Vandaag op naar de oudste hoofdstad van het land, de tongbreker Anuradhapura. Het is een kort ritje van maar 40 km. Ik vertrek op tijd en ben mooi voor de echte hitte over. Het afscheid bij Wilpattu duurt wat langer dan verwacht want eigenaar Roshan maakt er een hele ceremonie van. Wel gaaf hoor, geboren in absolute armoede en dan én je onderneming als bouwkundig ingenieur én een Villa Ceylon succesvol runnen Dat hij niet de laagste prijzen vraagt is hem vergeven😉… Zijn verrassingspakket met twee grote heerlijke kokosrolls, 3 pannenkoekjes en 4 bananen is schromelijk overdreven voor 40 km, maar ach. Ik geef hem een stevige knuffel en fiets dan echt weg.

Naar Anuradhapura moet ik wel even via dezelfde grote weg als afgelopen twee dagen, maar het is wel weer gezellig. Naast veel getoeter is er heel veel gezwaai en twee keer fietst er iemand een flink stuk met me mee. Eerst een jongen die goed engels spreekt en daarna een jonge vrouw die alleen maar ‘no english’ tegen me zegt en wel 5 km lachend en zwijgend naast me fietst. Als mijn snelheid bij een mild klimmetje ietsjes afzakt, maakt ze met zwaaiende gebaren duidelijk ‘hup hup, gewoon doorfietsen’😂

De Yaluwa Homestay ligt buiten het hectische centrum van het nieuwe deel van de stad. Als fietser kun je maar beter de stijl van de sri lankanen overnemen en losjes door het verkeer heen zwieren, anders kom je de rotondes niet over…. Ik maak nog een stop bij de apotheek omdat ik best veel blaartjes op beide handen heb, maar die wagen zich er niet aan en zeggen alleen maar ‘doctor, doctor’.
Goed eerst naar de Homestay dan maar, jeetje wat een heerlijkheid weer! Ik word gastvrij ontvangen door Chaya, de eigenaresse. Ze verbouwt haar eigen groenten, en weet alle van (medicinale) planten. Als ze mijn handen ziet loopt ze de tuin in en kom terug met een stuk van de aloe vera plant, hartstikke vers. Ze wrijft er mijn handen en armen mee in en zegt ik moet ik moet blijven smeren. En dat het morgen heel veel beter zal zijn🥰

Ze stelt voor dat ik in de middag naar Mihintale ga, dan kan ik vanaf daar ook heel mooi de zonsondergang bekijken. Klinkt me beter dan met de fiets want het is 23 km en ik wil niet terugfietsen in het donker. Dus Chaya regelt een tuktuk 🛺 voor me en ik ga op weg met Ajith. Wat een gezellige kletskous is dat, maar vooral een geweldige gids. Helaas is zijn engels al lastig te verstaan, en maakt de herrie van tuktuk heter niet beter op. Steeds als we ergens stoppen vertelt hij aan z’n collega’s dat ik op de fiets rondtrek. Hij slaat ook regelmatig op zijn benen en roept dan ‘strong, very strong’😂. Als we stoppen bij een heilige oude boom gaat hij me leren mediteren. Hij doet voor en ik moet het na doen inclusief zithouding en het tellen voor in- en uitademing😂 Als ik zeg dat ik op yoga zit, volgt een gloedvol betoog over dat yoga iets van India is en ze hier in Sri Lanka mediteren. Ik vermijd de discussie dat dat volgens mij juist de klassieke yoga is. Ajith heeft duidelijk niet veel op met dat hippe geyoga😉

Mihintale is is een religieuze plek en wordt vaak beschouwd als de geboorteplaats van het boeddhisme in Sri Lanka. Ik krijg van Ajith strikte instructies: eerst op blote voeten de trappen op naar de grote witte boeddha, dan nog meer trappen op naar de grote rots en tenslotte klimmen naar de grote stupa en daar de zonsondergang 🌇 bekijken. Wat prachtig allemaal! Was alleen even vergeten dat ik nootjes in mijn tas had, dus ik ben torenhoog favoriet bij de apen😅 Bij thuiskomst heeft Chaya het eten klaar, zo ontzettend lekker maar ook heel erg spicy🌶.

Morgen de oude stad bezoeken! Ik kies voor nogmaals Ajith en zijn 🛺 ipv zelf door de hitte en drukte op de fiets mijn weg vinden. Zijn verhalen zijn ook te leuk en interessant.

Geschreven door Waar.is.Marieke