Ik slaap deze nacht heerlijk. De eerste keer in een herberg in Spanje dat ik een goede nachtrust heb. Wanneer ik vertrek galmt door de luidsprekerklokken van de kerk een imitatie van de Big Ben dat het acht uur is. Op dat ogenblik komt mijn kamergenoot Stefan naar buiten. We nemen hartelijk afscheid van elkaar. De gesprekken die we hadden brachten ons dichter bij elkaar. We voelen ons een beetje ‘soul mates’.
Wanneer ik het dorp verlaat kom ik een aantal muurschilderingen tegen. Gisteren, bij het binnenrijden van het dorp waren er ook, maar toen had ik er niet zoveel aandacht voor. Vandaag vallen ze me meer op. Het is mooi om te zien hoe ze de pelgrim begeleiden.
Ik kan vandaag de hele tocht doen op de pelgrimsroute zelf. Het is bijna voortdurend een grindpad, soms met meer keien en dus minder makkelijk om op te fietsen, maar best te doen. Na enkele kilometers kom ik Rita Lootens tegen, de dame uit Oostende die ook in de herberg logeerde en met wie ik samen gegeten heb. Ik stop en we blijven wel een kwartier met elkaar praten. Ze herinnert me aan een interessante website, www.gronze.com , die ik vergeten was. Deze geeft heel veel informatie over de camino en de herbergen onderweg. Goed om in het vervolg een goede keuze te maken.
Iets voor tien uur kom ik in Hontanas. De kerk staat open en er klinkt mooie muziek, een beetje in new agestijl. Ik ga binnen en vind er een mooi meditatieplekje achterin de kerk. Je kan er kaarsen branden, er liggen bijbels in verschillende talen (jammer genoeg geen Nederlands). Ik steek enkele kaarsen aan en ga zitten om wat te bidden. Het wordt tien uur. Ik denk aan de gemeenschap van de Heilige Geestkapel die nu samen eucharistie viert en ben in gebed met mijn mensen verbonden, dankbaar om zoveel hartelijkheid die ik van hen ontvang.
Ik trek weer verder op de camino. Het gaat vlot. Eén hindernis is wel heel zwaar. Na Castrojeriz moet ik de ‘Mirador del Alto de Mostelares’ over. Een beklimming van twee en een halve kilometer met bijna over de hele afstand een stijgingspercentage van twaalf procent! Ik moet afstappen en de hele weg te voet doen. Ik kan vandaag dus echt wel zeggen dat ik de camino ‘gelopen’ heb. Boven word ik beloond met een prachtig uitzicht! Ik blijf er een tijdje om te bekomen van de inspanning. Ondertussen komen drie jonge kerels met een mountainbike en lichte bepakking helemaal naar boven gefietst. Een enorme prestatie. We praten een tijdje met elkaar. Ze doen elk jaar de camino. Ze kennen de beklimming dus. Overnachten doen ze gewoon wild kamperend. Ik zou het niet kunnen, laat staan durven!
De afdaling is al even spectaculair: achttien procent over driehonderdvijftig meter. Gelukkig hebben ze op dat stuk beton gegoten, anders was het gewoon één slippartij naar beneden.
De camino gaat steeds verder. Bij het laatste stuk ligt de route gewoon langs de weg. Ik kies voor de gemakkelijkste oplossing en rijd verder op de weg. Zo kan ik toch wat meer kilometers doen en spaar ik krachten.
Na zestig kilometer houd ik halt in Vilalcázar de Silga. Daar hoop ik een herberg te vinden. Echter, zonder resultaat. De ene heeft geen goede recensies, de andere is vandaag gesloten. Ik rijd dan maar zes kilometer verder naar de volgende stad: Carrión de Los Condes. Daar is een camping. Ik bel en er is plek. Maar als ik er aankom lijkt het me niet echt een geschikte camping. De eigenaar komt pas tegen vijf uur en het blijkt dat hij zich alleen maar laat zien om te cashen. Het ziet er ook niet onderhouden uit. Ik besluit om niet te blijven. Dan maar een herberg opzoeken.
Ik kom terecht bij de zusters Clarissen. Een zuster, helemaal in het habijt van vroeger wordt bijgestaan door een man die gelukkig Engels kan. Ik mag kiezen: een kamer alleen voor vijfentwintig euro of een gezamenlijke kamer met drie bedden voor tien euro. Ik kies voor het laatste. Uiteindelijk is het een goede keuze want ik vermoed dat ik deze kamer voor mij alleen heb. Mooi vijftien euro uitgespaard. Kan ik vanavond lekker van gaan eten.
Ondertussen is mijn fiets helemaal onder het stof van de hele tijd op zand- en grindpaden te rijden. Schoonmaken is hier in de herberg niet zo gemakkelijk. Misschien dat ik morgen onderweg bij een bronnetje of fonteintje stop en dan toch een beetje stof afneem. Vooral mijn versnellingen en mijn ketting kunnen een schoonmaakbeurt best gebruiken.
Toen ik gisteren merkte dat ik een verslag kwijt was en van Gert vernam dat ook dag zesenveertig verdwenen was, ben ik verder gaan nakijken. Ook dag negenendertig is verdwenen. De oplossing die ik via mail van Pindat gekregen heb, heeft het nog niet opgelost. Hopelijk lukt het om de tekst toch nog terug te vinden. Anders zal ik mijn geheugen op de proef moeten stellen. Voor alle zekerheid schrijf ik mijn tekst nu eerst in GoogleDocs en kopieer hem dan in Pindat. Dan heb ik toch nog een backup.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht