugkijk op die al die jaren, dan komen heel wat herinneringen naar boven. Mooie en moeilijke momenten, dingen waar ik vreugde bij had, maar ook momenten van pijn en verdriet. Ik merk dat ik in die zevenenveertig jaar gegroeid ben (gelukkig maar). Ik heb zoveel geleerd, heb zoveel kunnen doen. Nu, na mijn tocht kijk ik ook hier anders naar. Vroeger leek ik meer te kijken naar wat nog niet was of nog niet is. Ik was kritisch. Dat is in zekere zin goed, maar het kan ook remmend, verlammend werken. De tocht heeft me doen inzien wie ik ben, heeft me geleerd mezelf te aanvaarden zoals ik ben. Ik hoef niet te zijn zoals ik denk dat anderen dat van mij verwachten, of zoals zij me zien. Ik heb me in het verleden veel te veel daarop gefocust. Nu ben ik trots op wie ik ben. Ik weet me aanvaard en geliefd door zovele mensen en God. Nu, na zevenenveertig jaar, durf ik stellen dat ik trots ben op mezelf om wie ik geworden ben en wat ik de voorbije jaren gerealiseerd heb bij Don Bosco. Wat fout was, veeg ik niet weg, maar neem ik mee als les naar de toekomst. En, waar ik mensen gekwetst heb, vraag ik vergiffenis.

Na zevenenveertig jaar en een pelgrimstocht sta ik op een kruispunt. Waar gaat mijn weg verder naartoe? Al een tijdje voel ik tijdens mijn tocht dat mij een keuze wacht. Welke deze is, is me nog niet duidelijk, maar ik ben ervan overtuigd dat deze zich stap voor stap kenbaar zal maken. Ben ik bereid hier op in te gaan? Durf ik de weg gaan die God nu van mij vraagt?
Deze vraag stelt Hij niet aan mij alleen. Elke mens, elke organisatie moet zich afvragen waar hij of zij nu staat. In de maatschappij, in de Kerk, in de congregatie van de Salesianen lijkt deze vraag zich ook op te dringen. ‘The times they are changing’, zong Bob Dylan al decennia geleden. Nu veranderen ze heel snel. Hoe moeten we hier mee omgaan? Laten we luisteren naar ons hart, naar ons geweten, naar de stem die in ons vraagt om aandacht. Laten we samen zoeken hoe we Gods antwoord kunnen geven op de noden van deze tijd.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht

11 sep 2023Dag 80 - FATIMA!!!

13 sep 2023Een tweede dag Fatima

Al 14 reacties bij dit reisverslag

Lieve nonkel Dominiek, Met tranen in mijn ogen heb ik jouw verslag gelezen... Ik kijk er naar uit jou terug te zien volgende week. Goede terugreis. Veel liefs, Lieve
Lieve 2023-09-13 16:58:03

Dank je wel voor je openhartige verhaal. Het laat veel zien van de worstelingen die je (hebt) doorgemaakt. Mooi dat je op de verjaardag van je salesiaanse leven op zo’n bijzondere plek mag zijn. Ik begrijp dat je grip wil krijgen op je toekomst. “Wat de toekomst brenge moge………. Mij geleide Gods Hand” ik wens je toe dat er ( niet helemaal nog 47 jaar) maar wel nog heel veel jaar in het verschiet ligt. Gods zegen vergezelle je. Salesianen zoals jij hebben we nood aan in deze wereld.
Hans Bosch 2023-09-13 16:58:53

Prachtige lessen! Wat mooi dat je eindelijk kan ervaren dat je goed bent zoals je bent, en dat je daar trots op mag zijn! Dat was ook een van mijn lessen! Het zou idd mooi zijn dat we ons regelmatig afvragen waar we staan! Indrukwekkende foto's! Het overwegen waard om een volgende keer eens vandaar uit te vertrekken. Ik bewonder je, om je tocht en alle km, om de lessen die je hebt gedeeld, maar vooral om de mens die je bent! Dat wordt morgen dus nog een dagje alles opsnuiven wat je mee wilt nemen...zo zei Sanna in Compostella! Geniet van deze dag! Lieve groet en Ultreia!
Frida 2023-09-13 17:02:43

Dank voor je prachtige verhalen. We hebben mee geleefd met de mooie en minder mooie dagen. Het was ongeduldig wachtend, is het er al, mag ik eerst... Het is fijn te lezen dat het voldoening heeft gegeven. De meeste antwoorden wijzen zichzelf vanzelf uit. We hopen je snel weer te ontmoeten in Assel
Bernard Willemars 2023-09-13 17:14:50

Zo is het. Dank je wel. ❤️
Marlies 2023-09-13 17:44:39

Fijn dat je nu bent waar je wilde komen. Gefeliciteerd Ik heb genoten van je verhalen én foto's. Bedankt. Alvast een goeie reis terug en.hopelijk tot ziens!
Wil f 2023-09-13 17:45:53

Gefeliciteerd met de verjaardag van je eerste geloften, je Camino en je inzichten je rust en je innerlijke vrede. Het ontroert me. Je hebt tijdens je Salesiaan-zijn. Maar ook tijdens de Camino keihard gewerkt: letterlijk en figuurlijk. Woekeren met je talenten noemen ze dat. Je conclusie opveren luisteren naar God en de stem in jezelf is mooi en waar. Je kunt veranderingen niet het hoofd bieden als je niet de tijd neemt voor reflectie. Geniet van de dagen die je nog resten. Dank voor het feit dat je ons meeneemt in je denken en doen. ❤️🙏🏻 Alle goeds.
Nicole Van Soest 2023-09-13 19:18:46

Met ontroering heb ik je verslag gelezen. Steeds meer en meer komt het besef bij jou, maar ook bij alle mensen die je hebben gevolgd, binnen wat deze reis met jou heeft gedaan. Je bent jezelf meerder keren tegengekomen, maar je hebt jezelf teruggevonden, je hebt ontdekt dat je goed bent zoals je bent, je hoeft alleen maar jezelf te zijn en niet wat je denkt wat anderen van je verwachten, je mag weten dat er zoveel mensen van je houden en je juist waarderen zoals je bent. Door alle verhalen in de afgelopen weken hebben we met je mee mogen gaan, je hebt je kwetsbaar en met grote openheid opengesteld en verteld wat je beleefde, wat je bezighield, wat je raakte, de diepte- en de hoogtepunten met je mogen delen. Dit heeft ook wat met mij gedaan. Het was zó mooi om te merken dat langzaamaan de onrust wat verdween en zeker toen bleek dat Santiago niét het eindpunt werd, maar dat het Fatima moest zijn. En nu sta je op een kruispunt en voelt dat je voor een keuze komt te staan. Ik bid, en geloof zeker, dat je ook hier weer de weg wordt gewezen en dat je, op het moment dat het zich aandient, zal weten welke keuze je moet maken!
Jenneke 2023-09-13 19:28:33

Je foto van het vuur trok mijn oog. Zo passend bij je verslag voor mij. In al je verhalen was er namelijk vuur/verlangen om dicht bij God te zijn. Zolang dat vuur in jou brandt vind je je weg wel en daar durf je nu op te vertrouwen. In het besef dat je gezegend bent met jouw talenten kan je verder en de richting zal vaak op onverwachte momenten ineens helder zijn. Dat bleek zo vaak het geval de afgelopen maanden. Dank voor alles wat je deelde.
Cora 2023-09-13 19:48:53

🤎🤍🩶🖤💜💙🩵💚💛🧡❤️🩷💖💓💝
Angelika ❤️ Hans 2023-09-13 19:50:04

Zie je wel ik heb geen moment getwijfeld dat je niet thuis zou geraken, een oude buurman zaliger zei altijd : het blijft spannend. En het verhaal van vandaag helemaal herkenbaar. Ik hoorde laatst nog een goeie , ge hebt er die werken- ge hebt er die niet werken en ge hebt er die tegenwerken. Het is zo en het zal altijd zo blijven maar ons Geloof houd ons op het goede pad. Exuus voor sommige taalfouten maar ik kan beter op een nagel kloppen dan typen. Dominiek ga met de positieve dingen verder en voor nu wensen wij u een goede nachtrust toe en geniet van de laatste dag(en) in Fatima en een voorspoedige terugreis. Thérèse en Pieter
Pieter 2023-09-13 19:57:17

Dominiek, ik kan mij in denken dat je gevoelens hebt om niet naar het Rozenkransgebed of de Lichtprocessie te gaan maar net als jij werd ik ook getrokken en kreeg telkens het verlangen, tijdens mijn bedevaart in Lourdes op de plek te zij waar het grote w
Gerard Tiemessen 2023-09-13 22:47:34

wonder was gebeurd. Ook over mij kwamen gevoelens van angst, twijfel, kwaadheid en onbegrip over hetgeen in mijn leven was gebeurd. Maar ook het besef dat ik dankbaar moest zijn voor zoveel liefde en meeleven om me heen van de kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, maar ook van mensen die verder van mij afstonden. Dit gaf mij vreugde en blijdschap en de moed en het vertrouwen om door te gaan met mijn leven en door te gaan met de dingen die ik even had laten liggen, maar mij als het ware dwongen om dit weer op te pakken. Ik voelde de hand van God de Vader, de H. Geest, Jezus Christus en moeder Maria die mij vasthielden en de weg voor mij plaveiden. Het gaf mij rust, kracht en ook weer blijdschap. Dominiek wat een prachtige verhalen schreef je ons van vertwijfeling, van radeloosheid, van onmacht maar ook van hoop en vertrouwen. De hele situatie van deze pelgrimstocht heeft je geholpen om dingen die voorheen heel belangrijk voor je waren en als een plicht zag in een ander context te gaan zien. We hopen dat deze hele reis door de verdieping je hebt gehad, je tot een fijn en prachtig mens heeft gemaakt en een dienaar mag worden in Gods Koninkrijk hier op aarde. Dat je mensen, door de ervaring die je hebt opgedaan en in je hebt opgenomen, kunt motiveren en activeren om onder Gods Zegen de weg van geloof, hoop en op de eerste plaats liefde, op te gaan. Nog fijne dagen en een goede terugreis naar de Mariahoeve in Assel. Groet Gerard.
Gerard Tiemessen 2023-09-13 23:05:03