Frankrijk, Lourdes

Gisteren op tijd gaan slapen, maar wakker gemaakt door een pelgrim die laat zijn bed kwam opzoeken en vanaf elf uur geregeld de deur opendeed. Uiteindelijk ging hij pas iets voor middernacht slapen en begon direct te snurken. Toch maar mijn oordopjes in gedaan en uiteindelijk vrij snel daarna ingeslapen.
Ik word pas na achten wakker en heb, na het voorval met de late slaper, goed geslapen. Het ontbijt is tot negen uur, ik kan dus nog rustig gaan eten. Iets na negenen vertrek ik naar het heiligdom.
Het eerste wat ik wil doen is kaarsen aansteken. Ik koop er een behoorlijk aantal en steek ze een voor een aan. Bij elke kaars denk ik aan de vele intenties die ik meedraag, de velen aan wie ik beloofd heb om aan hen te denken, hier in Lourdes en straks in Santiago. Dan loop ik nog rond en neem foto’s. Ik voel me een beetje een toerist, maar besef dat het moment van bezinning wel zal komen, eens ik de plek verkend heb en wat rust gevonden heb. Toch is het niet gemakkelijk om rust te vinden. Het wordt almaar drukker. Soms heb ik niet de indruk op een bezinningsplek te zijn. Mensen lopen rond, praten en zijn maar bezig met uiterlijke dingen en elkaar. Toch roept deze plaats ook respect op: de vele zieken en gehandicapten die in rolstoelen door vrijwilligers worden vervoerd, mensen die in de drukte proberen te bidden, het voortdurende rozenkransgebed aan de grot, de vele eucharistievieringen die plaats vinden. Ik probeer de drukte los te laten en zie tekenen van geloof en dat raakt me op de een of andere manier. Ik neem deel aan de eucharistieviering (in het Frans) van kwart over elf. Feest van Dominicus - niet mijn patroonheilige, dat is Dominiek Savio - bezieler van het rozenkransgebed. De preek gaat dus over het rozenkransgebed, maar dat mag in dit oord van rozenkransen bidden.
Tussendoor probeer ik ook nog aan het bad te geraken. Er wordt sinds corona niet meer ondergedompeld, wat jammer is, maar je krijgt water over je handen en wast je gezicht. Het is echter veel te druk en ik was mijn handen en gezicht aan de vele kraantjes die er zijn. Ik moet er wel een stuk of tien proberen vooraleer ik er een heb waar effectief een straaltje uitkomt. Misschien probeer ik morgen toch nog de andere versie
‘s Middags ga ik in een snackbar iets verder dan de drukke straat een goedkope hamburger eten en keer daarna terug naar de herberg om wat te rusten. Rond half drie ga ik terug naar de grot. Er is niet heel veel volk dat staat aan te schuiven, dus ik profiteer ervan om snel aan te sluiten en volg de rij, die steeds afgestopt wordt wanneer er mensen met een rolstoel aankomen. Mooi dat men deze mensen voorrang geeft. Terwijl ik aanschuif wordt de rozenkrans in het Engels gebeden. Ik bid gewoon mee en blijf achteraf nog even tot het einde van het gebed.
De ervaringen van mijn tocht doen in mij het verlangen groeien om te biechten. Ik moet toegeven dat ook voor mij dit sacrament niet gemakkelijk is. Het confronteert je met jezelf en je eigen kleinheid. Maar dat doet de pelgrimstocht ook met me. In zekere zin vind ik een parallel tussen beide. Tijdens mijn tocht krijg ik zoveel genadegaven, geschenken, mooie ervaringen, die me telkens het gevoel geven dat Hij me bemint, dat Hij met mij begaan is, ondanks wie ik ben. Het is omdat deze tocht me de tijd geeft om me ervoor open te stellen, om ontvankelijk te worden voor het goede dat Hij in elke mens legt. Is de vergeving bij de biecht ook niet zo een geschenk dat Hij wil geven omdat Hij me bemint? Ik wil me, zoals in mijn tocht, ook dieper openstellen voor zijn Liefde en de stap zetten. Misschien herken jij dat ook wel in jezelf: die drempel die je over moet om iets te wagen, om je te laten raken. Ik voel dat voor mij dit moment nu gekomen is. Echter, bijna denk ik dat Hij het nog niet het juiste moment vindt. Ik kan pas ‘s middags na half vier terecht voor een Nederlandstalige biecht, iets waaraan ik de voorkeur geef dan in een andere taal. Ik kom daar aan, word eerst naar de verkeerde plek verwezen, kom dan aan de juiste biechtstoel, zit te wachten, maar dan blijkt dat de priester er vandaag niet is. Heb ik dan mezelf overreden om te gaan, het lukt niet. Misschien lukt het morgen wel. Maar, zoals het bij alles op mijn tocht gaat: we zien wel hoe het loopt en leggen het in zijn hand.
Ik loop nog wat rond in Lourdes zelf en bezoek het geboortehuis en het huis van St. Bernadette, trakteer mezelf op een ijsje, want het is vandaag heel warm en keer dan terug om wat te rusten en mijn blog te schrijven.
Vanavond ga ik nog deelnemen aan de kaarsjesprocessie. Morgen nog een dagje Lourdes om datgene te doen wat vandaag niet gelukt is.
Ik wil het vandaag ook nog even hebben over de verbondenheid met jullie, die mijn blog lezen. Ik krijg elke dag een aantal reacties, van sommigen haast elke dag. Dat doet deugd en geeft me kracht en verbondenheid. Anderen doen het af en toe en dat is ook heel fijn. Zo weet ik dat ook wij met elkaar verbonden zijn. Van anderen krijg ik wel eens een mailtje of een appje omdat ze graag iets persoonlijk vertellen. Ook daar ben ik heel blij mee. Tijdens de eucharistieviering vanochtend heb ik in het bijzonder gebeden voor mijn provincie van de salesianen in Vlaanderen en Nederland. Ik bad dat wij als salesianen op een intense manier bij jongeren en gewone mensen aanwezig zouden zijn en dat we bereid zouden zijn om daarvoor nieuwe wegen te zoeken, zodat we onze zending ten volle waar kunnen maken. Tegelijk kwam in mij een onbehaaglijk gevoel naar boven. In al de reacties die ik ontvang, hoor ik weinig van mijn medebroeders, enkele niet te na gesproken die een reactie gaven of een berichtje stuurden. Ik vroeg me af: lezen ze mijn verhaal, zijn ze met mij verbonden, zijn wij met elkaar verbonden? Misschien hebben ze geen tijd of is het niet gemakkelijk te reageren. In zekere zin vind ik het jammer dat het van die kant van het thuisfront zo stil is. Mijn blijdschap was dan ook heel groot dat ik vandaag, toen ik terug was, een mailtje van een medebroeder vond die me een hele mooie boodschap stuurde. Hij maakt mijn dag weer goed!

Geschreven door Dominiek.op.pelgrimstocht

7 aug 2023Dag 45 - LOURDES!

9 aug 2023Dag 47 - Lourdes, tweede dag

Al 17 reacties bij dit reisverslag

Dag nonkel Dominiek, Amai ik kan me inderdaad inbeelden dat het dan vanuit de stilte plots heel veel volk samen is… Wat nog mag gebeuren dat zal inderdaad wel gebeuren. Al zou ik het fijn vinden als je toch nog aan het bad geraakt omdat ik het gevoel heb dat dat iets voor je kan betekenen. Vooral ook vanuit het mogen ontvangen. Misschien kan het water jouw biecht op een andere manier zuiveren… zonder dat de woorden daarom luidop dienen uitgesproken te worden… misschien dat daarom die priester er vandaag net niet was… het zal zichzelf wel uitwijzen… 🙂 Ik heb me ook al afgevraagd of het niet fijn zou zijn als er ook hier zoiets zou zijn als een hartje of zo waar je op kan klikken. Zodat jij wel kan zien wie er volgt, ook als ze niets schrijven. Soms denk ik ‘ik plaats gewoon een hartje’ als ik niet direct weet wat te schrijven. Maar dat lijkt me dan vaak ook zo weinig, waar dan niets typen natuurlijk nog minder is 🙃 Veel liefs, Lieve
Lieve 2023-08-08 19:33:15

Sommige halen hun neus op als je zegt ik ga naar Lourdes maar voor mij het is als een magneet het blijft je altijd aantrekken net thuiskomen moeilijk los laten en weer met een goed gevoel vertrekken beseffend dat je zoals ze bij ons zeggen : je bent nog bij de goei.Je ziet wat je ziet in Lourdes. Was vanmiddag nog bij een tante van Thérèse en die zei ik heb nog noveenkaarsen kun je er iets mee doen , ja ja we moeten het licht brandend houden voor u Dominiek ea. Goede nachtrust gewenst zonder nachtbrakers slaap wel.
Pieter 2023-08-08 19:40:27

Dag Dominiek, Jouw geloof in God is zo groot. Knap hoe je alles over je laat komen . Ik haal daar kracht uit. Elke zondag in de kapel wordt voor je gebeden , …ook veel bewondering voor jouw doorzettingsvermogen. Verbonden met jou is in Assel echt iedereen !! Nog veel goede momenten toegewenst !!
Topy 2023-08-08 19:53:59

Ik ben niet zo iemand van mensenmassa’s en heiligdommen. Ik vraag me dan af of mensen meedoen omwille van het meedoen. Het zeggen dat je er geweest bent. Jouw verhaal van vandaag en de foto’s laten me gelukkig ook de andere kant zien. Ik zie mensen die oprecht een spirituele ervaring hebben. Voor wie de diepe verbondenheid het God telt. Ik hoop dat je ook morgen weer veel inspiratie mag opdoen en dichter bij God en jezelf komt. Weet ook dat jouw tijd in Amsterdam voor mij en mijn familie belangrijk was. Jij bent 1 van de mensen geweest die me weer thuis hebben laten komen in een geloofsgemeenschap. Dat betekent nog steeds veel voor mij. En je was er, in alle drukte, toen we je hulp inriepen voor mijn vader. Dat heeft ons gezin zeer geraakt en ons allen veel kracht gegeven. Dat moest ik gewoon nog even kwijt. Voor morgen nog alle goeds gewenst!
Nicole Van Soest 2023-08-08 20:07:06

Lieve Dominiek,
Rie 2023-08-08 21:17:06

Ik ben lang geleden met een ernstig zieke patiënt in Lourdes geweest, die enige maanden later op 8 December is overleden, dit roept veel herinneringen op, ben een beetje bij je, liefs
Rie 2023-08-08 21:21:07

❤️
Angelika ❤️ Hans 2023-08-08 21:36:33

Wij zijn in Lourdes geweest en hebben onze ogen toen uitgekeken, zoveel mensen die er voor elkaar zijn en elkaar helpen. we hebben daar toen een Engelse dienst en een Nederlandse dienst bij gewoond wat een mooie en fijne belevenis was dat. En dat roze rans bidden dat is een heel mooi iets. zowel door oudere en jongere mensen werd dat gedaan. Morgen weer een mooie dag toegewenst.
Eduard en Silvia Duivenbode 2023-08-08 21:59:37

Ik vind dat idee van dat hartje van Lieve wel heel mooi. Elke dag kijk ik uit naar je verhaal en stuur ook ik je in gedachten een hartje. En nu stuur ik er ook een voor Lieve, dus nu zijn het er twee, kijk maar: 💙💖
Marlies 2023-08-08 22:15:58

Lieve Dominiek, ik ben zo’n stille lezer😊Iedere avond lees voor het slapen gaan jouw verslag en leef zo met jouw beleving een beetje mee wat mij weer tot steun en inspiratie is🥰
Karin nieman 2023-08-08 22:37:42

Wat een mooie ervaring en wat vertel je dit met zo veel gevoel. Ik kijk iedere dag weer uit naar je verhaal. Ik vind het zo knap dat je dit doet en zo intens geniet en echt tot bezinning komt. In gedachten fiets ik mee en zie voor me wat je mee maakt. Goede nacht en tot morgen!
Anno 2023-08-08 23:31:12

Wauw, wat heb je dat mooi verwoord. Zou die priester niet zijn opkomen dagen, omdat jij misschien ook bij jezelf moet zijn? Ik herken zoveel van wat je schrijft, overweldigend soms, wat de camino met je doet! Wij komen morgen aan in Compostella, natuurlijk brand ik weer een kaars voor je, we zullen Compostella laten weten dat je er aan komt! ;-) Voor morgen weer een inspirerende dag! Lieve groet!
Frida 2023-08-08 23:47:20

Ik ga al jarenlang iedere maand naar Jeroen. Hij is verstandelijk en lichamelijk gehandicapt. Hij is katholiek. Hij is tweemaal in zijn leven naar Lourdes geweest en praat daar veel over. Telkens glimmen zijn ogen. Dat raakt me iedere keer weer. Geregeld denk ik dat wij, de protestanten, veel te veel hebben weggegooid tijdens de reformatie…. Hoe mooi zijn dit soort rituelen, hoe helend, hoeveel kracht kun je er ontlenen. Alleen dat biechten…. Daar moeten we het bij terugkomst nog maar eens over hebben. Ik snap dat niet goed. En de katholieke mensen in mijn omgeving gaan niet meer ter biecht.
Liesbeth 2023-08-09 08:53:29

Ik was in 1962, als dienstplichtige, voor het eerst in Lourdes en wel met de militaire bedevaart. Het heeft een grote indruk op mij gemaakt op het moment dat duizenden militairen, uit de hele wereld, tijdens de mis in de ondergrondse basiliek gelijktijdig, zonder commando, op de knieën gaan. Evenals de licht processie. Het geeft een groot gevoel van samen.
Ben Willmars 2023-08-09 12:05:21

Loop altijd een beetje achter de feiten aan. Dat komt omdat ik je verhaal altijd de dag erna lees. ‘S avonds vroeg aan de dialyse. Ik zou best bij je in Lourdes willen zijn, maar dat zit er niet meer in.. weet dat ik dagelijks voor je bid en op zondag houd ik “het warm” in de kapel. Ondertussen heeft Jos plaats gemaakt voor Hans. Jos is goed uitgeluid, Hans met geestdrift ontvangen.
HansBosch 2023-08-09 18:43:45

We blijven verbonden Dominiek als medebroeder. Zo af en toe stuur ik je een berichtje. Lourdes is voor mij het wonder van de verbondenheid en barmhartigheid. Wij steken voor jou- ik noem je vaak in mijn overweging- ook een kaarsje aan. Hope and pray.
Bernhard 2023-08-09 20:53:17