Maandag
Een lekkere dag om te fietsen vandaag, de benen zijn weer goed, en het heeft een beetje geregend, waardoor het is afgekoeld. Ik rijd door een prachtig natuurgebied, prachtig en rustig. De tweede helft van de rit zit ik blijkbaar op een populair weggetje, want de scootersv liegen me om de oren. Zo ontzettend veel! En een helm is verplicht, maar het lijkt erop alsof dat alleen voor de volwassenen geldt, want de 1,2 of 3 kinderen zitten volledig onbeschermd achterop, voorop of tussen twee volwassenen in. En scheuren maar 🛵 🏎.

Na 60 km ben bij Villa Carla in het plaatsje Balapitiya. Weer pal aan het strand🏖 . De villa is van Carla, een ‘lokale’ italiaanse, en heeft 4 gastenkamers, een zwembad en zeer gedienstig personeel. Iets te gedienstig voor mij, want als ik wil gaan zwemmen in zee gaat er een bewaker -geen David Haselhoff look-a-like, - met me mee. Eerst hijst hij de vlag Sri Lanka 🇱🇰 voor als ik afdrijf, en vervolgens blijft hij staan kijken of ik niet verdrink. Ik vind het erg overdreven maar krijg ongelijk. Opeens heeft een grote golf 🌊 me te pakken en smijt me op het strand. Maar helaas blijft het daar niet bij en word ik door een andere golf weer mee terug gezogen. En zo gaat het nog even door, als in een wasmachine 🔄 zeg maar. De bewaker wil al een reddingsboei aan een lier uitgooien maar het lukt me op eigen kracht😅. Mijn rechtenheup en -bil voelen beurs, die zijn vast blauw morgen😳.

Als ik besluit om dan maar een wandelingetje langs het strand te maken, maakt de bewaker me met gromgeluid en bijtgebaren duidelijk dat de strandhonden🏝 🐕 heel gevaarlijk zijn. Hij roept er een collega bij en met z’n tweeën lopen ze, beide gewapend met een flinke stok, op 10 meter achter me aan. Dit voelt ongemakkelijk en ook zielig voor de honden, dus na 5 minuten keer ik om. Voor iedereen beter als ik me beperk tot een duik in het zwembad😂. Van de -overigens geweldige- kok van de villa leer ik: “if the locals don’t swim, don’t swim mem’. Okee, logisch wel eigenlijk😎 Als ik ga slapen zie ik enorm veel lichtjes op zee… vissersboten die daar de hele nacht liggen en morgenochtend weer terug komen….Wat een indrukwekkend land toch…

Dinsdag
De moesson heeft me toch gevonden, dus regencape aan vandaag. Eerst ga ik naar een zeeschildpadden rescue centrum. Daar zijn er veel van langs de kust. Ze kopen (van het entreegeld van de toeristen en giften) de eieren op van de vissers en plaatsen de uitgekomenen schildpadden soms na twee dagen maar ook vaak pas jaren later terug in zee. Anders worden de eieren vaak opgegeten door allerlei beesten. Een zeeschildpad kan per nest wel 150 eieren leggen en ze hebben wel 5 nesten per jaar. Geen wonder dat er zoveel van zijn dus…Mooi werk met veel internationale studenten als vrijwilligers.
Daarna fiets ik nog zo’n 20 km verder, want ik heb een kamer geboekt in de River View Villas. Extra betaald voor een room with a view. Helaas stortregende het zo hard dat het plastic vowgordijn voor mijn balkon werd neergelaten. No view dus😂

Het blijkt een Ayurvedisch centrum te zijn, en de meeste mensen (vooral veel duitsers) zijn hier langere tijd voor behandelingen. Als ik even rondloop word ik aangesproken door een aardige man, blijkt dat de ayurvedisch arts te zijn. Hij vraagt of ik morgen een uitgebreid consult wil, maar nee, dan fiets ik verder. Voel me ook best heel gezond eigenlijk😅. Maar een massage lijkt me best lekker zeg ik. En wow, 1,5 uur, echt de beste massage die ik ooit heb gehad. ‘S avonds aryuvedisch eten, heel gezond, geen vis en vlees, geen zuivel, geen koffie, geen alcohol. Maar echt heerlijk. Er zit een frans gezin naast me dat hier ook toevallig is beland. De man zegt dat hij straks stiekem een cafetaria gaat zoeken😂. Als ik opsta hoor ik van de groep dat er morgen om 6.00 uur medidatie met een monnik is en om 7.00 uur yoga🧘‍♀️. Okee, even kijken nog maar😅.

Geschreven door Waar.is.Marieke