We hebben lang getwijfeld maar om de Belgische kwakkelzomer een beetje te ontvluchten gaan we om iets voor vijf nog een keer "on the road".
Het traject is bekend: Brussel, Leuven, Lummen, Maasmechelen, klein stukje Nederland en via Aken, de A61 zuidwaarts langs de Rijn, dan oostwaarts via de A6 en zuidwaarts via de de A7 tot Oostenrijk om in Nassereith onze eerst dag af te sluiten.
Het gaat behoorlijk vlotjes.
Daar we maar weinig ontbijt achter de kiezen hebben houden we een stop voor een broodje ...
Echtgenoot opent de kofferruimte en dan hoor ik hem hartsgrondig vloeken ...
De sandwiches ...
Ja, wat kan er zijn met de sandwiches? De bagage verschoven en sandwiches geplet? Nee, dat kan niet want ze zitten netjes opgeborgen in een plastic doos.
Inderdaad, er kan de sandwiches niks overkomen want die zitten perfect veilig ... in onze koelkast thuis. Vergeten inladen met de bagage.
Ok, de croissants in het wegrestaurant waren ook best lekker.
Het verkeer gaat verrassend vlot voor wat een "zwart weekend" werd genoemd maar of dit zo blijft?
Als we een parkeerplaats zoeken rond de middag komen we van een kale reis thuis: niks geen plaats. Idem op parking twee, we zijn Ulm al voorbij als we op parking drie "chance" hebben.
Broodje gegeten en we kunnen er weer tegen . Het valt op dat het assortiment in de wegrestaurants enorm beperkt is, blijkbaar zijn ze de covidperiode nooit meer te boven gekomen.
Na de middag bereiken we Beieren, de deelstaat die vandaag samen met buurt Baden-Würtenburg in verlof gaat en dat merk je meteen aan de verkeersintensiteit.
Af en toe schuiven we aan bij wegenwerken maar al bij al valt het nog mee. Vlotjes over de Oostenrijkse grens en rond halfvijf in Nassereith, het einde van onze eerste etappe.
Hotel Post kennen we nog van vroegere reizen: mooi hotel, vriendelijke ontvangst, lekker eten, goede bedden ...
We maken het niet te laat want het was een lange dag en morgen gaat het verder richting Adria.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road