Vrijdag
De komende dagen wijk wat af van de route die Awol bedacht heeft. Ik sla het safari-oord Udawawele over, omdat ik twee safari’s wel genoeg vind. En de kustplaats Tangawelle is volgens de locals veel beter dan Dikwella, dus dat vraagt om een eigen route. Omdat de app Mapy.cz mij -ondanks de ‘racefiets’ instelling steeds over de ‘meer-gaten-dan-weg’ paadjes leidt, ga ik over op de concurrent Maps.me. Die doet het beter en leidt me helemaal binnendoor naar een tussenstation om te overnachten, de plaats met weer een onuitspraakbare naam Embilipitya. Onderweg ga ik op eetavontuur in een lokaal tentje, geen idee wat ik eet, maar ‘no meat mem’. Ook meteen maar even van hun toilet 🚾 gebruik maken want wildplassen is geen optie in dit land, overal en altijd zijn er mensen.

Omdat alle toeristen naar Udawawele gaan, ben ik en route en in de plaats zelf een bezienswaardigheid. De hele dag wordt er luid gegroet en verschllende keren moet ik stoppen omdat de mensen in zeer gebrekkig engels een praatje willen maken. Mijn homestay in Embilipitya is onder de maat, maar het gezin is zo warm en lief, dat ik maar een leugentje om bestwil produceer en zeg dat het geweldig is. Of ik dan wel een review wil schrijven met cijfer 10😅. Die goede review vragen ze trouwens overal , of je er nu slaapt, eet, koffie drinkt, een safari of een massage doet: ‘a good review mem, please’.

De vader des huizes raadt me aan om einde middag naar het meer te fietsen voor een zonsondergang. Dat wordt nog een heel avontuur, want door de regen van de afgelopen dagen is het meer overstroomt en staan alle wegen eromheen onder. Als enige witte én fietser, moedigen de mensen me aan om gewoon over het onderstroomde pad te (water)fietsen. Ach ja, als die scooters het kunnen zall het mij ook lukken toch? Het wordt een gezellige en natte ervaring😅.

Zaterdag
Vandaag verder met maps.me naar de zuidkust. Prachtig, prachtig. En weer nog geen 5 minuten zonder gegroet. Er hangt een typische zaterdagvibe, kinderen overal, en families die hun oogst van rijst, suikerriet, mais of banenen binnenhalen. Ik krijg echt zoveel bananen cadeau 🍌 🍌 dat ik bang ben dat ik verstopt ga raken😂. Ook overal kleine brandjes in de berm, ze verbranden hier gewoon alles, ook plastic flessen bijvoorbeeld. Op 5 km van de kust kom ik zomaar nog twee olifanten 🐘 🐘tegen die rechts van me in een bosje staan. Zie maar, helemaal geen safari nodig in dit land😉.

Ik ben al rond het middaguur in Tangalle, in een guesthouse pal aan het strand 🏝 . Heerlijk om even in zee te zwemmen, en ik spek de familie door te eten in hun zeer amateuristische ‘restaurantje’ in plaats van de professioneel uitziende toeristenplekken. Ze mogen geen bier schenken, dus ik koop een koud blikje bij het lokale winkeltje. Die trouwens ook geen bier mogen verkopen, maar het altijd hebben liggen in een geheime koelkast als je erom vraagt. Een lokale jongeman steekt twee duimen omhoog als ik de gesloten zak aanneem en fluistert: ‘enjoy mem’😂🍻.

Geschreven door Waar.is.Marieke