Het avondeten gisteravond bestond wel de eigengemaakte kippensoep, maar geen paella. Jammer Marco. Het werd voor Jo bacon en voor Marco en Rien een aangeklede hamburger met koffie na. We lijden dus niets, vooral omdat Jo zich heeft voorgenomen om toch enige kilo's lichter thuis te komen. We gaan het zien of het lukt. Jo had en heeft ook nog steeds een bult(je) aan de zijkant van haar voet. Vanmorgen ingetaped, maar dat werkt niet. Tape eraf en toen ging het beter. Was trouwens ook het advies van de dokter om er niets op te doen. Voortaan beter naar de dokter luisteren.

Het slapen vannacht ging prima. Marco snurkt niet en dus slapen wij aan een stuk door. Volhouden Marco. Vanmorgen om half acht een stevig ontbijt met bacon en toast voor Jo en gebakken eieren met toast voor Marco en Rien. Dit alles weggespoeld met koffie en jus d'orange. Dan op pad met stevig gevulde buiken. Waar we sliepen was een fantastisch adres met een heel lieve gastvrouw. Zo lief zelfs dat we vanmorgen weggingen met tranen in de ogen. Bij het afscheid vanmorgen van Maria kregen we een stevige omhelzing met enkele klapzoenen. Ook Marco kreeg zijn deel. Hij werd er verlegen van.

We vertrokken vanmorgen met een jas aan en de pijpjes weer aan de broek geregen. Ook Jo heeft haar rokje opgeborgen en een lange broek aangetrokken. De jas hoog opgetrokken, want toen we weggingen was het maar zes graden Celsius. In de loop van de dag werd het iets warmer maar de temperatuur kwam nauwelijks boven de 12 graden uit met een stevige tegenwind. Aan snotneuzen dus geen gebrek vandaag. Wel de gehele dag droog gelopen. De regen is gisteravond gevallen toen we lekker droog binnen zaten.

We zijn nu in Mansilla de las Mulas (marktplaats voor muilezels) aangekomen en geland in het hostel Gaia. Dat wordt gerund door een een echtpaar dat alle caminos in Spanje heeft bewandeld en dus precies weet wat pelgrims nodig hebben tegen een zeer schappelijke prijs. We slapen wel met z'n achten op een kamer. Jo en Rien beneden en Marco boven in stapelbedden. De ruimte is wel een beetje krapjes, maar we redden ons wel. We slapen alleen met Fransen en Spanjaarden dus veel spraakwater zal er niet zijn. Avondeten is er ook niet, dus zal dat el ergens in het dorp worden. Tijdens onze zoektochten naar een biertje en cola kwamen wij wel onze Welsmen weer tegen. Toen Rien gisteren vertelde dat zij gewoon Engelsen zijn waren zij daar niet blij mee. Had hij beter niet kunnen zeggen. Overigens prima gasten.

Morgen gaat de reis naar Leon. Wederom een kilometer of achttien lopen naar een voor Jo en Rien bekend en prima adres.

Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten,
Maar de echo er van is eindeloos......

Moeder Theresa.

Geschreven door RienenjoSantiago