Chaya had gelijk: de verse aloe vera heeft ervoor gezorgd dat al mijn handblaren -in elk geval tijdelijk - verdwenen zijn 🥳. Vanochtend ga ik weer op pad met Ajith en zijn tuktuk 🛺. Om 8.30 uur vertrekken we naar de oude stad. Onderweg stopt hij twee keer, vooral om mij van alles uit te leggen over de verschillende religies in Sri Lanka, de vrede die er nu is met de Tamils en een hele hoop geschiedenis. Gelukkig versta ik minder dan de helft van wat hij zegt, anders zou het echt teveel informatie worden😉

Ik leer over een prins die verliefd werd op het meisje dat de was bij hem deed, over de strijd met de Tamils tot 2009 (Ajith was een tijdje verplicht soldaat), en dat de kinderen nu multicultureel onderwijs krijgen en naast het Singalees ook Tamil en Engels leren. En ik leer heel veel over het boeddhisme, want dat is erg belangrijk voor Ajith.

We gaan eerst naar Sri Maha Bodhi, de heilige Bodhi-boom. De boom werd 2300 jaar geleden door een Indiase prinses naar Sri Lanka gebracht. Het is één van de belangrijkse boeddhistische plekken in Sri Lanka. Het is zaterdag en hele families zijn hier om te bidden, offers te brengen en te mediteren. Het is een indrukwekkend gebeuren. Ajith loost me overal doorheen en weet precies de juiste plekken. Hij zegt iets te vaak ‘photo, photo’ maar ach, ik kan ze altijd nog wissen😉 Als er een klein, dun slangetje 🐍 over mijn blote voet glijdt, schrik ik daar niet meteen van, maar Ajith is 10 minuten bezig om het dier te verjagen. De mensen bedanken hem uitvoerig🙏🏻 Achteraf zegt Ajith ‘ach, hij was niet echt gevaarlijk, maar hoort niet in een tempel’😂

Daarna gaan we door naar Ruwanweli Maha Seya, een enorm grote 2200 jaar oude stupa. Ook hier weer veel pelgrims, ieder met hun eigen offers. Veel monniken ook, Ayitg blijkt er nog een paar te kennen. Hij legt uit dat de jongste monniken 7 jaar oud zijn en dat dat door hun ouders is besloten. Ze zien vervolgens hun ouders jarenlang niet en worden opgeleid in het boeddhisme. Pas als ze 15-16 jaar oud zijn zien ze hun ouders weer. Pfff, ik vind het nogal wat… We praten nog een beetje na met een bevriende monnik (‘no photo’) en gaan dan via weer een prachtige route met de 🛺 naar de laatste stop: de Isurumuniya Tempel, ook weer zo’n 2300 jaar oud. Blijkbaar ooit bedoeld als klooster voor jong edelen die monnik wilden worden. Ze hebben hier prachtige oude steenbeelden, waaronder die van een soort Rome & Julia van ooit.

Als ik een tijdje sta te kijken naar hoe mensen zich laten zegenen door een monnik die bij een glimmend boeddhabeeld zit, wenkt hij mij opeens. Ik ben de enige witte toerist hier. De rest van de rij moet blijkbaar even wachten, want hij vraagt waar ik vandaan kom, of ik al eerder in Sri Lanka was en of hij me mag zegenen. Vervolgens doet hij me een wit touwtje om en wenst me nog een goede reis. Ik weet niet of een Namaste een gepaste groet is, maar doe dat toch maar 🙏🏻. Indrukwekkend wel dit.

Net op tijd voor de grootste hitte zijn we terug. Ik besluit de rest van de dag niets anders te doen dan wat te bellen met familie, te lezen en de sporen van de safari uit mijn kleren te wassen. Weer superlekker sri lankaans gegeten, al was Chaya even vergeten dat ik geen vlees eet. Ze probeert nog met ‘vegetarian chicken’ 🐓 😂 Blijkbaar is het op zaterdagavond feesten in Sri Lanka, want ook vanavond gaat de (karaoke)muziek weer gezellig hard aan nij de buren verderop 🎶💃🕺en blaffen de honden 🐕 🐕 gezellig mee🙉.
Morgen door richting Dambulla 🚴🏻‍♀️.

Geschreven door Waar.is.Marieke