Ik loop een beetje achter met mijn verslagen. Deze van vrijdag kon ik pas gisteren posten omdat mijn mobiele data op waren en ik op zaterdag een nieuwe lading binnenkreeg. Gisteren was ik ‘s avonds te moe om ook maar één letter te typen. Vandaag dus maar een echte rustdag genomen (zondag: rustdag) en wat tijd om weer wat neer te schrijven.
Op zaterdagochtend begint het om zes uur te regenen. Jammer genoeg is de weersvoorspelling voor vandaag dus juist! De hele nacht heb ik onrustig geslapen. De camping is weliswaar heel rustig, maar vlakbij is een lounge bar, of beter gezegd een nachtclub. Daarvandaan komt de hele nacht, tot rond vijf uur, voortdurend lawaai. Zelfs mijn oordopjes houden het niet tegen. Even overweeg ik om vandaag de fiets te laten staan, want een hele dag regen is ook niet aangenaam. Maar, als ik dan morgen weer een slechte nacht heb, dan is deze rustdag niet veel waard. Gelukkig overtuigt een kampeerder me heel snel: alle weekends is er zoveel lawaai en vannacht was het nog rustig. Door de regen neem ik mijn ontbijt in de tent. Even blijft het droog wanneer ik mijn tent opvouw. Maar die is natuurlijk kletsnat. Om tien voor negen ben ik vertrekkensklaar. Het regent net niet, zij het een beetje motregen. Het duurt een tijd voor ik de stad uit ben (een mooie stad, die ik vrijdagavond nog even bezocht heb toen ik mijn boodschappen voor vandaag deed).
Eenmaal buiten de stad begint de ellende. Het begint te regenen… en de wind blaast niet in het voordeel! De klimmetjes liegen er ook niet om: het begint met drie en vier procent, maar na meerdere hectometers worden het er negen, tien en zelfs elf! Mijn motor trekt het niet en voor hij zichzelf opblaast, stap ik van mijn fiets. Dit is te heftig voor mij! Gelukkig rijd ik op een departementale (D-)weg en is het daarna iets beter te doen. Toch is de regen en de wind best heftig en vraagt het veel energie. Ik vraag me af of ik Reims zal bereiken en niet eerder zal moeten stoppen. Maar, waar? Ik volg trouw de aanwijzingen van Komoot en die stuurt me ineens van de D3 weg, het dorp in. Dan begint de ene klim met afdaling tegen de wind in, ook weer met acht tot negen procent. Ik merk dat zes procent nog vol te houden is, maar eenmaal daarboven rijd ik in overdrive. Nog erger is het wanneer Komoot me ineens op een kiezelweg doet rijden, drie kilometer lang. Ik kruis een andere D-weg. Komoot zeg rechtdoor. Een wegwijzer geeft links aan naar Rethel. Dat ligt op de weg naar Reims. Komoot krijgt van mij vandaag een onvoldoende. Ik kies de D985 en rijd met lichtere hellingen (drie tot vier procent) naar Rethel. Daar kom ik aan om kwart over twaalf. Mijn teller geeft aan dat ik tweeënveertig kilometer gereden heb.
In een bar drink ik warme chocolademelk. Dat kikkert me op. Volgens de barman is het nog vijfendertig kilometer naar Reims. Google (want ik vertrouw Komoot niet meer) geeft aan dat het nog achtendertig kilometer is langs de gemakkelijkste weg of tweeënveertig langs een andere weg. Ik weet niet goed waar ik hier ergens overnachting moet vinden en op dat moment is het opgehouden met regenen. Ik besluit na een verkwikkende lunch om toch maar door te rijden naar Reims. Ongeveer veertig kilometer en ik moet er rond vier uur zijn. Deze keer volg ik Google. Even buiten Rethel kom ik op een veldpad van klei dat bezaaid is met kiezels. De klei draait helemaal in mijn fiets, de kiezels kletsen tegen het spatbord aan en na een tijd is er geen rijden maar aan. Maar, ik moet verder. Dus ga ik maar te voet de drieënhalve kilometer landweg. Midden in niemandsland krijg ik weer alle zegen van boven en valt de regen in bakken uit de lucht. Dan kom ik op een geasfalteerd pad dat langs de snelweg loopt. Dat is een stuk aangenamer rijden. Tot die weg ophoudt en Google me langs een andere weg verder leidt. Volgens de kaart kom ik terug op een weg langs de snelweg. Ik volg die richting, maar kom al gauw weer op een kleiachtige veldweg. Na nog geen meter zit mijn fiets weer helemaal onder de klei. Ik keer terug en zoek een andere weg. Die voert me over heuvelachtig gebied over Tagnon naar Bazancourt. Google heeft mijn route terug opgepikt en stuurt me nu verder. Maar weer kom ik op een aarden landweg uit. Ik keer om en geef Google nul op tien voor wegbegeleiding voor de fiets buiten stedelijk gebied. Ik volg de kaart en rijd verder naar Reims. Het is gestopt met regenen, maar in de plaats krijg ik de wind van voren - een harde wind, erger dan vanochtend. Zelfs bij een lichte afdaling moet ik zwaar doortrappen. Mijn energie raakt stilaan op. De kilometers vorderen langzaam.
Onderweg denk ik terug aan een van de boodschappen van Maria in Beauraing: ‘Heb je me lief? Offer je dan op voor mij.’ Ik denk ook aan alle feestelijkheden bij de aanstelling van de nieuwe provinciaal en bedenk dan: laat deze dag dan maar een offer zijn voor het welzijn van onze provincie…

Het is kwart over vier. Helemaal leeg gereden kom ik aan bij de kathedraal van Reims. Wat een prachtig, majestueus gebouw! Maar ik ben te moe om er echt veel aandacht aan te geven. Dat komt nog wel. Ik parkeer mijn fiets en ga de kathedraal binnen. Daar is iemand voor de verwelkoming van de pelgrims. Ik laat een stempel zetten in mijn credential en krijg een adres van een hostel waar pelgrims aan gereduceerde prijs kunnen overnachten. Het is vijf minuten fietsen van de kathedraal. Ik bel: er is plaats. Ik rijd direct naar ginds en vraag of ik ook twee nachten kan blijven. Dat kan. De gereduceerde prijs is 80 euro voor twee nachten met ontbijt). Ik ben maar al te blij en installeer me op mijn kamer. Toch maar snel de vermoeidheid en de klei met een douche zoveel mogelijk wegwassen. Niet voordat ik mijn fiets zoveel mogelijk schoongemaakt heb. Gelukkig brokkelt de klei zo van de fiets af. Ik ben er hoe dan ook een flink half uur mee bezig. Ook de tassen moeten een beurt krijgen.
Ik rust wat uit op bed en ga rond half acht een restaurant opzoeken. Bij de kathedraal (tien minuten lopen) vind ik een plek waar ik mijzelf verwen. Om een beetje vakantiegevoel te creëren begin ik met een ricard! Dan neem ik een voorgerecht (zalmtartaar) en een stevige biefstuk. Ik bestel er een karafje wijn bij. De sommelier komt mij wijn schenken. Ik vind het vreemd dat hij mijn glas vult met een wijn waarvan ik de naam niet herken, maar ik denk: het zal wel goed zijn. Enkele minuten later komt de man bij me en zegt dat hij zich vergist heeft. HIj heeft me een glas (dure) wijn geschonken, maar ik krijg het gratis. Dan komt de karaf bestelde wijn. De wijnen smaken heerlijk, maar ik voel dat de vermoeidheid het effect van de wijn verhoogt. De hele goede wijn drink ik helemaal op, maar van de bestelde wijn moet ik het laatste deel toch laten staan. Ik wil nog op een fatsoenlijke manier op mijn kamer geraken.
Met een goed (en opgelaten) gevoel verlaat ik het restaurant. Ik kom op mijn kamer, gooi wat er op bed ligt op het tafeltje, doe mijn schoenen uit en laat me neerploffen op bed. God, wat was dit een bewogen dag. Dankjewel dat ik het gehaald heb, dankjewel voor de heerlijke maaltijd, dankjewel dat je met me meegaat.

Ik val in een diepe slaap en wordt ‘s ochtends heerlijk wakker. Mijn benen voelen wat beurs aan en mijn hart klopt nog altijd iets sneller dan normaal. Goed dat ik vandaag een rustdag ingepland heb. Ik sta rond acht uur op en ga uitgebreid ontbijten. Jammer dat er geen croissantjes zijn, maar voor de rest is het eten prima. Na het ontbijt doe ik de was en vertrek rond half elf naar de kathedraal om aan de eucharistie van elf uur deel te nemen. Het is een stemmige viering. Ik zit redelijk vooraan en heb pas op het einde van de viering door dat de hele kathedraal vol zit met gelovigen! De voorganger heeft een eenvoudige, maar goede preek: plaats je God op de eerste plaats in je leven? Doe je dat? Of zijn er andere goden aan wie je
voorrang geeft? Als je van God houdt, geef hem dan de eerste plaats. Wie groet je ‘s ochtends bij het opstaan? Denk je er dan aan om gewoon even dank te zeggen aan God voor de nieuwe dag? En als je God de eerste plaats geeft, wees dan ook goed voor je medemens.
Na de viering ga ik de stad verkennen, iets eenvoudigs eten en beslis dan om terug te keren naar mijn kamer om wat te rusten. Mijn benen krijgen geen rust van het fietsen als ik een hele dag rondloop in de stad. Ik zet mijn tent nog uit om te drogen en kijk welke route ik morgen volg. Ik beslis om zoveel mogelijk de pelgrimsroute tot Troyes te volgen en deel de tocht in drie dagen van telkens ongeveer vijftig kilometer. Ik hoop dat ik niet te veel rariteiten van wegen tegenkom. Vanavond ga ik nog een stukje eten in de buurt en pak dan alles al zoveel mogelijk in, ga vroeg slapen om morgen fit weer de fiets op te kunnen.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht