Dinsdag 18 januari
Of het ligt aan de twee glazen wijn, de drie slokken zelfgemaakt bier of de drukte van die NL-ers ik weet het niet, maar ik slaap slecht. Gelukkig laat ik me vandaag vervoeren, dus geen man overboord.

Omdat de taxi het laat afweten brengt Charlie mij naar het busstation van Liberia, zo’n 17 km verderop. Zijn pickup heeft zijn beste tijd gehad, de achterlampen zitten met ductape vastgeplakt, maar ach, Pura Vida zeggen ze dan hier😉

Voor 4000 colonnes, ongeveer €6 reis ik in ruim vijf uur met een beste luxe bus naar San José. Okee, de buschauffeur vraagt 2000 colonnes extra om te stoppen bij het vliegveld (dichterbij het hotel) maar daarvoor lacht hij wel de hele rit naar mij.

Het is bijzonder om weer terug te komen op de plek waar ik de eerste nachten was. Zoveel gezien en beleefd ondertussen! Zelfs de tuinman en de kokkin komen even vragen hoe het fietsen ging🙂.

Woensdag 19 januari
Ik besluit een Uber te nemen naar San José, zo’n 45 min rijden. De chauffeur krijgt de slappe lach als ik zeg dat ik gefietst heb en noemt me een ‘crazy woman’. Hij spreekt een beetje engels en ik een beetje spaans, dus we hebben een grappig gemixt gesprek in het ‘espanglish’ volgens hem. Volgens mij vindt hij het gezellig want hij besluit de toeristische route te nemen. Dus ik zie het hypermoderne voetbalstadion, het hoogste gebouw van Costa Rica (Hilton hotel), het oude vliegveld middenin de stad etc. Als ik hem een fooi wil geven weigert hij. ‘Mi pleasuur’ aldus Mauricio🥰.

Het Museo del Oro en het Teatro Nacional liggen naast elkaar. Allebei geven ze een mooi beeld van de geschiedenis van Costa Rica. Zo heb ik geleerd dat San José in 1885 in totaal 25 lampen 💡 had en daarmee de 3e stad in de wereld was die electriciteit kreeg. Na New York en Parijs. Had ik anders toch mooi niet geweten!😉

Om nog wat meer van de stad te zien besluit ik te wandelen naar Barrio Escalante, een leuk wijkje volgens de boeken. Nou, het wijkje is verder niks, maar ik kom onderweg een treinstation 🚉 tegen. Laat dat nou het enige vervoermiddel zijn dat ik hier nog niet gebruikt heb! Want 🚲 🚤 🚌 🚘 ✈️ 🚶‍♀️✅

En dat treinritje van 45 min werd grappig. Ten eerste koop je een kaartje tot de volgende stad en vanaf die stad weer een kaartje. Dus ik ging met twee kaartjes op pad: San José - Heredia en Heredia-Alajuela. Vlak na vertrek kwam de conductrice langs maar die wilde mijn tweede kaartje nog niet zien. Dat komt straks gebaart ze, ik kijk nu alleen tot Heredia. En ja hoor, na Heredia maken ze een nieuwe ronde….😅

Ik ben de enige toerist in de trein 🚃 en maak de fout om voorin te gaan zitten. Daar zijn nog best veel plekken vrij…. Als we gaan rijden begrijp ik waarom. Ik zit vlakbij de luide claxon die uitgebreid gebruikt wordt bij elke spoorwegovergang. En niks viaducten, deze trein rijdt gewoon over de straat, met om de paar honderd meter een overgang. Wat volgt is 45 minuten lang een oorverdovend geclaxonneer🙉😅

Het eindstation blijkt 2 km voor Alajuela en daarna is het nog 7 km naar het hotel. Ik bedenk dat ik dat wel kan lopen , meestal een mooie manier om een plek te leren kennen😉 Net op het moment dat ik zie dat ik nog een paar km moet én het toch best wel snel donker wordt, stopt er een auto. Blijkt het de tuinman 🧑🏼‍🌾 van het hotel die inkopen heeft gedaan en mij een lift wil geven 🙏🏻.

Bij het avondeten vraagt het altijd-behulpzame-meisje van het restaurant of ik een evaluatie wil invullen. Dat doe ik graag en ook al heb ik geantwoord dat de keuze voor vegetariers wat tegenvalt, ik krijg een groot stuk bosbessentaart en glas wijn als dank. Morgen maar weer vragen om het evaluatieformulier denk ik😂.

Geschreven door Waar.is.Marieke