Vandaag ga ik op bezoek bij de vulkaan🌋 . Tenslotte heb je er zoveel van in dit land, dat ik er tenminste eentje van iets dichterbij wil zien. Omdat de ‘vulkanische’ wandeling maar ca 5 km is, besluit ik dat ik er wel naar toe kan fietsen. Bici en ik zijn inmiddels aardig gewend, mijn conditie is verbeterd en ik mis het bijna als ik een dag helemaal niet fiets. Ik check nog even bij de eigenaar, maar die zegt: ‘ja hoor, kan best, gaat wel een beetje omhoog, maar niks steils’.

Als ik wegfiets loopt Blue, de huishond 🐕 met me mee. Eerst vind ik het nog wel gezellig, maar steeds als ik wil gaan fietsen springt hij tegen me op. En niet een beetje, nee zo fanatiek dat ik samen met Bici omval en moet afstappen. Hij hapt ook naar mijn kuiten, en ik weet wel dat hij niet bijt, maar toch niet relaxed😅. Okee, dan maar een stuk lopen, hij zal wel terug gaan, denk ik nog. Maar niks hoor, als ik twee kilometer verder bij de poort van het nationaal park Rincon de la Vieja aan kom, wil de bewaker 👮‍♀️ me er niet inlaten😬. Want honden mogen niet naar binnen. In mijn beste spaans leg ik uit dat deze hond niet van mij maar van de Casa is, maar niks hoor. De hond volgt mij, dus voor hem is-ie dus van mij😳 Ik weet de bewaker te overreden om de casa te bellen, maar die nemen niet op. Ook mijn whatsapp zien ze niet. Dus tja, dan zit er niks anders op dan de hond 🐕 terug te brengen. Lopend helaas, want als ik weer probeer te fietsen hapt en duwt hij weer. Tis ondertussen alweer mid dertig graden dus die extra 4 km warmen de spieren lekker op….Volgens mij doe ik er twee uur over de resterende 10 km, zo zeg wat een lange klim! En de beloofde ‘asfaltweg’ laat ook wel wat ruimte voor vrije interpretatie😂

Als ik dan uiteindelijk na drie uur fietsen-lopen-fietsen bij de ingang van het vulkanisch wandelcircuit ben en ik een hele kokosnoot 🥥 heb leeggedronken én een ijsje én een snickers naar binnen heb gewerkt, willen ze me er ook hier niet in laten. Dit keer omdat ik geen paspoort of ID bij me heb. Nee, die ligt veiligheidshalve in de casa, voor het geval ik nog ging zwemmen ergens… De man kijkt heel erg streng vanachter zijn mondkapje, dus ik mompel in mijn beste spaans nog iets van ‘wacht, ik heb vast ergens een foto van mijn paspoort ‘. Helaas: mobiel weer oververhit📱🔥 en uit😳 De man waardeert toch mijn pogingen en vraagt uiteindelijk om mijn paspoortnummer. Ik herinner me iets met NN en besluit de rest van het nummer er maar bij te verzinnen. We zijn allebei heel blij met deze oplossing😉

De vulkanische wandeling is best bijzonder. Er is bijna niemand en om me heen hoor ik van alles borrelen en het ruikt ook heel speciaal. Eerst een wat verbrande lucht maar de bruine hete modderpoelen stinken echt naar rotte eieren ! Maar het is wel indrukwekkend hoor, al dat lava gesteente 🪨 en die borrelende dampende poelen!
Vanuit het oerwoud boven me hoor ik de brulapen tekeer gaan, jeetje wat een herrie 🙉! Omdat er weinig mensen zijn, hoor en zie ik boven me allemaal aapjes. Ze slingeren met me mee van boom, supergezellig.

Als ik terug fiets naar de casa ga ik echt enorm lang en heel hard bergaf. Nu begrijp ik mijn moeie benen😅

Ik had vanochtend al besloten om nog een derde nachtje te blijven en dan dan morgen naar de Leona watervallen te gaan. Schijnt gaaf te zijn! En waar ik gisteren nog schreef dat ik amper NLers tegen kom, zitten er bij terugkomst opeens twee enigszins oudere (hoor wie het zegt😉) stellen. Ze hebben het over hun cruises 🚢, de teloorgang van de nederlandse steden en hoe zeer ze balen van Gallo
Pinto, het costaricaanse eten. Als ze horen dat het national park morgen dicht is, besluiten ze spontaan óók naar de Leona Waterval te gaan, gezellig met mij mee🙈 Wordt vervolgd😳

Geschreven door Waar.is.Marieke