Vandaag probeerden we twee dingen te vermijden: traplopen en onze Inca vriend Javier. Beiden helaas mislukt😬.

Op ons wensenlijstje stond nog het klooster, Monasterio de Santa Catalina, meer dan 400 jaar oud. We hadden natuurlijk kunnen weten dat zo’n klooster heel veel trapjes heeft😅. Onze bovenbenen vonden het uitje beslist minder leuk dan wij. Het was zo prachtig, gewoon een klein dorp middenin de stad. Vroeger hebben hier wel 450 nonnen gewoond. Het was een bijzondere business: de nonnen waren veelal afkomstig uit gegoede families, er werd dik betaald voor hun entree, omgerekend naar nu zo’n $150.000😳. En alsof dat nog niet genoeg was: omdat ze het klooster te eenvoudig vonden, namen ze hun eigen dure spullen mee om het karige kloosterkamertje wat leuker te richten: engels porselein, zijden gordijnen, schilderijen etc 😂. Geeft me toch nét een ander beeld van ‘je leven aan God opdragen’🤔

Ook zijn we op zoek gegaan naar het bekendste (dode) Inca meisje: de mummie Juanita. Zij werd op 12 jarige leeftijd geofferd aan een Inca berggod, een heel groot voorrecht in die tijd, voorbehouden aan de rijkste, mooiste en slimste kinderen, ze was afkomstig uit de streek bij Cuszo en liep in processie meer dan 400 kilometer naar een vulkaan vlakbij Cobanaconde. Vervolgens moest die processie (uitverkorene, Inca priesters en hoge omes) ook nog eens de 6000 meter hoge berg beklimmen. Op sandalen😳. Ik zal echt nooit meer iets zeggen over geen wandelstokken en steile afdalingen met daarna hotsprings 😅. Ze ligt nu in het ijs in een universiteitsmuseum in Arequipa. Erg indrukwekkend wel dit verhaal.

Om te vieren dat we zo goed cultureel bezig zijn, gaan we op zoek gaan naar een dakterras om een glas wijn 🍷 te drinken. We nemen we een omweg om onze Inca vriend Javier even een keertje over te slaan. En ja hoor, we lopen zo recht op hem af, hij is van plek veranderd en zijn kleedje ligt alwéér precies op onze route.. Gelukkig is hij erg druk met een leuke backpackster, dus we kunnen snel ontsnappen dit keer💍😅

We sluiten de dag af met een echt peruaans gerecht ‘chupe de camarones’ maar dan in pastasaus vorm. Met natuurlijk 🥂 erbij...Morgen heel vroeg op voor de busrit naar Cuzco..

Geschreven door Waar.is.Marieke