Het hoeft geen toelichting dat ik slecht slaap op mijn ontplofte matje.... Vandaag maar eens besluiten wat te doen: de resterende 3 nachten gewoon accepteren dat ik wat minder slaap, of in gites of morgen (dan pas weer een stad) op zoek naar een Decathlon.....
Het ideale fietskoppel naast me maakt me toch wat netveus. Zo gestroomlijnde organisatie, bijna zonder woorden. Ze wijzen me er ook nog eens vriendelijk op dat ik vannacht al mijn fietskleren buiten heb laten hangen. Dat krijg je van zo'n matjestoestand😬 Ook vragen ze nog even of ik geen vrienden of vriendinnen heb die met me mee willen fietsen😂 Ik laat ze ruim voor me vertrekken, zodat ik niet steeds stuivertje wissel met ze...

De eerste 10 km gaan soepel, prachtige route. Maar in mijn achterhoofd heb ik het grafiekje met hellingen die eraan komen en dat houdt me toch bezig (zie foto). Voor een diehard fietser is 3 km bergop met een hellingspercentage van 7-10% misschien niks, maar voor deze ongetrainde fietsreiziger is het nog behoorlijk pittig om die bijna 110 kg (invl alles) bergop te krijgen. Het lijkt echt steeds of er iemand achter me aan de bagagedrager hangt 😅. Met 7-8 km/u bedwing ik de helling naar St. Geneviève. In de afdaling stel
ik mijn eigen snelheidslimiet bij naar 45 km. De straat is droog en het is te lekker!

Ik krijg gedurende de dag allemaal tips over de bobbel in mijn matje, dank daarvoor! En ja, het is een mooi kussen, alleen een beetje hard. En nee, het is geen prima ¾ matje want helaas perst de zwaartekracht van mijn lichaam de lucht naar de bobbel. Dus heel veel kussen en geen matje😅

Ik kom te laat aan in het eerste stadje (Meru) voor koffie, dus lunch ik in het park met twee chocoladebroodjes en een bidon water. Een drietal te enthousiaste honden die op me afstormen geven me mooi de kans mijn nieuwe Dazer uit te proberen. Die produceert zo'n ultrahoge toon, vinden de meeste honden irritant. Aangezien ik echt heel erg schrik van honden en niet van mijn fiets wil vallen, heb ik m gekocht. Hondentrainers gebruiken ze ook, dus zo misdadig zal het niet zijn (hoop ik). Hoe dan ook: het werkt geweldig bij twee van de drie honden. Die draaien zich spoorslags om. De derde, een oudere hond niet. Die kijkt me aan van 'wat doe jij nou?' Ik vermoed dat-ie stokdoof is.....

Na 40 km bergop en -af, voelen mijn benen als loden pijpen. Ik besluit dat ik mezelf het plezier ga doen van minder km's en een auberge met een echt bad en een overheerlijk diner. Naar Tours is het nog ca 270 km met pittige hellingen, maar te doen in 3 fietsdagen. Ik boek mijn Flixbus ticket om naar een dagje eerder en besluit dat ik geen speurtocht in dit niemandsland ga houden naar een nieuw matje. Overmacht he?😜

Geschreven door Waar.is.Marieke