En zo zit ik dan zomaar in Peru! En dat terwijl ik dan deze keer écht met mijn nog-steeds-ongebruikte vouwfiets op reis zou gaan. Sri Lanka of Vietnam zou het worden. Spannend wel, solo op een vouwfiets...
Maar dat was totdat Kathy besloot om 5 maanden door Zuid-Amerika te gaan trekken. Zuid-Amerika, daar waar ik solo-met-fiets toch niet zo snel voor zou kiezen, maar heel graag naar toe wilde. En dus ben ik nu in Lima, samen met Kathy die al sinds eind september door Argentinie en Chili heeft getrokken. Ik heb haar verzocht om een seniorentour de komende drie weken, of in elk geval in het begin. Ze leidt al ruim 2,5 maand het leven van een 20-30 jarige, inclusief hostels met slaapzalen en stapelbedden plus enerverende hikes met superfitte jonge wereldreizigers. Okee, ik ben niet de meest kieskeurigste en kan wel wat hebben, maar ik zie toch ook uit naar net iets meer privacy en luxe😬

In het vliegtuig blijk ik 12,5 uur naast een niet erg sociale chinees te zitten. Ik probeer echt te focussen op alle positieve punten van deze reis en te relaxen en dat lukt ook best wel, maar...1. Hij zat op mijn plek bij het raam en wilde er niet weg. 2. Hij boerde en smakte nogal stevig. 3. Zijn benen bevonden zich geen enkel moment op zijn eigen zitplek. Rechts lag bij mij, links bij zijn linkerbuurman. Nogal een wijdbeense chinees dus. 4. Hij rook nogal. En dan geen sigaret, nee, een nogal penetrante lichaamsgeur. En tenslotte 5: hij wilde steeds uit het raampje kijken, ook al zat hij op de middelste stoel. Ging dan helemaal over mij heen hangen, wat zeker in combinatie met punt 4 nogal te intiem en onaangenaam was. Omdat hij enkel chinees sprak viel er letterlijk en figuurlijk niet met de man te praten😅 Dus riep ik bijna Hoera toen we gingen landen. Bij de paspoortcontrole hoor ik opeens iemand mijn naam roepen en het is niet Kathy. Blijkt het een klasgenootje van mijn basisschool te zijn, die me ruim 40 jaar niet gezien heeft. ‘Helemaal niks veranderd’ zegt ze. Zó, dat maakt die chinees wel weer goed!
Kathy komt me ophalen, samen met een enorm ontvangstcomité aan peruanen (zie foto).

En zo zitten we nu in Lima, aan de rand van de luxere wijk Miraflores, via Airbnb in een appartement op 10 hoog. Kathy heeft het appartement versierd met ballonnen en slingers, nog voor mijn verjaardag, zo’n welkome ontvangst! Okee, de snelweg beneden hoor je echt wel, maar er is op de 21e verdieping wel een heerlijk terras, ligstoelen en zwembad! Met een glas wijn in de ligstoel aan het zwembad, dat is zelfs iets dat Kathy ondertussen wel weet te waarderen. We negeren de herrie van de bouwput beneden op straat en doen net of de drillboor een peruaans drumstel is😜

Vandaag hebben we dagje gestruind door Miraflores en Barranco, twee hippe wijken in Lima. Heerlijk! Morgen gaan we met een Free Walking Tour het oude centrum van Lima bekijken. Ook vandaag een ticket met de Peru Hop on/off bus geboekt, vertrek zaterdag 21. Die gaat via de westkust naar het zuiden en dan omhoog naar Cusco. Kunnen we overal zo lang blijven als we willen, maar hebben we een basis. Zin in!

En terwijl ik dit alles typ vanuit mijn (lawaaierige en ondertussen koude, winderige) ligstoel denk ik aan Ulberthe. Mijn lieve vriendin die vandaag 52 jaar zou zijn geworden maar drie weken geleden overleed. Die als geen ander mijn reizen volgde en dan vaak via online eerder op een bestemming was dan ikzelf. Van wie ik gevraagd maar veelal ongevraagd tips en adviezen kreeg over do’s en don’ts onderweg. En bovenal: met wie ik zo ontzettend kon gieren van het lachen via simpele whatsapps, kleine gebeurtenissen die de blog (beter) niet haalden. Een half woord was al voldoende. Speciaal voor haar schenken Kathy en ik nog maar een wijntje in en toosten we op het leven🥂💕

Geschreven door Waar.is.Marieke