Frankrijk, Oloron-Sainte-Marie

Ik beslis vandaag toch te vertrekken. Ik vrees dat ik mijn ritme van het fietsen wat te veel zal verliezen en ik weet ook niet goed of ik hier nog veel kan opsteken zonder extra informatie. Het is ook een gelegenheid om later nog een reden te hebben naar Lourdes te gaan.
Het is negen uur wanneer ik vertrek. Veronique wuift me uit en zegt me dat ik altijd in haar hart zal zijn. Ze is een geweldig lieve vrouw.
Het is mistig en miezerig. Gelukkig klaart het later uit en wordt het zonnig. De tocht is eerder gewoon, niet heel veel bijzonderheden. Toch kom ik na ongeveer tien kilometer in Bétharram, waar ook een heiligdom van Maria is. Ik houd er halt en loop de kerk in. Ik kom in Bruges. Ja, er is hier in Frankrijk ook een ‘Bruges’. Maar hier ligt dat niet aan de kust, ook niet in een vlak land. Na Bruges begint een lange, bij momenten steile klim tot in St. Colome. Gelukkig is daar iemand die me een andere weg wijst, waardoor ik zo goed als geen beklimmingen meer moet doen tot in Oloron-Ste-Marie.
Ik krijg een plekje in de herberg, samen met twee Fransmannen. Serge is een bijzonder man. Hij is al twintig jaar wandelaar, pelgrim, is al vijfenveertig keer naar Santiago gegaan en meerdere keren naar Rome, heeft zich toegewijd aan Christus en weet alles van de bedevaartplaatsen in Frankrijk en Spanje. We maken samen spaghetti en bij het eten krijg ik nog veel meer informatie over alle herbergen en hun kostprijs in Frankrijk en Spanje.

Bij mijn vertrek had ik een weemoedig gevoel. Ik weet niet goed wat me bezighoudt. Ik denk dat ik misschien toch beter nog een dag in Lourdes gebleven was. Maar ik heb beslist en moet nu verder. Er loopt deze ochtend van alles door mijn hoofd. Waarom ben ik deze tocht begonnen en heeft hij al iets opgeleverd? Het doel van de tocht is dat ik mezelf en mijn roeping (terug)vind. Hoever staat het daar nu mee? Wat ik nu wel zeker weet is dat mijn geloof terug een boost gekregen heeft. Enkele maanden geleden twijfelde ik soms nog. Nu weet ik het zeker, voor zover men altijd zeker is, God, Jezus, Maria, ze zijn voor mij een belangrijke realiteit in mijn leven. Contacten met mensen zijn voor mij ook heel belangrijk: de ontmoetingen met mensen geven me telkens een goed gevoel en maken me gelukkig. Hoe ik dit straks, wanneer ik terug ben van mijn tocht, concreter vorm kan geven, dat is me nog niet duidelijk. Misschien wordt het me ook maar duidelijk vanuit de realiteit waar ik dan insta.
Ik denk ook terug aan wat ik twee dagen geleden schreef over de reacties in mijn blog. Ondertussen heb ik van meerdere mensen reacties gekregen. Dat doet me heel veel plezier. Anderzijds bedenk ik dat het verlangen naar reacties een nevenwerking is van een blog als deze. Omdat er kan gereageerd worden, ga je je afstemmen op de reacties. Uiteindelijk is dit niet mijn eerste bedoeling: het is vooral een neerschrijven van wat ik ervaar en wat me bezighoud tijdens mijn tocht. Ik wil jullie hiervan laten delen, maar uiteindelijk is het niet belangrijk of en hoe er gereageerd wordt. Het verwachten van reacties is eigenlijk een vorm van ijdelheid, van zwakte, van zoeken naar bevestiging. Het is goed dat een mens bevestigd wordt, dat gebeurt eigenlijk altijd wel. Het verlangen ernaar kan een valstrik zijn om je geluk daarvan te laten afhangen. Ik laat het dus los en ga gewoon door met schrijven, zonder bij te houden hoeveel reacties ik krijg en wie reageert en niet reageert. Ik ga gewoon mijn weg.
Morgen weer een stukje van de weg. Misschien de laatste volle dag in Frankrijk, waar ik vele weken doorgefietst ben.

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht

9 aug 2023Dag 47 - Lourdes, tweede dag

11 aug 2023Dag 49 - Laatste dag Frankrijk

Al 10 reacties bij dit reisverslag

Wat je tocht je opbrengt? Dat is niet te vangen met woorden. Dat zit in je. In je hart, in je lijf, in iedere cel van je lichaam. De tocht gaat niet over wat het je zal opbrengen, het brengt je gewoon daar waar je wezen moet.
Angelika ❤️ Hans 2023-08-10 21:39:42

Als je in dit verhaal terug komt op Lourdes ,tsien dat gevoel had ik ook altijd eerst bij aankomst blijheid dan bij de 2de dag ja ik heb het allemaal wel gezien en bij vertrek weemoed dat je het weer moet achterlaten, maar ja je moet weer verder en een ervaring rijker die je ze niet meer afpakken. En nu richting Spanje ,nieuwe ervaringen en nieuwe mensen tegenkomen. Slaap wel.
Pieter 2023-08-10 21:44:50

Wijze diagnose. Deze komt tot ook boven drijven. Wie weet de invulling van de verwachtingen ook. Mazzel
Ger 2023-08-10 21:59:27

Het kenmerk van jouw reis lijkt op een zoektocht. Een zoektocht naar jezelf met heel veel vragen: heb ik vrede met wie en wat ik ben? En, nog belangrijker: heb ik enig idee hoe ik mijn toekomst wil invullen? Soms komt de reactie van boven, maar meestal lijkt het dat er niemand is die jou begeleidt. Maar met enig geduld komt er een antwoord die jou de zekerheid biedt die jij zoekt.
John Smeur 2023-08-10 22:00:57

Heb maar vertrouwen. En laat maar los. Je probeert alles te ervaren als een geschenk, en dat is eigenlijk wat we allemaal best leren. Zoals steeds ben je voor mij een voorbeeld. ❤️
Gert 2023-08-10 22:03:30

Kort: 🫵👌
Ronny 2023-08-10 22:29:46

Geniet van je ontmoetingen in het hier en nu. Niet te veel denken aan doelen en antwoorden. Die komen vanzelf wel bovendrijven.
Nicole Van Soest 2023-08-10 23:25:33

Ik denk ook dat je pas, als je terug bent van je tocht, kan zien hoe je je ervaringen vorm kan geven. Dat hoop ik tenminste. Er komt zoveel op je af, je leert zoveel, en je hebt niet echt de tijd alles een plek te geven, want dan dient het volgende zich weer aan! Een ding weet ik wel, de camino geeft je wat je het hardst nodig hebt, dus denk loslaten en op je aflaten komen, dan komt het goed!
Frida 2023-08-10 23:44:11

Beste Dominique. Ik begrijp je rollercoaster gevoel. Je bent nu helemaal los van je dagelijkse realiteit in de eigen omgeving. Maar beleeft wel de realiteit van elke dag in je reis! Dus... net wat je zegt: na de tocht kun je pas ervaren, wat dat verandert in je omgaan met de "dagelijkse" realiteit! Als 84 jarige durf ik te stellen: je komt tot de ontdekking, dat je leven rijker wordt. Ondanks het feit, dat je meer moeite hebt om de vaart er in te houden.
Jacques vd P 2023-08-11 09:49:37

Lieve nonkel Dominiek, Mooi inzicht en ook zo waardevol… je hangt niet af van de goedkeuring van anderen, hier niet maar ook thuis niet. Je mag jouw weg gaan, nu en thuis (waar voor jou thuis dan is of mag worden). Ik voel dat het steeds meer vorm aan het krijgen is… laat het antwoord maar langzaam van binnenuit ontstaan. Je kan het, als je wenst, ook gerust eens luidop vragen aan God, Jezus en Maria… maar ook aan oma en opa… wie weet krijg je wel een antwoord en dit kan zijn via wat je ziet, een gedachte, een ontmoeting, een liedje dat je plots hoort,… je kan ook gerust echt een teken vragen. Overledenen communiceren vaak met veertjes op jouw pad. (Je hoeft hier niets mee als je dat niet gelooft) zoals ik al eerder schreef, dieren met wie je een ontmoeting hebt, komen jou vaak ook iets zeggen. Het ego wil altijd snel weten, heeft oordelen als iets niet gaat en dingen doen, de ziel gaat gewoon op eigen tempo… je bent perfect waar je nu moet zijn 💕 met begeleiding van het goddelijke en de steun van velen die om je geven. Veel liefs, Lieve
Lieve 2023-08-12 07:24:31