Als ik om 5.30 uur gewekt word door de progandamuziek uit het gebouw naast ons, wil mijn oude onderrug een rustdag. Maar helaas, Oudomxai is geen plaats om te blijven, dus die rug moet nog even geduld hebben.
Vandaag een etappe met flink veel klimmen. Het nederlandse stel en ik proberen gezamenlijk vervoer te regelen tot bovenop de eerste top (op ca 23 km). De hotelmanager spreekt wat engels maar hij begrijpt niet wat we willen, ondanks plaatsnamen, google maps etc. Of hij wil het niet begrijpen. Hij laat een tuktuk voorrijden die ons wel naar het busstation wil brengen. maar dat vinden we geen goed idee.. Dan haalt hij de hotelbus leeg en mag mijn fiets erin. Maar dat wordt ‘m toch te vies, dus hup, mijn fiets er weer uit. Uiteindelijk gaan we in een pickup tegen een veel te hoog bedrag op pad. Het stel fietst nog verder naar Nong Kiau, ik kijk in Pakmong wel wat ik zal doen.

Als we uitstappen op de top zien we twee mannen op de scooter met dode ratten aan een touwtje langsrijden. Geen camera bij de hand zo snel! Het stel en ik nemen afscheid en zij gaan ervandoor. Vanwege mijn gewicht kan ik ze bergaf makkelijk bijhouden, maar bij de eerste klim raak ik ze kwijt😬. Het boekje waarschuwt voor de slechte weg maar die is spiksplinternieuw. Heerlijk! Met al dat dalen en die vrachtwagens die flink hard rijden besluit ik vandaag een helm op te doen tijdens het afdalen.

Bij het vervoer op de pickup is mijn kilometerteller geraakt, dus die loopt niet goed. Mijn ‘cyclometer’ app op de mobiel heeft geen gps ontvangst dus voor het eerst heb ik geen idee hoeveel kilometer ik al gereden heb en dus nog moet ook wel relaxed eigenlijk. Het is enorm veel stijgen, steeds van die venijnige hellingen. Net als ik denk dat ik het niet leuk meer vind, zie ik een restaurant met het woord ‘view’ erin. En ja, ik ben op het hoogste punt, heel fijn!😅 Op de menukaart staan de interessantste gerechten, die ik niet voor lunch wil (zie foto🐸). Ik eet toch liever een omelet met tomaat dan een gebakken varkensmaag of een kikker......

De 30 km daarna ga ik enorm dalen, met hier en daar nog een enkele klim. Ik ben vroeg in Pakmong, maar besluit dat het beter is om hier te blijven. De guesthouse en kamer zien er prachtig uit, maar het is erg basic. Ik heb uitzicht op de rivier, maar helaas wil er geen enkel luik open blijven staan😬. Verder heb ik wat medebewoners aan de spinnenwebben te zien🕷. Ik heb mooi tijd het dorpje in te lopen om nog wat foto’s te maken. Steeds opnieuw verbaast het me hoeveel eettentjes en -kraampjes er zijn! Als ik ‘s avonds op zoek ga naar eten, is er pas bij het 6e tentje iemand die een paar woorden engels spreekt. In dit gebied is het een soort Wok&Roll, je wijst in een vitrine aan wat je bij elkaar wilt en dan maken zij het. Maar het vlees is voor mij niet herkenbaar... Met de ratten en varkensmagen nog in gedachten besluit ik vandaag vegetarisch te eten😜

Geschreven door Waar.is.Marieke