Het ontbijt in Grönenbach is ongelooflijk lekker, gelukkig geen10 soorten Italiaanse taarten maar alles wat je kan bedenken: vele soorten kaas en charcuterie, fruitsap, vers fruit, broodjes, granen, yoghurt en nog veel meer. Hier zou je echt wel een rugzak voor een hele dag kunnen vullen maar dat hebben we niet gedaan, wel veel gegeten ...
Uitchecken gaat vlot en dan naar het centrum van het stadje naar de supermarkt annex postpunt om een picknick voor vanmiddag samen te stellen en vooral om onze telepass terug te sturen naar het Duitse moederbedrijf, de ervaring leerde dat dit het goedkoopst en snelst is vanuit het thuisland.
En dan is het kilometervreten, 800 hebben we er voor de boeg.
Het gaat de hele dag behoorlijk vlot, hier en daar een file aan wegenwerken is ook niet onoverkomelijk.
Ondertussen hebben we ook geleerd dat onze niet meer zo jonge knoken er baat bij hebben om de 2 uur een beetje beweging te krijgen.
Zo gaat het de hele dag lang en na zo'n 9 en een half uur draaien we onze oprit op waar de buurman net onze schildpad van vers water voorziet.
Het is te zien dat het ook hier mooi weer is geweest: alles enorm gegroeid, er zijn bakken tomaten, massa's courgettes en komkommers, er moeten dringend bonen geplukt worden en er zijn zelfs al rijpe vijgen. Dankjewel aan onze tuinverzorgers.
Het voordeel van zo'n dag kilometervreten is dat je erg veel tijd hebt om na te denken.
Zijn zulke reizen in de toekomst nog voor ons weggelegd? Als ik dat hier en nu zou moeten beslissen dan zou ik zeggen "nee!"
Ik las ginder een krantenartikel: "Door de klimaatverandering zijn zomerreizen naar Zuid-Europa niet meer aan te raden"
Nu ja, het voorjaar of najaar zijn ook mogelijkheden.
Maar nog belangrijker: het drukke verkeer en onze leeftijd.
Het verkeer wordt van jaar tot jaar drukker, vroeger reden we in 12 uur naar onze vakantiebestemming in de Dolomieten 1100 km ver.
Nu mag er al niet veel misgaan om in 12 uur ergens halfweg Oostenrijk te raken.
Wij hebben gevoeld dat onze steeds ouder wordende knoken de lange autoritten steeds minder goed verteren.
En nog meest van al: op al onze meerdaagse tochten richting zuiden zijn wij op zoveel prachtige etappeplaatsen gekomen waarvan we telkens gezegd hebben dat dit bestemmingen zijn om eens langer te verblijven dan één of twee nachten. Misschien moeten we daar nu maar eens werk van maken.
Tenzij ... er weer een kwakkelzomer voorbijkomt en de lokroep van de Italiaanse zon zo luid klinkt dat we daar niet kunnen of willen aan weerstaan ....

ps. Deze blog is nu nog maar een ruwe schets: er zijn nog taal-en stijlfouten, er ontbreken nog foto's en vooral commentaren bij de foto's. Sorry dat moet later nog allemaal eens "gefatsoeneerd"worden

Geschreven door Ernaroland.on.the.road