Ook vandaag word ik weer veel te vroeg wakker. Even overweeg ik om eruit te gaan en bij zonsopgang de ‘Tak Bat’ (aalmoesronde) te gaan bekijken, maar ik heb teveel zin om nog even door te slapen. Mijn oordoppen zijn amper haanbestendig, maar het lukt me toch om eindelijk iets langer te slapen. De Tak Bat is een boeddistische traditie waarbij monniken op blote voeten en in stilte door het oude stadsgedeelte lopen. Tijdens de zonsopkomst wacht de lokale bevolking aan de kant van de weg, geknield op matjes, om offers aan de monniken te geven, voornamelijk sticky rice. Omdat er veel tempels zijn in Lusng Prabang lopen er honderden monniken mee. Het is natuurlijk prachtig om mee te maken maar ik heb gelezen dat het vreselijk verpest wordt door de (chinese) toeristen die er voor de lol tussen gaan zitten of heel lawaaierig van veel te dichtbij foto’s met flits gaan maken. Maar eens navragen bij het hotel...

Omdat het kan ga ik na een heerlijk uitgebreide douche en ontbijt met een bananenpannenkoek met honing én een supergrote fruitsmoothie pas om 9.30u op pad. Eerst maar eens naar de Wat Xieng Thong. Geen echt oude tempel, wel prachtig. De rijkste van Luang Prabang. Daarna op naar het Royal Palace Museum. Ook prachtig lijkt me, maar ik vlucht weg voor de enorme drommen chinese toeristen. Heel Luang Prabang staat vol met witte busjes die deze toeristen langs elke bezienswaardigheid rijden. De chinezen zijn sowieso goed vertegenwoordigd in dit gebied. Op de fiets gisteren zag ik al fabrieken van Power China, dat hier ook een enorme dam in de rivier aan ‘t bouwen is.
Luang (‘groot’) Prabang (‘heilig beeld van goud’) was tot 1563 de hoofdstad van Laos (is nu Vientiane). Doordat de stad op de werelderfgoedlijst van Unesco staat is ze redelijk beschermd qua cultureel erfgoed. Geen hoogbouw dus hier, maar wel chinese bedrijven....
Omdat mijn uitje naar het museum niet door gaat, loop ik de naastgelegen ‘morning market’ op. Wat een verschil met het museum terrein 100m verder en de nachtmarkt gisteravond: hier is nauwelijkse een toerist te bekennen. Fantastische uitstallingen van groenten en dieren hier!

In mijn reisgids staat nog een must-do wandeling naar een ‘typische Lao-China leefgemeenschap’ maar hee, daar heb ik eergisteren al geslapen😜. Dat is echt het voordeel van het fietsend reizen: je ziet al zoveel onderweg! Bij Wat no. 4 heb ik een leuk gesprek met een monnik die net handschoenen aan doet omdat-ie het koud heeft. Helaas hebben de monniken hier geen echt wintergewaad en loopt ook hij op slippers.... Na vier Wats vind ik het wel prima, dus ik ga op zoek naar een Lao Massage. Eens onderzoeken of ze net zo goed zijn als hun thaise collega’’s. Als ik vraag of ik van hun toilet gebruik mag maken, wijzen ze me de weg naar het personeelstoilet. Ik durf geen foto te maken maar opeens loop ik langs allemaal meisjes en hokjes die wat verder gaan dan massage alleen😳. Gelukkig mag ík naar een (koude) ruimte boven, samen met een best jonge en kleine masseuse. In het begin denk ik nog dat het niet te vergelijken is met de thaise massage, maar nadat ze is gestopt met klappertanden en gapen komt ze pas echt op gang. Ze heeft meteen door dat de spieren in mijn onderrug heel hard hebben gewerkt bergop, dus die pakt ze stevig aan. Wat een kracht komt er uit zo’n klein mensje! En zowaar, het lukt haar wat de thaise niet gelukt is, mijn onderrug en ik voelen ons als herboren! Op de terugweg naar het hotel kom ik nog langs een bijzonder project: ‘Big Brother Mouse’. Zij willen Lao kinderen engels leren door middel van het doorbrengenen praten van een middag met buitenlandse toeristen en het lezen van engelse boeken. Mooi initiatief, mooie resultaten!

Volgens Jonas (zweeds) en Anna (vietnamees), de beheerders van het hotel, moet ik echt gaan eten bij een stalletje op de nachtmarkt. Nadat ik al mijn warme kleding heb aangetrokken ga ik op pad. Uiteindelijk vind ik een erg leuk, veilig vegetarisch😬 kraampje waar je zelf je bord vult. Wok&Roll zeg maar. Voor 10.000 kip (1 euro) eet ik gigantisch lekker. Met een grote mango/avocado smoothie erbij (ook 1 euro) schuif ik aan bij een lange tafel met toch veelal toeristen.

Nadat ik nog wat lemon- en bananenflappen heb ingeslagen voor morgen, vertrek ik tijdig richting hotel. Morgen om 5.30uur op, want ik ga toch bij zonsopgang (nou ja, zon..) kijken bij de Tak Bat in het kleine straatje pal achter het hotel. Dat schijnen de chinezen niet te kunnen vinden😜. Om 7.00 uur worden mijn fiets en ik met de tuktuk opgehaald om naar het grotere busstation te gaan waar de bus naar Vientiane vertrekt. Dat is 385 km zuidelijk en de bus gaat er 10 uur over doen. Dat betekent of veel heuvels, weinig asfalt of veel stops. Of alles zusammen. We gaan ‘t zien! Vanaf Vientiane fiets ik verder. Een dag Luang Prabang was heerlijk en prachtig, maar na morgen wil ik graag weer op de fiets!

Geschreven door Waar.is.Marieke