Vannacht was het noodweer, ik was heel blij dat ik lekker in mijn knusse kamer lag. Iets wat je trouwens aan de buitenkant van het gebouw niet afziet hoor (zie foto), ze zetten me hier vaak op het verkeerde been…

Over benen gesproken: ik heb voor het eerst fikse spierpijn, en het is niet van het fietsen… Dat bergwandelingetje gisteren maakt maar even weer duidelijk dat fiets- en bergwandelspieren niet dezelfde zijn😅

Omdat het me gisteren niet lukte online een 🚌 ticket te boeken, fiets ik op tijd naar de Sokcho Express Bus Terminal. Het is ruim twee uur met de bus naar Seoul. Ik kan over 5 minuten mee zegt de dame achter het loket. Ik zeg dat dat niet hoeft, want ik vermoed dat ik dan de laatste stoel heb, maar helaas 🤷🏻‍♀️ … De chauffeur pakt mijn fiets al op en gebaart mij de 🚌 in te gaan. En ja hoor, in het midden achterin. Normaal geen punt, maar hier doet iedereen meteen z’n gordijntje dicht, dus ik moet plat gaan liggen in mijn luxe stoel om nog iets te zien van de omgeving. Die trouwens prachtig is, veel bergen en even zoveel tunnels😉

Het blijkt nog een hele kunst op van de hectische Seoul Express Bus terminal terug naar de rivier te komen. Gangham is een beroemde wijk, maar pfff wat hectisch. Maar met (alweer) wat hulp lukt het. De roltrap wordt gerepareerd en geen lift hier, dus ik haal mijn tassen eraf en til mijn fiets vast naar boven. Daar aangekomen merk ik pas dat de twee reparateurs van de roltrap achter me aan zijn gelopen met mijn fietstassen 🙏 🥰

Als ik eindelijk de rivier gevonden heb en een italiaans restaurant zie, besluit ik dat dat mijn beloning is. Mijn eerste glas wijn 🥂 in Zuid-Korea smaakt voortreffelijk, de italiaanse noedels (wij noemen dat spaghetti😉) trouwens ook. Als ik even naar het toilet ben geweest, zit er opeens een hip konijn🐰 tegenover me, zie foto. Ik denk dat ze me zielig vinden😉… Pas later zie ik aan de buitenkant dat ik in een sjieke trouwlocatie heb geluncht🤣

Omdat mijn benen nog pijn doen, fiets ik nog wat kilometers extra langs de rivier. Het is weer vrijdagmiddag en Seoul maakt zich op voor het weekend. Beetje Vondelparksfeertje, erg leuk. Als ik naar het hotel rijd waar ik ook na aankomst sliep, merk ik dat ik al heel anders kijk dan die eerste twee dagen hier. Ik kan het land wat beter ‘lezen’, figuurlijk gesproken dan😉. ‘s Avonds besluit ik nog een keer naar het koreaanse restaurantje te gaan waar ik de allereerste avond was. Ze herkennen me meteen en zetten me zonder te vragen dezelfde ‘not spicy, no meat maaltijd’ voor😂 met het verschil dat het me nu wél lukt om met metalen stokjes 🥢 te eten💪

Geschreven door Waar.is.Marieke