Spanje, Cee

Voor wie het zich afvraagt: ik heb vannacht goed geslapen. Het duurde even voor ik insliep, maar daarna heb ik een heerlijke nacht gehad. Ik ga ontbijten in de bar. Daar hebben ze een bijzondere manier om het drinkgeld bij te houden: ze kleven het aan de muur!
Het is half negen wanneer ik vertrek. Het is fris en de dauw maakt alles vochtig en kil. Het is weer klimmen en dalen. Ik kom langs mooie vergezichten, maar zie ook prachtige bloemenkleuren langs de weg. Ik geniet van elk uitzicht, ook al is het bij momenten weer tanden bijten om boven te komen.
De tocht gaat goed vooruit. Ik heb het vooruitzicht dat ik heel vroeg in Finisterre zal aankomen. Daarom overweeg ik een stop in Cee. Ik bestel daar een chocoladebroodje en warme chocolademelk. Het broodje mag je bijna een brood noemen, het is meer dan twee keer zo groot dan we gewoon zijn.
Voor de middag kom ik in Finisterre aan. Het is nog een stuk verder klimmen om aan de vuurtoren te geraken. Daar kom ik aan op kilometer nul. Einde van de camino. Einde van een tocht die zoveel herinneringen oproept.

Ik neem de tijd om rond te lopen en foto’s te nemen. Boven op een heuvelrug ga ik zitten. Ik heb een mooi zicht op de oceaan en denk na. Finisterre: de plek om het oude leven achter te laten. Wat wil ik achterlaten? Al snel komt er één woord in me op. Het is iets dat me heel erg bezighoudt en waar ik, maar vooral ook anderen, last van hebben. Boosheid. Ik heb de voorbije tijd, voor mijn vertrek, heel veel boosheid in me gehad. Boosheid naar mezelf, naar anderen, naar situaties, … Boosheid van onmacht, van eenzaamheid, frustratie. Soms maakte de boosheid me verdrietig, soms was die boosheid me te machtig en had ik ze niet onder controle. Toen ik depressief was, overheerste boosheid mijn bestaan... Als er dus iets is wat ik achter me wil laten, dan is het dit. Ik bid dat ik de kracht en de intuïtie mag hebben om mijn boosheid een plek te geven en te kanaliseren, zodat ik haar kan beheersen en zij niet mijn gedrag bepaalt. Ik vraag me af of deze camino mij op dit vlak al iets geleerd heeft. Ik denk het wel, ik hoop het. Ik heb alleszins mezelf beter leren kennen en aanvaarden. Ik heb ook ontdekt dat situaties soms eenmaal zo zijn en dat je er niets aan kunt veranderen, maar beter leert ze te aanvaarden. Dat helpt om niet in opstand te komen. Ik moet hierbij denken aan het toeristisch gedoe in zowel Lourdes als in Santiago. Ik stel vast en het ergert me, maar het maakt me niet boos. Ik blijf er niet bij hangen, maar doe gewoon verder, ik zoek mijn eigen weg. De reacties van sommigen om me niet te ergeren, gaven me soms de indruk dat men bang was dat ik er boos om was. Maar ik voelde me helemaal niet boos. Ik hoop dat ik ook op andere gebieden ergernis niet laat omslaan in boosheid. Maar, het zal natuurlijk nog een lange weg te gaan (te fietsen) zijn…
Ik zie rondom mij op de heuvel dat mensen een boodschap inspreken op een video en dan een steen weggooien. Ik had een mooie steen gevonden en dacht om die mee te nemen naar huis om me te herinneren aan de gedachte van de boosheid. Ik denk dat het beter is deze steen van herinnering aan boosheid weg te gooien in plaats van bij te houden. Dus ik gooi hem weg, de oceaan in, met de boodschap: boosheid, blijf nu maar ver weg van mij!

Na Finisterre ga ik op zoek naar een slaapplek. Ik wil hier wat langer blijven en echt rusten. Ik voel dat mijn benen snakken naar wat rust. Zeven kilometer terug is een camping. Ik rijd daarheen en zet mijn tent op. Ik blijf hier alleszins tot overmorgenochtend. Maar, als ik voel dat het nodig is, kan het zijn dat ik er nog een dagje bij doe. Misschien is er dus morgen geen verslag. Maak je dan niet ongerust.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht

29 aug 2023Dag 67 - We gaan naar het einde van de wereld

1 sep 2023Dag 69 en 70 - Ter plaatse rust

Al 13 reacties bij dit reisverslag

Wat een geweldige tocht maakt je! En wat je schrijft is zo herkenbaar! Wat een mooi symbool om daar een steen weg te gooien, dat wist ik niet! Ik zie dat er een alternatief gevonden is voor het verbranden van kleding? Ook mooi. Goed te lezen dat je rust neemt! Je foto's zijn prachtig. Het ontroerd me zelfs! Lieve groet, geniet, en rust goed uit!
Frida 2023-08-30 20:43:14

Nooit gedacht dat het einde van de wereld er zo mooi zou uitzien! 😄😘 Inderdaad de gedroomde plek om die steen (en waarvoor ze staat) héél ver weg te gooien: die boosheid wordt gewoon geneutraliseerd door zoveel schoonheid! In deze charmante omgeving zal je zeker goed kunnen uitrusten! Goed idee van je. 😊👌🥰 Vandaag heb ik een dikke kaars voor je aangestoken in … Kevelaer! 😊❤️ (En, Biju, zoals beloofd dus ook een voor jou! 😘) Geniet van je welverdiende rustdag(en)! Slaap lekker 🤗🥰
Gert 2023-08-30 20:48:46

Fijn dat je die steen lekker weg kon gooien. Heel symbolisch, ook naar wat je wil bereiken. Ik vind je er de laatste dagen ook we moe uitzien. Zal ook wel door het denken komen. Geniet van de rust en het moois om je heen voordat je verder trekt. Alle goeds 🙏🏻
Nicole Van Soest 2023-08-30 21:23:03

Km 0 is voor iedereen iets anders : oef aangekomen of hoera een nieuwe start of het is goed geweest… Wellicht betekent het voor jou deze drie opties samen? Je hebt jezelf bewezen , de moeilijkheden overwonnen, je droom gerealiseerd, je voorlopig einddoel bereikt. Je maakt plannen voor een nieuwe start en weet welke ballast je niet meer wil meenemen. Alles is goed geweest: deze tocht en je eigen levenstocht tot hiertoe. Nu wil je verder, nieuwe horizonten tegemoet, nieuwe uitdagingen aangaan, telkens zoekende naar de juiste weg aangepast aan jouw talenten. Maar eerst rust en herstel. Geniet van de mooie natuur, van de rust en vrede en DROOM van de mooie toekomst die je met de hulp van jouw geloof en de steun van velen zal waar maken. Dank voor je volgehouden inspanning om ons met jou te laten meegaan en ook tot bezinning te komen.
Nicole Brugge 2023-08-30 23:04:18

Je koppie draait op volle toeren, dank weer voor de mooie en persoonlijke inkijk. Prachtige foto’s! Geniet en rust uit.
Angelika ❤️ Hans 2023-08-31 06:55:20

Mooi… 🩷 Geniet maar van de rustdagen en het bekomen. Het bekomen fysiek maar ook het allemaal wat laten indalen van al die indrukken, inzichten en ervaringen. Boosheid is ook mooi op zich… het toont wat voor jou anders mag/moet… dus dank je wel aan jouw boosheid, het heeft jou ook mee een stukje doen groeien. 🙂 Veel liefs en dikke knuffel, Lieve
Lieve 2023-08-31 09:36:34

Beste Dominiek, jouw worsteling met boosheid, zo open en eerlijk aan ons verteld, heb ik meerdere keren gelezen. Bedankt voor die openheid, omdat ik het zo herkende. Ik profiteer van jouw pelgrimstocht! Het helpt me om los te komen van mijn boosheid, die alleszins te maken heeft met mijn worsteling met de combinatie van geloof en kerk! Vr. gr. van Jacques.
Jacques van der Palen 2023-08-31 10:10:35

Vanaf het begin heb ik je reisverslagen gelezen. Ik heb je doorzettingsvermogen en kracht bewonderd! Roelof en ik hebben van Sevilla naar Santiago gefietst. Dat was al zwaar maar lang zo ver niet! Het eindpunt hebben we gemist. Dat stond niet in ons gidsje! Prachtig om op die manier het af te sluiten. Veel succes met afwennen van dat heerlijke bewegen iedere dag! Hartelijke groet, Lies de Jong
Lies De jong 2023-08-31 11:43:04

Ook ik heb het middenstuk van je verslag al enkele keren herlezen. Jouw ontboezemingen ontroeren me enorm. Het lijkt wel een openbare biecht… Nog véél moeilijker, lijkt me, dan een biecht tov een biechtvader, en zéker dan een biecht rechtstreeks tegenover God… Maar, God heeft je dat al láng vergeven - en al wie het goed met je meent (en je verdriet & frustratie kent of vermoedt) óók! Sterk toch ook weer. Respect!! Jij, Dominiek, bent een heel mooi mens. 🥰❤️
Gert 2023-08-31 13:30:05

Maar dát weet ik al heel lang! 😘
Gert 2023-08-31 13:35:32

Wat ben jij een open boek voor ons, maar we genieten van alle verhalen. Je boosheid is een gegeven waar je mee om moet gaan en laat die steen dan maar waar die hoort. Nu een aantal dagen lekker uitrusten en nagenieten van alle belevenissen van deze pelgrimstocht en kom straks als herboren terug bij ons allemaal. veel liefs van ons.
Eduard en Silvia Duivenbode 2023-08-31 22:57:15

En dan kom je in Finisterre, en in de rust die je daar jezelf geeft komt er de overweging wat jij hier achter wilt laten. Hoe open je dan beschrijft dat je je boosheid, die je in verschillende situaties ervaart, achter wilt laten, hier aan het eind van de wereld, het eind ook van jou camino. Ik vond het roerend dat je zelfs deze gevoelens met ons deelde. Mooi hoe je dan besluit (de mooie) steen die je gevonden had, gebruikt om daarmee je boosheid hier achter te laten en het heel ver weggooid de oceaan in. Je zult vast nog wel eens boos worden maar ik denk dat dit symbolische gebaar je bij blijven, je herinneren aan dit moment en je zal helpen. Ik wens je een paar fijne rustdagen op dit mooie stukje aarde toe.
Jenneke 2023-09-01 20:15:29