Vandaag geen blogdag, besloot ik vanmiddag. Twee uur bussen, twee uur treinen, ach, wat moet je daar nou over vertellen? Behalve de prachtige foto’s dan!
Maar dat voornemen van no-blog-today 🎹 verdween als sneeuw voor de zon toen we op het treinstation in Agua Calientes onze hostal-baas ontmoeten. Kijk gerust eerst naar de foto’s: hoe hij klaarstond met een bordje met mijn naam erop, twee paraplu’s en enthousiast riep bij aankomst ”oooh, you’re from Olanda, I love Duncan Lawrence”!! Hij bleek een méér dan enthousiast eurovisie songfestival fan en had al een vliegticket naar NL geboekt voor in mei. Hij is erbij hoor in Ahoy! In de hostal ontdekten we vlaggen van alle eurovisie-winnaars, inclusief de vlag van Nederland én Rotterdam😜. Hij bleef ook maar nederlandse woordjes met ons oefenen, en herhaalde keer op keer: “ooooh, you don’t know how much I love your country!” Niet dat hij er ooit geweest was hoor😜

We waren enorm gewaarschuwd voor het dorpje Agua Calientes. Het zou er vies zijn, eten en spulletjes te duur, kwaliteit onder de maat etc. Dus we waren voorbereid op een middag en avond afzien in een afschuwelijk oord😬. Maar dat hadden we wel over voor een bezoek aan Machu Picchu. Agua Calientes bleek een weliswaar toeristisch, maar erg gezellig plaatsje, met leuke winkeltjes en overheerlijk eten aan de (modderbruine) rivier. Helemaal niks mis mee!

Vroeg onder de wol vanavond, want we willen morgen met de eerste bus omhoog, dat betekent om 04.30 uur in de rij bij het busstation. Het eerste plan was 03.00 uur bergop te lopen om vóór de eerste toeristen boven te zijn (jullie kennen Kathy ondertussen😉), maar jammer genoeg😅😜 gaat de brug voor de lopers pas om 05.00 uur open en zou de bus dan eerder zijn🙏🏻. Ach, uitslapen is zooo 2019!😅

Geschreven door Waar.is.Marieke