Het is vandaag acht september 2023. Ik word wakker en denk aan mama. Zij zou vandaag 100 jaar geworden zijn. Gelukkige verjaardag mama. Ik weet dat je van daarboven heel dicht bij me bent. Mocht je nu nog leven, ik zou op dit moment niet aan mijn tocht bezig zijn. We zouden een groots feest aan het vieren zijn. Nu vier ik het in mijn hart.

Het is een korte rit naar Porto, nog geen vijfentwintig kilometer. Ook nu weer is het zalig fietsen langs de oceaan en daarna langs de Douro. Ik kom aan in Porto en krijg mijn eerste lekke band van deze tocht. Hopelijk is het ook de laatste. In de drukte van de stad is het moeilijk om hem te herstellen. Ik pomp hem op en probeer de beveiligde fietsenstalling te bereiken. Ik moet het te voet doen, omwille van de band, maar ook omdat het steil omhoog gaat. In de fietsenstalling word ik vriendelijk onthaald. Men is bezorgd dat ik mijn fiets met alle tassen erop achterlaat, maar als ik mijn fiets goed vastleg, zullen ze er goed voor zorgen. En dat doen ze. Ik ga de stad in en heb nood aan een kop koffie. Het is ondertussen bijna middag, maar nog te vroeg om al iets te eten. Dus ik neem een koffie met twee ‘pastel de nata’ erbij. Dit is een specialiteit van Portugal. Met wat kaneel erop smaakt het heerlijk!
Dan is het echt tijd om op verkenning te gaan. Ik kijk welke de interessantste plekken zijn, duid dit aan op GoogleMaps en loop ze op die manier af. ‘s Middags eet ik voor mijn lunch een francesinha, een typisch gerecht van Porto en ga dan stilaan terug mijn fiets opzoeken. De band staat helemaal plat. Gelukkig kan ik in de fietsenstalling makkelijk de band wisselen. Iets voor vieren kan ik vertrekken. De mensen aan de balie van de garage wuiven me vriendelijk uit en ik bedank hen voor hun goede zorgen.
Het is nog een poos rijden voor ik de stad uit ben. Ik rijd over de beroemde Luis-I-brug naar de andere oever van de stad. Daar is het zowaar nog drukker door een markt of zoiets. Er zijn alleszins veel kraampjes, maar ze lijken me eerder toeristisch.
Terug de Douro af, nu aan de andere kant en dan langs de oceaan naar de eerste camping. Die is volzet. Gelukkig is er twee kilometer verderop nog een camping en daar kan ik wel terecht.
Het is ondertussen al ver vijf uur voorbij. Ik ga nog snel wat eten halen in de supermarkt vlakbij en dan is het avond.

Het was een rustige dag waarop ik opnieuw veel gezien heb. Porto is een leuke, gezellige stad. Er is veel meer te zien dan wat ik vandaag gezien heb. Ze is zeker nog eens een (uitgebreider) bezoek waard. Misschien kom ik er ooit nog wel eens, maar dan echt als toerist.
Het is nog honderdnegentig kilometer tot Fatima. Als het meezit, dan ben ik binnen drie dagen ginds. Wat gaat het toch snel!

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht