2,5 dag in La Fortuna. Een net iets té toeristisch plaatsje wat mij betreft, maar prachtige omgeving en toch heerlijk om even te blijven.

Na mijn ‘familiefeestje’ in het hotel in San Rámon, werd ik enthousiast verwelkomd bij het ontbijt. Broer no 3 maakte eieren voor me en broer no 1 vroeg om de link naar mijn blog. Och shoot, had ik nou maar niks gezegd. Dus ik liet zien dat de foto van de familie in de blog stond en dacht dat het daarmee wel gedaan zou zijn. Maar nee, hij wilde de link en ik begreep dat hij google translate wel zou gebruiken voor een vertaling. Ik twijfelde, maar ze waren zo aardig, met zo’n slecht hotel, dat ik toch maar aan zelfcensuur heb gedaan en de regel weg heb gehaald waarin ik mijn ongenoegen uitte over het hotel. En nu maar hopen dat hij niet drie dagen later weer inlogt en dit alsnog leest😬 Bij het afscheid vroeg broer 1 nog om het hotel een goede score te geven op booking.com😅

Het was zo’n 75 km van San Rámon naar Fortuna. Te ver en te ⛰ voor Bici’s ranke gestel, dus half Uber en half 🚲. De jongen die mij reed vertelde dat hij elektrotechniek studeerde, dat technische studies hier populair zijn, ook onder meiden, dus wat doen wij nou toch verkeerd in nederland🤔? Maar goed, beter even geen werk, tis vakantie!

Toen ik La Fortuna binnen kwam schrok ik wel wat, want pff wat een toeristen! En wat veel steak-, pizza- en sushi restaurants! Mijn Airbnb is fijn, weer geen raam, maar wel een goede airco. En heerlijke hangstoelen, waar ik uitzicht heb op de Vulkaan Arenal🌋 . Het schijnt dat ik geluk had, want meteen bij aankomst waren de wolken die ‘m normaal bedekken even weg en voila, de krater in beeld 📷 Ik dacht ik maak wat foto’s op het dakterras, maar had daar bijna drie dagen vast gezeten. Wát eng was dat voor iemand met hoogtevrees. Gelukkig was er een aardige duitse man die mij eventjes bij de heupen pakte😳 en naar beneden hielp.

Gisterochtend bij het ontbijt zaten er opeens vier Toekans voor mijn neus. Die herken ik zelfs😉 Het was wel wat valsspelen want ze hadden precies op ooghoogte van de gasten een grote tros bananen opgehangen. Tja, als ik een Toekan was, wist ik het ook wel!

Na het ontbijt (met alweer bonen en rijst😅) besloot ik voor de afwisseling lopend naar de waterval te gaan. Goed vroeg in de ochtend, want dan is het nog niet zo warm. Dus met 28 graden die berg op om 8 uur ‘s ochtends om de 6 km naar de beroemde La Fortuna Waterfall te lopen😅. Ik was blij dat ik Bici rust had gegeven want dit had ze echt niet leuk gevonden. Nou ja, de terugweg wel😉.

Later in de middag toch nog even met Bici op pad, lekker zonder zware kontzakken. Het was een heerlijk ritje, en meestal is men aardig voor me onderweg hoor, maar nu ging er een auto irritant claxonerend achter me hangen zodat ik wel in de berm zou gaan fietsen. Om dan vervolgens demonstratief hard op te trekken toen hij er eindelijk langs kon. Het was vrijdagmiddag en men wilde graag snel het weekend in, denk ik🥂. Ik heb Bici maar geruststellend toegesproken en gezegd dat ze best af en toe een middelvinger🖕 mag gebruiken als het haar echt te gortig wordt😉.

La Fortuna is een waar outdoorparadijs, maar gelukkig heb ik een vrijstelling, omdat ik de meeste van die enge, vermoeiende, maar vaak toch erg leuke activiteiten al eens met de jongens gedaan heb😅 Dus werd vandaag een zen-dag. Ik wilde naar de ‘Free Hotsprings’ bij Tabacon fietsen, maar volgens de receptioniste zou ik dan Bici kwijt zijn, er wordt daar veel gestolen. Tja, dat was geen optie, dus toen maar met de Uber 🚖 . En wat een goed besluit om voor de free hotsprings te kiezen en niet de betaalde bij het Tabacon resort. Want eerst was het rustig, maar omdat het zaterdag is kwamen hier rond lunch allemaal lokale families die met z’n allen met hun (niet geringe) derriere in de hotsprings gingen zitten. Superleuk om mee te maken en ik ben heerlijk drie uur in het warme borrelende water blijven zitten.

Mijn zen-stemming kwam goed van pas op de terugweg. Want deze Uberchauffeur 🚖 vertelde (in het spaans) dat zijn hart gebroken was sinds 15 december. Waarmee hij met één hand steeds op zijn hart sloeg, de andere hield hij gelukkig aan het stuur. Ik begreep uit zijn verhaal dat zijn vrouw overleden was en vroeg in mijn beste spaans of ze ziek was geweest. Waarop hij antwoordde: ‘Si, tenía una enfermedad de dinero’. 🙊 Oeps, dinero? Bleek dat ze er vandoor was met een andere, erg rijke man…. Toen hij mij afzette bij de hostel wou hij geen geld, maar zoals Kathy dan zegt ging ik ‘omgekeerd onderhandelen’. Dus gelukkig heb ik hem nog een aantal euro mogen betalen😉

En om dat de zen-dag compleet te maken, besloot ik tot een massage bij het tentje hier om de hoek. Nou, het was geweldig, maar alles behalve zen. Toen de dame zei dat het een zachte relax massage zou zijn, vroeg ik of het ook net iets steviger kon. Medium zeg maar, leek me beter voor mijn spieren. Nou euh, pff, dat ranke meisje was de Sherlock onder de spier-en pees knoopzoekers, maar dan met de kracht van superwoman. Aaaauwwww! Ik wist werkelijk niet dat die spieren het zo zwaar hebben. Máár na afloop een heerlijk relaxed gevoel!

Dus kunnen we er morgen weer tegen 💪 als we naar de noordpunt van het Arenal meer gaan. Vooral op de 🚲, maar misschien het eerste stukje best-wel-stevig-omhoog met een 🚖. Daarna volgen nog genoeg kms en stevige heuvels. Ik heb gisteren eens gekeken hoe hard we gaan. Als het redelijk horizontaal is en zonder bagage is dat ongeveer 15 km/u, bij 30 graden. Dus met bagage en pauzes is 10 km per uur realistisch. Dus een soort hardloop tempo zeg maar 🏃‍♀️😉 We gaan het zien morgen, ik heb zin om weer verder te trekken!

Geschreven door Waar.is.Marieke