Vannacht heb ik zowaar 10,5 uur non-stop geslapen, ik denk dat het even nodig was😉 En dat ondanks het feit dat er een houten plank óp het matras ligt. De koreanen slapen op de grond, dus een soort verhoogd bed, zo’n matras 🤷🏻‍♀️

Omdat ik maar 8 km van de ingang van het Seoraksan National Park af zit, besluit ik toch te gaan fietsen. Vals plat en iets verder, maar ach. In het park, dat ik volgens iedereen en elke reisgids echt moet zien, ben ik niet de enige. Veel koreanen (denk ik), die in volle bergwandeluitrusting aantreden. Volgens mij is het maar 3,6 km heuvelop, maar misschien is er iets dat ik niet weet. Dus hup, pad omhoog richting de Ulsanbawi rots💪⛰ De goed voorbereide thuisspelers met rugzakken op en ik in fietsuitrusting met zo’n roodgestippeld boodschappentasje in de hand😂 Het is echt ruim 1,5 uur steil omhoog, maar wat is het uitzicht prachtig! 😍 En als ik naar beneden loop merk ik dat er weleens door mijn vriebden wordt gegrinnikt om mijn korte wandelbenen, maar ha, die koreanen hebben veel kortere beentjes😉. Als ik terug in het dorpje ben, besluit ik nog even naar de haven te rijden. Het routeboekje zegt dat het een schattig plaatsje is maar het lijkt wel Las Vegas Krab 🦀 hier, jeetje mina. Overal neonverlichting… Ik besluit lekker thuis te eten, noedels denk ik😉

Omdat ik niet het hele rondje kan fietsen, pak ik morgen de bus naar Seoul. De gemilitariseerde zone met noord-korea 🇰🇷 🇰🇵 sla ik over. Ik heb dat in een uitzending van Reizen Waes gezien en dat was genoeg. Te geregistreerd en toeristisch…..
Dat geeft me nog wat extra tijd km te fietsen in/om Seoul, morgen maar eens uitzoeken 👋

Geschreven door Waar.is.Marieke