Ontbijt om kwart voor acht u in de eetzaal van Huis van Maria. Boterhammen met Nutella. Het smaakt heerlijk. Om twintig voor negen de eucharistieviering met Mgr. Luc. Het is fijn om samen de Heer te danken voor al het goede dat Hij voor ons doet. Thema van de viering is: ‘Wees niet bang’. We hoeven inderdaad niet bang te zijn. Het lijkt wel of Hij het me door deze tocht wil duidelijk maken. Hij draagt zorg voor ons.
Na de viering stempels verzamelen en me klaarmaken voor het vertrek. Om twintig over tien start ik Komoot en ben ik weg. Ik heb nog een blikje tonijnsalade van mgr. Luc meegekregen. Het enige wat ik nog nodig heb is brood. Onderweg stop ík bij een bakker en koop drie ‘tijgerpistolets’ (voor de Nederlanders: bruine krokante broodjes). Ik trakteer mezelf nog op een ‘eclairke’, want het is immers zondag en rijd verder. Eerst een stuk terug richting Diest en Hasselt, maar dan sla ik rechtsaf richting Sint-Truiden. In een dorpscafé smul ik de tonijnsalade en broodjes op en bestel een cola.
Sint-Truiden rijd ik snel door. Men is er volop een ‘braderie’ aan het opzetten. Alle winkels houden markt voor hun deur om spullen uit de uitverkoop alsnog verkocht te krijgen. Gelukkig kom ik hier geen uur later langs.
Eens buiten Sint-Truiden begin ik te denken aan een slaapplek. Geen refugio, geen camping in de buurt. Toch maar doorrijden naar Heers en daar beginnen met zoeken. Veel medeleven van de enkelen die de warmte trotseren is er wel. Maar hulp is er niet. Vraag aan een boer, maar zelf kennen ze er geen. Ik rijd door tot Borgloon en besluit terug te keren naar Geers. Ik begin mezelf al te verwensen dat ik beter de raad van Luc van Looy opgevolgd had en doorgereden was naar Luik om daar bij de Salesianen te overnachten. Ik vond dat toen nogal ver, want ik wilde een korte rit.... Ik had net al die extra kilometers al ginds kunnen zijn. Maar ik ik vertrouw erop dat er wel iets uit de lucht zal vallen. En ja hoor. Ogenblikkelijk zie ik aan de overkant van de weg een dame een poort sluiten. Ik heb nog net de kans haar uit te leggen dat ik naar Compostella fiets en een slaapplek zoek. Ze roept haar man erbij en hij stelt voor dat ik naar Heirbaan 66 rijd. Dat is een wijnboer met een eetcafé en die laat mensen kamperen op een grasveld bij zijn wijngaard. Nog maar wat extra kilometers, maar ik heb een fijne rustige plek. Ik ben hier niet alleen maar het is er rustig. Weer een geslaagde dag.
Ook vandaag weer heb ik gesprekjes met mensen die hun diepe leed vertellen wanneer ze horen dat ik naar Compostella fiets. Schrijnende verhalen die me raken. Mijn steentje dat ik bij me heb wordt steeds beladener. Maar het is goed zo. Ik ben dankbaar dat deze mensen heel even op verhaal kunnen komen. Ik bid dat ze steun en troost mogen ervaren
In plaats van een rustige fietstocht is het toch wel zwaarder geworden dan ik wilde. Misschien kan ik morgen of overmorgen het wat rustiger aan doen, want ik voel dat mijn lichaam wel wat rust kan gebruiken. We zien wel hoe het loopt.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen. Het was me te warm en ik was ervoor minder in de stemming.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht