De eerste dag met de camper, zo spannend! Eerlijk gezegd zie ik er best tegenop: ik ben niet gewend in een automaat te rijden, laat staan in zo’n halve vrachtwagen. Dus na een onrustige nacht (centrum Vancouver, andere tijdzone en bed delen met langbenige puberzoon) op naar de camperverhuurder. Daar schrik ik toch enigszins door de omvang van de RV zoals ze ‘m hier noemen😳. Maar ja, mijn eigen schuld, was ik was laat metbde boeking en de kleinere campers waren op😬. Het is een Fraserway C-large voor 5 personen geworden. Inclusief een slideout: dus een uitschuifbaar deel waardoor de camper groter wordt. Breedte 2,5 meter, hoogte 3,6 en lengte 7,9 meter. Dat is echt breed en lang! Maar ach, als ik iedereen zie die daar onwennig in die dingen rijdt, dan moet ik dat toch ook kunnen? We krijgen uitleg in het vlaams, van een jongen die hier een half jaar werkt. Superleuk.
Ik geloof mijn ogen niet: een vast tweepersoons bed achterin, een tweepersoons bed boven de bestuurder en nog een korter bed als je de tafel neerklapt. Plus een douche&toliet en volledige keuken met alles erin. Een compleet huis dus. En dat ga ik rijden...
Als ik na enig hyperventileren durf te starten geef ik een flinke dot gas in de veronderstelling dat dit zware gevaarte dat nodig heeft💪🏻. Nou, we zitten nog net niet op de stoep aan de overkant, RV schiet vooruit en de jongens worden à la Max V in hun stoel gedrukt. Da’s dus alvast gelukt, hij rijdt! Het route-idee van zo snel mogelijk de snelweg op lukt niet helemaal, dus mijn vuurdoop wordt Vancouver door, gelukkig wel de buitenwijken. Eenmaal op de snelweg durf ik wat meer te ontspannen en na 50 km mag dan eindelijk de spotify-afspeellijst aan. Nog niet de ‘zieke roadtrip’ lijst die de jongens uitgebreid voorbereid hebben, maar een rustiger variant.
Op de valreep heb ik vlak voor vertrek een campsite voor de eerste nacht geboekt en daar ben ik nu blij om. Nu weet ik in elk geval waar ik naar toe zal rijden. In de namiddag lopen we nog even een stuk van de Othello tunnel trail vlakbij de camping. 14-16-20 jaar of niet, boys blijven boys, dus ik houd mijn hart vast😬. In no-time zijn ze overal opgeklommen, vanaf gesprongen en verstoppen ze zich in de spelonken van de donkere tunnel. Gelukkig worden ze moe en kunnen we terug naar de camping, hahaha. De fles lokale wijn uitproberen, terwijl Thijs eten kookt, hoe luxe! Onze buren komen nog even vertellen dat er een beer gesignaleerd is op de camping, dus dat is alvast spannend. Stiekem hoop ik dat we ‘m zien natuurlijk! Nog geen idee waar we morgen precies naar toe zullen rijden, maar ach, dat is morgen!

Geschreven door Waar.is.Marieke