Naar Polonnaruwa:
Vanochtend geen handsokken of een mannenoverhemd maar een regencape. Enorme hoosbuien die dan zo’n 20 minuten duren en dan is het weer een tijdje droog. Die Ikea-cape (nee, niet in geel/blauw maar wit/zwart) is een kleffe bedoening maar heeft één groot voordeel: hij waait zo breed uit dat het verkeer op de drukke hoofdweg met een boogje om me heen rijdt. Behalve de bussen 🚌 natuurlijk…

Mensen waarschuwen me voor olifanten op de weg, en ik zie veel verse poep en platgetrapte bosjes, maar geen olifanten. Alleen eentje in de verte die aan het douchen 🐘 🚿 is. Deze hoofdweg is niet zo druk en het is weer prachtig. Ik moet nog wel een stukje omrijden omdat mijn stuur los zit, dus bij de bochten gaat mijn wiel rechtdoor en slaat alleen mijn stuur af😅.

Als ik stop om het te repareren komt er al snel hulp. Een man helpt me om nog wat extra kracht te zetten op een lange inbus en verwijst me dan naar een winkel in het volgende stadje. Daar hebben ze vast wel zo’n lange inbus met een goede hendel eraan. Maar helaas, heel veel helpvaardige mannen in en om die winkel , maar nee. De man van onderweg komt er zelf ook nog even aan, kijken of ik wel goed geholpen word🥰. Uiteindelijk bedenken ze dat het aan iets anders ligt en ook al protesteer ik, ze gaan op zoek naar een grote steeksleutel. Gelukkig kunnen ze die niet vinden😅. Met het stuur toch beter vast dan daarvoor vervolg ik mijn route.

In Polonnaruwa heb ik een homestay geregeld vlak bij het archelogisch deel. De navigatie stuur me linksaf, maar dat blijkt de exit van het park. Ik zeg dat ik wel een ticket wil kopen, maar nee, ik moet 6 km omfietsen…
Na een douche bij de homestay ga ik per fiets op pad, de overblijfselen van de tweede hoofdstad van het land verkennen. Na de val van Anuradhapura was dit in de 11e en 12e eeuw de hoofdstad. Veel ruines en beelden, echt wel mooi om te zien.

De eigenaar van de homestay zegt dat ik rechtsaf moet slaan en omdat ik hem daarna niet meer verstond, vraag ik het onderweg aan twee jongens. En ja hoor, sta ik alweer bij een andere uitgang van het park. Ik leg uit dat ik al een keer om moest fietsen en zeg dat ik wel een ticket wil kopen. Maar nee, dat kan niet, dat moet aan de andere kant… die van 6 km omfietsen dus😅 Ik kijk blijkbaar smekend genoeg, want de chief in charge besluit dat hij me persoonlijk een geleide door het park geeft op zijn motor 🏍 . En zo kom ik dan toch nog bij een ticket-office en kan ik eindelijk ql die oudheid eens bekijken. Prqchtig en indrukwekkendook weer.

Omdat de homestay alleen maar kipcurry in de aanbieding heeft, ga ik op zoek naar een eettentje. Nog niet zo makkelijk met al die onleesbare tekens, maar uiteindelijk een lekkere koud ari lankaans biertje🍺 met seafish noedels 🍜. Dan in het pikkedonker terug naar de zeer afgelegen homestay. Gelukkig doet mijn licht het, maar dat van veel tuktuks 🛺 en scooters 🛴 helaas niet. Wel een spannend half uurtje maar het gaat goed. Lekker slapen met de keiharde regen op mijn golfplaten dak😉. Morgen een langere en pittiger rit van ruim 90 km naar Naula 🚵🏻‍♀️Hoop maar dat de regen morgen noordwaarts trekt🤞

Polonnaruwa - Naula:
Vannacht was er een soort catfight happening 🐈 🐈 🎉 op het golfplaten dak, het klonk alsof ze er elk moment doorheen kwamen zakken😅 Oordoppen in hielp gelukkig wel wat. Vandaag een stevig dagje, ruim 90 km, klimmen en dalen, en flinke hoosregens en wat onweer. Van dit alles vind ik het dalen by far het leukste😉.

Ik moet regelmatig een tijdje schuilen want door die hoosbuien fietsen is niet te doen. Levert wel weer leuke ontmoetingen op. Weer heel veel begroetingen en zwaaierijen. En ik ben mijn hondenaanpak weer wat aan het verbeteren. Afremmen helpt, maar nu praat ik ook tegen de hond zodat ze me als mens herkennen en niet als een gevaarlijk metalen beest met berijder zien. Dus ik roep iets van ‘hey hello doggie, dog’. Hopelijk verstaan ze engels, en anders hoor hun baasje het misschien….Het is een beetje eng wel, maar werkt erg goed, behalve dan bij die ene 🐕 die het toch nog op mijn kuit gemikt heeft. Maar ook dat gaat goed😅. Mijn fiets doet wat vervelend: als ik moet klimmen loopt mijn voorrem aan, bij het dalen of neutraal heb ik er geen last van. Ik rommel wat met de afstelling, maar helpt niet. Ik laat het voor nu zitten, het regent te hard. Dan maar wat extra stevig trappen😅

Ik val bijna om als ik na 90 km de weg insla naar mijn overnachtingsplek.. Heb ook te weinig gegeten, veel tentjes waren vanwege de regen dicht. Dus het was 4 bananen, een brownie en een minizakje pinda’s. … Het Arangala Forest hotel is het enige alternatief qua overnachting hier. In de stromende regen moet ik de laatste 350 meter omhoog lopen, het is zoooo ongelooflijk steil. De man in een receptiehokje halverwege steekt zijn duim op, begint te lachen en vraagt ‘are you happy?’ Rare gast denk ik en zwoeg verder, lekker zwetend door de slagregens met mijn regencape aan😅 Als ik op mijn tandvlees boven kom, vraagt de hotelmanager waarom de receptie beneden niet gebeld heeft, want dan komen ze je ophalen. Veel te steil anders, ‘especially for a lady’😉 Hij roept de receptionist naar boven op de berg en vervolgens hoor ik hem enorm tekeer gaan. Ik krijg koffie ☕️ , drie plakken cake en een grqtis upgrade naar een cabana, een hutje 🛖 midden in de jungle🌴. Ik word er met zo’n golfkarretje heen gereden en moet bellen als ik wil eten, dan komen ze me weer halen. Okee, die helling was niet te doen, maar dit is wel een hele gave beloning! En voor het eerst in twee weken eet ik niet local, maar fish & chips met een bier. Deze dag vraagt daar gewoon om 🍟 🐟.

Een nederlands stel dat me vandaag passeerde in hun tuktuk spreekt me aan. Ze doen ongeveer het zelfde rondje, maar hadden onherstelbare fietspech op dag 2, en besloten dan maar per tuktuk 🛺 te gaan…Ik leg mijn probleem met de rem uit en als de man suggereert dat mijn wiel er dan misschien niet helemaal recht in zit, vraag ik me af waarom ik daar zelf niet aan heb gedacht 🙄.
Het is vandaag een nederlands fietsers gebeuren hier. Allemaal in dit ene hotel. Ik zie de groep met de fanatieke NL-ers ook weer, ze hebben het erover dat 5.30 uur opstaan misschien wat vroeg is, en gaan weer in onderhandeling want hier is het ontbijt vanaf 7.30 uur😂. Ze reizen ondertussen zonder bagage, want dat werd ze te gortig. Ik overweeg nog even om mijn tassen morgenochtend bij hen in het busje te gooien, maar heb toch liever mijn spullen bij me. Je weet maar nooit waar de dag eindigt😉.

Als ik in het donker in mijn volledige glazen cabana terug kom, doe ik toch maar de gordijnen dicht. Heb het gevoel dat ik in een omgekeerde dierentuin zit en de beesten 🐒🐆🐍 mij zitten te bestuderen. Die ogen dan opeens vannacht in het donker zien, dat lijkt me toch even schrikken. Morgen bij licht doe ik ze wel weer open😅.

Geschreven door Waar.is.Marieke