Feliz año nuevo voor iedereen!
En eindelijk weer eens per fiets op avontuur, wat fijn!
En heel speciaal: eindelijk met de vouwfiets Bike Friday die ik een paar jaar geleden al kocht, maar toen… covid enzo.
Costa Rica is eigenlijk geen land waarvan je denkt ‘lekker fietsen daar’ maar mijn zoon Koen zit hier 8,5 maand dus een hele goede reden om toch te gaan. En dan is een vouwfiets, ofwel ‘bicicleta plegable’ wel handig, want er zitten nogal onmogelijke stukken weg tussen. Niet gewoon wat zwaar op van die kinderfietswielen, maar gewoon niet te doen. Dus vandaar het plegable-deel, want dat kan in een taxi, bus etc.
Ps Klein detail is dat Koen momenteel in NL zit en ik hier, maar dat komt na volgend weekend helemaal goed😉

Ik had er goed over nagedacht en de fiets- laten we hem/haar vanaf nu Bici Merlot noemen (achternaam naar de kleur die ik gekozen had😉🍷) - ging in een koffer mee. Topidee maar een echte fietskoffer is zo zwaar dat het gewicht sowieso te gek werd, dus een prachtige lichtgewicht Samsonite gekocht. Daar past Bici maar nét in. En ik denk dat ik mijn fietsmonteur diploma wel heb ondertussen, want alles moet uit en dus ook weer in elkaar. Dus Bici Merlot vraagt ruimte én aandacht😅

Twaalf uur in een vliegtuig met mondkapje op vond ik best een uitdaging, maar de moeilijkheidsgraad werd verhoogd door mijn ‘luxe-probleem’: ik had zo’n luxe comfortstoel geboekt met extra beenruimte en zo, maar helaas was het verstelsysteem lam, dus heb ik de gehele reis achteroverliggend doorgebracht. No way dat die stoel weer enigszins rechtop wilde. Ook niet nadat de crew er een technisch project van ging maken en ik - met mijn fietsmonteurdiploma maar ging helpen…

Bij aankomst in San José was het echter niet Bici die voor oponthoud zorgde, maar mijn ‘oranje’ Pase de Salud (gezondheidsverklaring). Foute boel, want moet ✅ zijn.. dus moest ik met een paar andere toeristen in een soort gevangenen-vervoer-busje naar een speciale eenheid op het vliegveld. Probleem bleek de QR -code te zijn, die werd niet herkend. Gelukkig bleek alles toch okee en werden we weer ‘vrijgelaten’.

Op weg naar het hotel werd me al wel snel duidelijk waarom andere fietsers me vragen waarom ik in hemelsnaan hier wil fietsen. Ze rijden inderdaad niet heel erg relaxed hier, maar dat kan ook het stadse verkeer zijn (hoop ik). Verder van die best wel korte uberpittige klimmetjes. Op een vouwfiets 😂 we gaan het zien! Morgen (1 jan) maar eens een verkenningstochtje maken en kijken of ik voldoende verharde wegen kan vinden om hier 3 weken rond te trekken. Taxichauffeur Carlos kreeg al de slappe lach toen ik mijn plan - in het spaans - met hem deelde😅 Hasta mañana!!

Geschreven door Waar.is.Marieke