Na een heerlijk ontbijt met fruit uit eigen tuin, ga ik in het oude centrum
van Trinidad op zoek naar het Museo Histórico Municipal. Ik wil er graag voor de bussen met toeristen zijn. De dame bij de ingang adviseert me snel de toren op te gaan omdat er zo dadelijk een hele rij zal staan. Prachtig uitzicht over Trinidad! Weer beneden spreken twee medewerksters me aan. Ze willen mijn jurkje kopen:-) Helaas voor hen heb ik maar één jurkje mee... Het is trouwens wonderlijk hoe redelijk makkelijk ik ondertussen gesprekken voer zonder de taal te beheersen. Als deze senoras horen in welke casa ik logeer, kan ik niks fout meer doen en leiden ze me het hele museum door. In het spaans:-) Dit museum 'Casa Cantero' is vernoemd naar een duitse suikerplantage eigenaar Kanter. Best een heel foute man, want hij verkreeg de plantages door een slavenhandelaar (okee, ook fout) te doden en diens weduwe te trouwen. Ook zij stierf kort daarna. Alle rijkdom in het museum heeft dus een bijsmaak..

Maar wat een prachtig stadje is dit! Het lijkt of de tijd hier heeft stilgestaan. En overal in Trinidad wordt muziek gemaakt, zo vrolijk en warm!

's Middags fiets ik een rondje van ca 3O km naar Playa Ancon. Precies op het moment waarop alle wolken zich verzameld hebben, arriveer ik op het strand. Hier staan grote hotels, maar het strand is vrij rustig. Ik fiets via een omweg terug, incl. een natuurlijke scrub van veel zandkorrels op mijn lijf.

Bij terugkomst on Trinidad stop ik bij het pleintje met wifi. Vanwege de enorme rij bij Etecsa besluit ik twee wifikaarten bij de straatverkopers te kopen. Iets duurder, maar geen uur wachten. De prijs is okee, maar de verkoper doet ingewikkeld met briefjes waardoor het hem bijna lukt mij 10 cuc extra te laten betalen. Na enig aandringen krijg ik het goede bedrag terug...

Iets verderop is een stalletje waar veel cubanen staan te wachten. Lang en geduldig wachten. Dus ik doe fijn mee, heel zen. Ook hier: geen rij, je vraagt gewoon wie de laatste is en houdt die in de gaten. Veel relaxter dan onze strakke rijen! Ik blijk 'Churro' te krijgen: een soort patat van wafels. Lekker!

Het valt me op dat ik in Cuba maar sporadisch mensen met een bril zie, ook de wat oudere mensen niet. Zouden ze dat niet kunnen betalen of niet nodig hebben? Zouden onze ogen verpest worden door al het beeldschermgebruik? Als dat zo is, dan moet de volgende generatie cubanen wél aan de bril. Arm of rijk, ik zie overal mobiele telefoons.....
Tip voor alle mensen die (zoals ik!) moeite hebben met het wennen aan een varifocale bril: zet 'm op en ga op fietsvakantie. Went een stuk sneller!

's Avonds twijfel ik of ik nog naar het centrum zal lopen. Op zich is het ondanks het pikkedonker (vanaf 19.00 uur) wel veilig, maar als toeriste alleen over straat en een bar in stappen voelt toch wat ongemakkelijk. Een klein nadeel van het solo reizen als vrouw.

De casa-buurman dieeen beetje duits spreekt is al twee keer mijn fiets komen bekijken en komt ook vanavond weer langs. Hij heeft zelf een fiets gebouwd van degelijke onderdelen en komt die showen. Bij elk onderdeel vertelt hij de prijs. Ik knik belangstellend, maar heb er natuurlijk geen bal verstand van. Hij belooft mij dat hij morgen voor vertrek zijn mobiele nummer en e-mail zal geven. Ik denk dat hij hoopt op fietsonderdelen uit NL of zo:-)
Morgen ruim 70 km naar Sancti Spiritus: heuvels en wind tegen. Maar goed dat ik nog 20 bananen heb!😂

Geschreven door Waar.is.Marieke