Ik doe het vandaag kalmpjes aan. Ik heb maar tweeëndertig kilometer te fietsen en ik moet niet voor de middag op een camping aankomen. Ik neem de tijd om in te pakken en nog wat te kletsen met het Nederlandse koppel. Wanneer ik vertrek merk ik dat Komoot me langs gewone wegen wil sturen. Ik vind dit, zeker voor vandaag maar niets, en kies om de Euroveloroute te volgen. Die loopt min of meer gelijk met de camino. Ik kom vandaag dus weer heel wat pelgrims tegen. De route loopt voor een groot deel over kasseien, maar ze zijn op een goede manier gelegd, dus niet al te veel hotsen en klotsen, maar rustig doorrijden was de regel. Een keer ging de route over een bospad. Dat was niet zo fijn. Ik moest alle stuurvaardigheid in me gebruiken om overeind te blijven, maar het lukte me, op een zandbak na. Daar was fietsend niet door te komen.
Wanneer ik niet op kasseien rijd, rijd ik langs de zee. Ik kom langs een havenstadje en vele andere toeristische plekken. Het is er druk. Het doet me denken aan de Belgische kust. In een stad hangt op de promenade om de vijftien meter een luidspreker waaruit muziek galmt. Plots hoor ik Rocco Granata, de Italiaanse Belg, het liedje Marina zingen. Het blijft de hele tijd door mijn hoofd naklinken. Weer een stukje nostalgie dat naar boven komt. Tussendoor houd ik nog halt. Voor een koffie met gebak betaal ik slechts twee euro. Lekker meegenomen.
Ik kom bij het fort van Sao Joao Baptista en wil er een foto nemen. Er komt een koppel langs dat me aanspreekt in het Frans. Hij is Portugees maar heeft jaren gewerkt in Frankrijk voor Michelin. Hij doet elk jaar duizenden kilometers met de fiets en is zeer geïnteresseerd in mijn tocht. Hij wil een foto van me nemen voor mij, maar ook voor hemzelf, om aan zijn vrienden te tonen. Ik laat het hem graag doen.
Ik kom rond één uur aan op de laatste camping voor Porto. Ik vind een plekje en installeer me. Ik heb eigenlijk nog niet gegeten. De supermarkt waar ik langsgegaan ben had niet veel bruikbaars voor mijn trekkersbestaan, dus ik heb maar een zak noedels van mijn noodrantsoen klaargemaakt. Voor de rest had ik een rustige middag, wat ook fijn was.
Ondertussen komt Robert ook aan op de camping. Hij heeft ook leuke ontmoetingen gehad en zijn tocht op een heel rustige manier gedaan.
‘s Avonds ga ik nog iets drinken in de bar en Robert komt er ook aan. We spreken af om samen te gaan eten. We hebben allebei zin in een goed stuk vlees. Hij bestelt een gegrilde biefstuk, ik een op steen gebakken. Ik krijg de biefstuk en de steen en mag mijn steak zelf bakken. Zo kan ik de cuisson zelf kiezen. We hebben beiden een flinke portie, het vlees is heel mals (gelukkig want de messen zijn allesbehalve scherp) en het smaakt heerlijk. Het is ook heerlijk om samen te eten. Zo smaakt het eten altijd lekkerder.
Morgen ga ik eerst Porto bezoeken en daarna de stad uitrijden op zoek naar een camping net voorbij de stad. Dan gaat het richting het zuiden naar Fatima.
Ik kan weer gaan slapen, God dankend om de mooie dag die me gegeven is.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht