Vandaag blijf ik in Puttalam, ben wel benieuwd naar de zoutpannen. En een beetje tranquilo in deze hitte is ook wel even goed. Ik ga eens eerst op zoek naar ultragoede zonnebrand voor witte mensen😎 En ik moet mijn biljetten van 5000 rupees (ongeveer €15) in zien te wisselen voor kleiner, want dit is veel te groot geld voor die stalletjes en winkeltjes onderweg.

Als ik stop bij de Pan Asia bank wordt ik hoffelijk naar binnen begeleid en hoef ik - in tegenstelling tot de locals - geen nummertje te trekken. Vervolgens mag ik naar de balie van de baas, en dat alles om 5 briefjes van 5000 te wisselen😂
Met een dik pak briefjes wordt ik weer vol egards de bank uit begeleid🥰. De portier begint voorzichtig in het engels te praten en hoort me uit over mijn fietstocht. En net als een aantal andere mensen al eerder (vooral mannen) vraagt hij hoe oud ik ben. Ik wil niet liegen dus zegt ‘60’ en spontaan slaat hij de hand voor zijn mond en begint daarna te 👏 😂

Naast de bank is de ziekenhuis-apotheek, dat lijkt me wel een geschikte plek voor de beste zonnebrand. Het is fantastisch daarbinnen: allemaal giechelend jong vrouwelijk personeel dat kijkt naar een rare fietser. De apotheker is enige man in het gezelschap en hij suggereert dat ik naar een huidarts in het ziekenhuis ernaast ga. Nou… dát lijkt me niet zo’n goed idee… Maar hij kijkt nog steeds streng naar mijn vuurrode handen 🧐…Om te bewijzen dat ik geen ziekenhuisgval ben, rol ik een stuk mouw op. De man bestudeert mijn arm en knikt dan. Ik krijg een in elk geval een helel dure factor 50 mee , speciaal voor kinderen😅🙏🏻.

Dan op zoek naar een lokale fietsenmaker. Mijn achterderailleur is niet goed afgesteld, de versnellingskabel moet wat strakker aangetrokken en ik krijg ‘m zelf niet los. Na veel vragen en doorverwijzigingen vind ik in een achterafstraatje de fietsenmaker. Hij haalt zijn buurman erbij die wat engels spreekt en na 5 minuten is het probleem verholpen. De buurman hoort mij ondertussen uit, vraagt ook weer naar mijn leeftijd en gzinssituatie en biedt aan mijn fiets te kopen…

En dan op naar de Zoutpannen! Die zijn echt wel indrukwekkend , een soort buitenaards landschap met al die bassins met zoutkorstten. Het principe is simpel : het zoute zeewater loopt in ondiepe bekkens, en als het water na ongeveer een half jaar verdampt is blijft er een laag zoutkristallen over die handmatig worden gewonnen. Ik heb het te doen met die mensen die ik in de brandende zon zie werken. Ook hier veel heel veel aanspraak, en ik krijg het aanbod om mee te helpen maar met die zon… beter even niet☀️.

Op de terugweg nog een groot wit antizonnebrand-herenoverhemd gescoord, ik weet ook niet waarom ik mijn blouse dit keer niet mee heb🤷🏻‍♀️ Een lieve man die ziet dat ik de sokken over mijn verbrande handen trekt, loopt zijn winkel in en komt terug met een tube aloe vera. Heel zorgvuldig smeett hij mijn handen in en schenkt me de tube.

Wat een lieve mensen hier! Morgen naar het Wildpattu National Park. Ik ga maar eens vroeg op om de hitte wat voor te zijn😉

Geschreven door Waar.is.Marieke